8 ธันวาคม 2548 02:33 น.
pigstation
สายลมแห่งความงัวเงียเข้ามาเขี่ยยังความรู้สึกที่มีอยู่
ในฐานะที่ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งห่วงยิ่งนักต่อความรู้สึกที่มีต่อความอ่อนบางของบางสิ่งที่มีความหมายมากกว่าการมองเห็นด้วยตาเปล่า
เรา ต้องทะนุบำรุง ถนอมซึ่งสิ่งเปราะบาง อ่อนโยน เผื่อว่าวันหนึ่งข้างหน้า
ในสิ่งนั้นอาจเติบโตผงาดล้ำ แข็งขันขึ้นมา สมดังปรารถนา
อย่าปล่อยให้ความห่อเหี่ยวมาห่อหุ้มได้
ไม่ใช่มีเปลือกครอบคลุมหุ้มห่อแล้ว ไข่จะปลอดภัย
ไข่ไม่ได้แข็งแรงกว่าที่เธอคิด แต่ไข่อร่อยเกินใจเธอหักห้ามใจชิมได้
เพียงลำพังไข่ อย่าให้ไข่ต้องเหน็บหนาว ร้าวราน
โปรดเก็บไข่ไว้ให้อุ่น
และเบามือสำหรับไข่ละมุน
ค่อย ๆ เตาะ ค่อย ๆประคอง
เพื่อรสชาติของความเป็นไข่ที่คุณคุ้นลิ้นมานาน.
pigstation
ในนามของผู้นำการฟักไข่แห่งชาติ
19 พฤศจิกายน 2548 20:11 น.
pigstation
เธอจะเหงาไปถึงไหนกัน
เธอจะฝันถึงไหนนี่
หน้าหนาวแล้วคนดี
หนาวอย่างนี้มีห่มไหม
ผมคงเหงาไปเท่าฟ้า
ผมคงบ้าเกินกว่าใคร
เป็นเพราะรักเธอมากไป
เธอจึงได้เอาแต่ใจตัว
ลองถอยห่างไม่หมางเมิน
ใกล้ชิดเกินร้อนดังไฟ
ถอยห่างอย่างเข้าใจ
ก่อความคิดถึงได้ไว้ผูกพัน
เธอก็คงรู้จักฉัน
ผมนั้นก็รู้จักกัน
ห่างบ้างอย่างสะพานฝัน
เผื่อไต่ถึงกันวันเหงาเกิน
ความรักไม่ใช่ก้อนอิฐ
ต้องเบียดชิดไม่ห่างเหิน
อึดอัดแน่นรัดไม่เพลินเพลิน
รักจึงเจริญได้ด้วยที่ว่าง เอย
หมายเหตุ เปิดเพลง ที่ว่างประกอบการอ่านนะครับ อ่าคิดถึงทุกคน พี่พุด อัลมิตรา ผู้หญิงไร้หัว เอ๊ย เงา ฯลฯ
22 กรกฎาคม 2548 23:53 น.
pigstation
เบาสบายคล้ายปุยนุ่น
ปลิวเป็นฝุ่นหมุนวนในจักรวาล
ลอยไปไกลถึงนิพพาน
ดับสังขารละวิญญาณสู่อนันตรัย
เบาสบายคล้ายหนุนหมอน
ปลิวบินว่อนร่อนปีกไก่
จมลงดิ่งอสงไขย
ละลืมไปในสัญญาเวช
เบาสบายคล้ายผงฟู
ปลิวลมลู่สู่สูญญาเขต
นิ่งแนบแอบอุเบกขนคเรศ
ด้วยอภิเชษฐ์เหตุปัจจัยไร้ผลนำ
เบาสบายคล้ายดวงจันทร์
ปลิวรมควันกลั่นอุตริธรรม
บั่งเขยยฬษัฒฆรรฐ
ฮฒุฌโฉวฐฦฝิฮ
1 กรกฎาคม 2548 19:45 น.
