คนดีที่อยู่..แสนไกล

รุ้งสวรรค์

วันนี้ผมรู้สึกถึงความเบื่ออีกแล้ว...
เชื่อไหมถ้าผม เบื่อหรือว่า เวลาความเหงาเข้ามาเยือนนะ...
ผมจะหาร้านเน็ตดีๆ  สักร้าน ที่ราคาไม่แพงนักอย่างวันนี้ที่หลังราม..
ร้านประจำของผม..ราคาแค่ ชม.ละ10บาทเอง ถ้าที่อื่นในกรุงเทพละก็ ไม่20 
ก็ 30-40 บาทโน้นละท่าน...
วันนี้ผมก็เข้าโปรแกรมเดิมที่เพื่อนรู้จักกันดี..ผมก็คนสามัญธรรมดานะ..
คุณเล่นอะไรผมก็เล่นอันนั้นแหละ...ก็ Chat ไง 
สวัสดีครับตอนนี้ผมเหงาจังใครอยากคุยกับผมกระซิปเข้ามานะ..
นี่แน่ะผมเริ่มประโยคแรกของหน้าจอ...ห้องกรุงเทพ เพราะหวังว่าจะได้คุยกับคนกรุงเทพ...อะโอ่ว..มีคนชวนผมเข้าห้อง จีบกันได้ ผมตัดสินใจเข้าไปทันที
เพื่อหาอะไรแก้เซ็ง...
สวัดีครับตอนนี้ผมเหงาจังใครอยากคุยกับผมกระซิปเข้ามานะ..
ผมเริ่มประโยคเดิม..ต้องรอสักพักจะมีคนที่อยากคุยกับผมแน่เลย
อุตสาห์เขียนอย่างไพเราะใครละจะไม่อยากคุยกับผม
นั่นแน่...มีคนติดกับผมจนได้ 
สวัสดีค่ะชื่ออะไรค่ะ
ผมชื่อ ไหน ครับ
คุณนะแหละชื่ออะไร
ผมชื่อไหนไง  งงหรือ
ออเข้าใจละ..เปิ้ลนะค่ะ
คุณเปิ้ลเล่นที่ไหนครับ ผม เล่นที่กรุงเทพ
เปิ้ลเล่นที่ มหาวิทยาลัยค่ะ อยุ่ มหาสารคาม
โห..ไกลจังผมคิดในใจ..ไม่ได้เขียนไปหรอก
อืม เรียนอยู่ที่ไหนครับผม .... ผมถาม 
เรียนอยู่ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม..
ผมคิดในใจมหาวิทยาลัยนี้มันมีด้วยหรือผมเกิดมาเพิ่งจะเคยได้ยินชื่อนี่แหละ
จริงผมเล่นหลายคนนะ แต่ผมต้องตอบเธอไปว่าเล่นกับคุณคนเดียว เมื่อเธอถามผม...ผมก็ไม่ได้จริงจังมากหรอก  อาจเป็นเพราะว่าในตอนนี้ผมแค่รู้สึกว่า เหงามาก เลยต้องการเพื่อนคุยแค่นั้นเอง
หลังจากคุยกันอยู่นาน สองนาน ผมก็ให้เบอร์ติดต่อของผมไป...จริง ๆ ผมให้ไปหลายคนเหมือนกัน...จะรอดูว่าใครจะโทรหาผม 
----เชื่อไหมครับ...ในเย็นวันนั้นเอง ผมได้รับโทรศัพท์จากคนทดี...ที่วันนี้เธออยู่ไกลผมซะเหลือเกิน  เราคุยกันถูกคอมาก....จนผมคิดว่า เพื่อนจากเน็ตที่ทุกวันนี้มักได้ยินแต่ข่าวที่ออกมาในแง่ร้ายเสมอ.....มันก็แค่สำหรับคนบางกลุ่มเท่านั้นเอง......
เปิ้ลได้ทำให้ผมรู้จักคุณค่าของคำว่าเพื่อน....มิตรภาพ...ที่คนเราจะหาได้จาก..อีกโค้งฟ้าหนึ่ง...ซึ่งจะหาได้ไม่ยากเลยถ้าเพียงเรา....รู้จักเปิดใจยอมรับ...
และไม่หวังที่จะได้รับอะไรกลับคืนมา....บ้าง  นอกจากมิตรภาพที่ดีที่มีให้แก่กัน...
....ทุกวันนี้ผมอยากขอบคุณเปิ้ลนะ...เธอคนนี้คือกำลังใจพิเศษ...
คือเพื่อนที่ถึงแม้จะอยู่ห่างกันมากจนคิดว่า ถ้าหากว่า...เราไม่รู้จักกัน....
ไม่รู้ที่อยู่ของกันและกัน....เจ้าตัวความคิดถึงที่เราส่งให้กันมันจะหลงทางบ้างไหมนะ...มันคงลำบากแย่เลยที่ต้องควานหา...คนที่เราบอกว่าเราคิดถึงเขานะ....
แต่...เชื่อไหม เจ้าความคิดถึงของเปิ้ล...ที่ฝากดาวมาบอกบ้าง...ฝากสายลมมาบ้าง
ฝากสายฝนมาบ้าง...หรือไม่ก็ฝากเจ้ารุ้งจากฟ้ามาบ้าง...แค่เห็นผมก็รู้แล้วละว่าเธอ..กำลังคิดถึงผม...เชื่อไหม ผมไม่เคยปล่อยให้เธอคิดถึงผมเพียงฝ่ายเดียวหรอก เดี๋ยวจะหาว่าผมเห็นแก่ตัวเกินไป
......
***____****  ผมมีบทเพลงหนึ่งอย่าจะมอบให้เปิ้ล...หวังว่าเธอคงจะชอบนะเปิ้ล
จะอยู่ไกลห่างสักเท่าใด  สิ่งหนึ่งที่ยึดใจเราอยู่ผูกไว้ไม่ให้เราห่างกัน...
คือความผูกพัน  ที่เธอให้ฉัน..ข้อความเหล่านั้นที่เธอคอยส่งมา..ให้ฉันได้รับรู้
..ให้ฉันได้มั่นใจ...ไม่มีสิ่งไหนที่จะลึกซึ้งถึงคุณค่า..ผ่านมาจากสายตา...ฉัน
..ฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน...ไม่ว่าจะทุกข์หรือว่าจะสุขสัน...
..ฉันจะมีเธอร่วมทาง.....
...สักวันหนึ่งฝันของเธอจะสดใส..
...สักวันหนึ่งผู้คนจะส่งยิ้มให้...
...สักวันหนึ่งฉันรู้ว่าเธอจะหัวเราะ...
...สักวันหนึ่งฝันของเธอจะเป็นจริง...
แด่...แอ็ปเปิ้ล....				
ความห่างไกล
ทำให้ใจจำรอ
ทุกค่ำคืนได้แต่อธิษฐานขอ
ให้ใจอย่าท้อ..ต่อการรอคอย

