8 มิถุนายน 2552 17:03 น.

ฟ้าสดใส...

แค่ดวงตะวันที่ลับขอบฟ้าไป หากเรามองขึ้นสู่ท้องฟ้าที่ปราศจากดวงอาทิตย์ ในยามค่ำคืนที่หลายคนอาจใช้เวลา ช่วงหนึ่งให้เวลากับตัวเอง เพื่อที่จะได้ผ่อนคลายความตึงเครียด เก็บความเศร้าไว้นะ แล้วจงไปสิว่าวันนี้ที่ขอบฟ้าตรงนั้นน่ะ มีอะไร ใช่แล้วมีดวงจันทร์ที่ส่องแสงสุกสกาว ที่ส่องความจรัสแสงน่ามองยิ่งนัก อยากให้คนหนึ่งที่อยู่ข้างใจ เราได้มองพระจันทร์ยามกที่ดวงอาทิตย์อัศดง ช่างสวยงามเหลือเกิน แต่สำหรับคนที่อยู่ป่าคอนกรีต คงไม่มีโอกาสได้เห็นหรอกน่ะ แต่เมื่อคืนเราเองยังไม่รู้เลยว่าเขาอยู่นะที่ใด
หากใช้ใจสัมผัสได้ในความรู้สึก ขอให้จงรับรู้น่ะ ว่ามีคนอีกคนหนึ่งที่ให้ความห่วงใย และคิดถึง แม้ทำจะทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อย ยากลำบาก แต่ก็มีพลังใจที่จะสู้ต่อการทำงานที่ต้องเจออุปสรรคมากมายในวันนี้ ท้อได้แต่จะไม่ถอย งานคือชีวิตที่มีคุณค่าของคน คนจะมีความสมบูรณ์อยู่ได้ก็เพราะคนนั้นกได้เกิดการเรียนรู้จากโลกกว้างใบนี้
หากคนเราจะคิดให้ได้ว่าโลกใบนี้ ยังมีอะไรที่ลี้ลับอีกหลายอย่างที่ เรายังเรียนรู้ไม่หมดอีกมากมายที่ยังมีให้ศึกษา แต่เชื่อหรือไม่ว่ายังอะไรให้เราค้นหาอีกมาก จะมาเขียนต่อวันพรุ่งนี้