pigstation
ฟังเสียงร่างกายของตัวเองที่ส่งกระแสเสียงออกมา ผ่านความเดียวดาย และยะเยือกหนาวตรงที่ความเหมาะสมภายในแสนลงตัวได้ถูกแทนที่ในคำว่า เงินเดือน
อุตส่าห์เดินทางมาสู่สภาพสภาวะอันนอกเหนือ หลุดพ้นจากคำว่า สังกัด เพราะไม่อยากกัดกับใครมากนักให้หัวใจแหว่งวิ่น
สิ่งที่ลงมือกระทำมันเหมือนอาการของ การแส่เข้าไปโดยที่ตัวเองยังไม่รู้อีกว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง
กี่ครั้งกี่หนแล้ว ต้องมาตามล้างตามเช็ดเก็บกอบอดีตแตกรัก ร้าวรานปานเศษเสี้ยวไร้รูปนามใดให้ได้ลูบคลำ แม้แต่ชมชื่น
มีแต่ความเดียวดายไหลผ่านร่องสมอง ทุกคนที่เราเอาตัวเองไปดูแลเหมือนใครอื่นที่ไม่ยอมแม้แต่จะรับรู้ว่าเรานั้นเจ็บปวดพอกัน
ขอเพียงวันเวลาเงียบเชียบ พอชะล้างบรรเทาคราบไคลร้ายกาจให้ละลายล้างเลือนไปในกระแสกาล
อย่ามองด้วยความคาดหวังสิ่งใด
ชื่อเสียง เป็นหนามแหลมสำหรับหัวใจอ่อนโยนอย่างฉัน
เงินทอง เป็นเครื่องประดับที่ฉันใช้หว่านไปยังใครอื่นที่ห่างไกลรู้จักคำว่าหวังดี ด้วยการซื้อมันมาด้วยอำนาจจับจ่ายที่ฉันไม่คิดจะเอามันมาเป็นเครื่องประดับถาวร
ฉันเพียงจะเรียนรู้ถึงเงิน ว่าจะซื้ออะไรได้บ้าง และคำตอบก็เฉลยออกมาแล้ว
ความสุขฉันอยู่ที่ไหน อยู่ที่เวลาเป็นของฉันเองอย่างแท้จริง
การเสียสละของฉันคืออะไรหรือ
ในนามของความเป็นจริงที่ถูกสร้าง และความจริงที่เป็นจริงเที่ยงแท้นั้น หามีอยู่จริงหรือไม่
ความสุขของฉันกำลังส่งเสียงครวญคราง อื้ออึงถึงการบีบคั้นตัวเองให้ไปเข้าขบวนแถวแห่งความรับผิดชอบที่เขาเรียกขานกันอย่างสูงส่ง แต่ฉันเห็นเพียงความไร้สาระพอกัน
ไม่ได้หวังรายได้มาก่อเกิดอะไรให้ตัวฉันต้องแลกมาด้วยการสูญเสียอิสรภาพบางอย่างที่อุตส่าห์สร้างสมไว้ให้หายไปกับคำว่างานประจำ
เพราะฉันไม่ได้เกิดมาเพื่อ กิน อยู่ ขับ ถ่าย เพื่อความร่ำรวย มั่งคั่ง อวดตัวอะไร
แม้ฉันปลิวไปล่องลอยไปก็ไม่ได้หมายความว่าคือความเหลวไหลที่เปล่าเปลือง
หากทุกคนคิดว่าฉันยอมรับและรักในตัวตนที่แท้ของทุกคนที่เลือกเป็นโดยเสรี
ก็ควรปลดปล่อยฉันอีกสักหนเถิด อย่าจองจำฉันไว้เลย
และอย่าด่วนสรุปว่าฉันไร้ซึ่งความหมายอันใดที่พ้นไปจากความเป็นตัวเองที่เป็นอยู่
เราไม่บีบคั้นต่อกัน
ด้วยรู้ว่า เรามีขอบฟ้าส่วนตัวที่จะโบยบินไป
ซึ่งมีบ้างบางวันที่เราจะแอบมาเกาะกิ่งไม้เดียวกัน
เพื่อคุยกันถึงมุมมองใหม่ๆที่ต่างกัน
เพื่อการอยู่ด้วยกันอย่างเหมาะสมแก่อัตภาพ
และความสุขเหมาะสมต่อหัวใจต่างดวงกัน
19 มิถุนายน 2548 01:06 น.
pigstation
วัตถุจุได้แค่ขนาด
โอกาสพลาดได้แค่ครั้ง
ชีวิตน้อยนิดฤาจีรัง
ความหวังยังมีเด็กน้อย
ปุ้มปุ้ยหุยฮาปลา'ป๋อง
โถน้องต้องอัดยัดครึ่งร้อย
ห้องสี่เหลี่ยมเปี่ยมตัวกระจ้อย
เซ็งนิดหน่อยค่อยอดทน
เรียนใช่เลียนลอก
มองให้ออกบอกทุกคน
การศึกษาใช่อุตสาหกล
เลยหนีพ้นคนปลากระป๋อง
Another Brick in the Wall
ตามมาหลอนตอนสำนึกคลอน
ครูไม่ใช่คูน้ำวัดดอน
อยากสอนเด็กน้อยๆๆๆๆๆถึงเงินน้อยก็ยอม
มาผ่ายผอมตรอมใจในระบบ
ยอมซมซบหลบความจริงท้งเงินเดือน
บอกความฝันกลั่นความจริงย้ำเตือน
เมืองไทยเกลื่อนด้วยคนรวยห่วยน้ำใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
หน้าส่วนตัว
1241