.....เฝ้ารอวันที่เราจะได้พบ
แต่วันนี้ทุกอย่างจบลงไปแล้ว
กาลเวลาเปลี่ยนไม่เหลือวี่แวว
ของความผูกพันธ์ที่มีมา


..........ห่างไกล...ไกลห่าง
 ........ทุกวัน..อ้างว้าง..สับสน
.........ยิ่งนาน..ยิ่งช้ำ..ใจคน
........หม่องหม่น..ปนเศร้า...เหงาใจ


............นอนนับ..ดาวเดือน...บนฟ้า
........ดารา...นับล้าน...ทอแสง..
........ใจช้ำ...นับไป....ไร้แรง...
..............สิ้นแสง...จันทร์ทรา...ลาไป..

.............มีพบ..พลัดพราก..จากลา
...........ห่วงหา...อาทร...วอนฟ้า
..............อธิษฐาน..ผ่านดาว..ลอยมา
...............ต่อไป...อย่าได้...ช้ำใจ...				
ห่างไกลเหลือเกินเรา....
...วันคืน...นอนเศร้า..เหงาใจ
....พรุ่งนี้...เธอจะ...เป็นอย่างไร
...วันนี้...ขอใจ...ฉันคืน

...ให้ไป..ไร้สิ่ง..รองรับ
...ขอกลับ..มายัง..จุดนี้..
...จุดหนึ่ง..ที่ส่งไป...ยังมี
....จุดที่..รอรับ..กลับคืน				
comments powered by Disqus
  • รินทร์

    20 ตุลาคม 2545 11:49 น. - comment id 66751

    อืมส์...รอตอนต่อไปอยู่น่ะ...อยากรู้ว่าจะเป็นงัยต่อ
  • แอ็ปเปิ้ล

    23 ตุลาคม 2545 19:18 น. - comment id 66763

    หากไม่มีเธอวันนี้ที่รู้จัก
    ฉันก็ไม่คงไม่กระจ่างชัดในหลาย ๆ สิ่ง
    เธอเป็นมิตรภาพที่ฉันเต็มใจให้เป็น
    ทุกความรู้สึกที่เห็นฉันรู้และเข้าใจ
    อยากให้มิตรภาพของเราเป็นไปอยู่อย่างนี้
    อยากเก็บเรื่องราวดีดีแบ่งปันให้เธอรู้
    จะสุข จะเศร้า อย่างงัยยังมีฉันอยู่
    จะทำให้เธอรู้ว่ามิตรภาพจะมั่นคงไม่เปลี่ยนไป
    
    วันนี้เปิ้ลก็ดีใจเหมือนกันที่มีเพื่อนอย่างไหน
    ไม่รู้จะพูดอะไรดี นอกจากขอบคุณจริง ๆ ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เรารู้จักกัน ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง เปิ้ลก็รู้สึกเหมือนไหนนะ ห่วงใยเสมอ
  • พาย

    29 ตุลาคม 2545 23:08 น. - comment id 66788

    โหหหหหห.....
    เล่นจับกันอย่างนี้เลยใช่ไหม
  • แนทตี้..

    4 พฤศจิกายน 2545 09:45 น. - comment id 66840

    ^*^
            ^*^
                     ^*^...........ซึ้งจังเลยน๊า.........^*^
                        คนดีของเธออาจอยู่แสนไกล
                   แต่..แสนใกล้ในความรุ้สึกไช่ป่าว
                 ^*^..................^___^...................^*^
    
    
  • c-bay191@thaipoem.com

    5 พฤศจิกายน 2545 17:19 น. - comment id 66861

    เรา   นน ระยองนะ      ก็ดีใจด้วยที่เจอกันนะ ซึ้งจริงๆ(กลอนขอกแอ๊ปเปิ้ลเนี่ย)........ซึ้ง
    
  • c-bay191@thaipoem.com

    5 พฤศจิกายน 2545 17:20 น. - comment id 66862

    เรา   นน ระยองนะ      ก็ดีใจด้วยที่เจอกันนะ ซึ้งจริงๆ(กลอนขอกแอ๊ปเปิ้ลเนี่ย)........ซึ้ง
    
  • สายลม

    20 พฤศจิกายน 2545 14:06 น. - comment id 66967

    แอ็ปเปิ้ลเป็นเด็กดี  ใคร ๆ ก็ชื่นชอบ
    แต่งกลอนเศร้าก็เศร้าจับใจ แต่งกลอน
    แบบไหนก็รู้สึกได้แบบนั้น อีกดาวดวงหนึ่ง
    ที่อยู่กับ thaipoem มานาน ดีแล้วละเก็บมิตรภาพ
    ดีดีไว้นาน ๆ นะ
  • แอ็ปเปิ้ล

    4 กันยายน 2546 11:28 น. - comment id 69537

    ความผูกพันของเรานั้นงดงาม
    ฉันยืนอยู่ใต้ฟ้าครามยังคิดถึง
    หนึ่งชีวิตฉันนั้นโชคดีอยู่ครั้งหนึ่ง
    นั้นคือมีเธอเป็นที่หนึ่งในหัวใจ
    
    แม้วันนี้รักเราอาจกลายเป็นเรื่องเล่าขาน
    เธอคือคนของวันวานที่ไม่รู้อยู่ที่ไหน
    แต่ฉันยังระลึกถึงในหัวใจ
    อบอุ่นและยิ้มได้ทุก ๆ ที
    
    ฉันยืนอยู่ใต้ฟ้าครามอากาศสดชื่น
    ลมพัดระลอกรื้น เย็นสบายอย่างนี้
    ผีเสื้อบินว่อน เมฆน้อย ๆ ล่องลอยมากมี
    หัวใจฉันไม่หยุดพักสักที
    ยังคงทำหน้าที่.....คิดถึงเธอ....
    
    เคยคิดเสมอว่าสักวันจะต้องมีวันนี้
    วันที่ความรู้สึกของเธออาจเปลี่ยนแปลงไป
    เพราะความห่างไกลระหว่างเรา
    แม้จะคอยปลอบใจตัวเองว่ามันไม่ใช่อุปสรรค
    แต่ฉันก็คิดว่า....รักแท้ย่อมแพ้ระยะทางอยู่แล้ว
    แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่เสียใจเลยที่ได้รู้จักเธอ
    ฉันก็คงเป็นได้แค่คนที่เคยดีสำหรับเธอ
    วันหนึ่งที่มีใครอยู่เคียงข้างเธอ
    ฉันคงหายไปจากโลกของเธอ
    แต่ขออนุญาตมีเธอไว้ในโลกของฉันได้ไหม
    
    เธอเขียนมาอย่างนี้ฉันก็เข้าใจแล้วละ
    ฉันจะได้รู้ว่าไม่ต้องรอ อยากขอบคุณที่เคยรักฉัน
    อย่าห่วงเลย ....ถึงยังไงฉันก็ลืมเธอไม่ได้
    เคยคิดไว้ตั้งแต่วันแรกที่ได้คุยกับเธอ
    ไม่อยากผูกพันมากไปกว่านี้....ไม่อยากให้เธอดี
    กับฉันมาก เพราะที่สุดแล้ว....ฉันก็แพ้ใจตัวเอง
    อยากให้รู้ว่าวันที่เธอไม่มีใคร ยังมีฉันอยู่นะ
    ฉันเป็นห่วง ฉันแคร์  ฉันคิดถึงเธอ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน