25 ธันวาคม 2547 13:26 น.
pigstation
ขวบปีที่ผ่านมา
365กว่าวัน
ร้านค้าของความฝัน
ร้านหนังสือของฉัน - - - ปั๊มหนังสือ
วันๆว่างๆจางๆความเหงา
ลูกค้าหอบเอาหนังสือไป
จะการ์ตูนหรือนิยาย
ก็สุขกระจายละลายวังเวง
ปั๊มหนังสือร้านหนังสือเช่า
ซุกตัวในห้องแถวเก่าๆเอียงๆ
มีรูปวาด งานศิลปะรายเรียง
เป็นเพียงธุรกิจนิดหน่อย - - - ไม่ค่อยพอกิน
หวังให้เด็กได้มีที่เติมปัญญา
ปรารถาให้จินตนาการหล่อลื่น
เป็นการเรียนรู้โลกใบอื่น
ปลุกสติให้ตื่นท่ามกลางอบาย
ปั๊มหนังสือคือความเล็กที่งามตา
คล้ายดอกหญ้าที่เล็กนิด
แต่คล้ายเป็นอักษรอันวิจิตร
ก่อสร้างความคิดให้สร้างสรรค์
ดอกกำไรไม่สะพรั่ง
แต่ดอกความหวังละลานตา
ลมหนาวก้าวเท้าเข้ามา
เชิญขวัญตามาห่มกระดาษให้อุ่นอก
16 ธันวาคม 2547 14:17 น.
pigstation
กลอนสดจากหนุ่มบ้านไร่ให้พี่อี๊ด ฟุตบาท
หยดหนึ่งของกาลเวลา
บันทึกว่ากลางลมหนาว
คืนนี้ขี้เกียจนับดาว
แต่รู้คร่าวๆว่าฟ้างาม
กล่อมเพลงเพื่อเพลินไพร
กล่อมใจให้ไพร่พล
รู้จักรักแผ่นดินตน
คล้ายเมฆให้ฝนแก่ผืนดิน
หยดหนึ่งซึ่งน้ำฟ้า
หยดลงมาเพื่อผืนป่าสารสัตว์
คนหนึ่งรู้ซึ่งหนึ่งหยดเพียงน้ำใจ
ดูแลสิ่งแวดล้อมไทย สืบต่อไปให้ลูกหลาน
16 ธันวาคม 2547 13:54 น.
pigstation
ความอ่อนล้าคืบคลานเข้าเกาะกุมใจกลางร่างกายฉันอย่างสง่าผ่าเผย
เกิดกรณีเรื่อยเปื่อยเคลื่อนตัวเข้ามาครอบงำสภาวะจิตใจอย่างไม่ทันตั้งตัว
กลุ่มความขี้เกียจขยายตัวเข้าครอบคลุมเกาะติดอวัยวะทั้งหมดจนไม่อาจ
กระปรี้กระเปร่าจนไปถึงขั้นกระฉับกระเฉงได้
ทอดกายลงต่ำเป็นแนวราบบนพื้นนอน ปล่อยให้ความคิดไหลลงต่ำสุดจะหยิบยก
ขึ้นมายังเบื้องสูงคัดท้ายความมุ่งมั่นไหลออกไปทางชายฝั่งสุดแล้วจะมีไว้ซึ่งเรี่ยวแรง
ฝ่าต้านความเหลวหลับที่แผ่คลุมเปลือกตามานานนับ
จนแล้วจนรอดงานอันเป็นความหวังได้ล่มจมลงอย่างเต็มตัวสุดจะกอบกู้คืนมาได้ใน
เร็ววันได้แต่จ่อมจมมุดลงล่างไหลเรื่อยลงไปในวังวนความจมปลักดักดาน
หากแต่ยังมีน้ำเสียงเช่นเธอเข้ามาขานขับขยับรับเช่นการเริงเต้นบน
เส้นทางนี้ ค่อยกระเตื้องขึ้นมาบนความบันเทิง
16 ธันวาคม 2547 00:54 น.
pigstation
รู้ดีว่าฉันไม่เริ่ดหรูเป็น
เพียงทิชชู่กลางโต๊ะร้านก๋วยเตี๋ยว
ใช่ผ้าไหมลวดลายเลิศเลอหนึ่งเดียว
ได้ไปเที่ยวโชว์ในโอท๊อป
ทั้งขี้มูก ขี้ตา เรียกหาฉัน
เสร็จธุระพลันขยำทิ้ง
หลงลืมกันไปไม่ประวิง
ง่ายดายจริงนังทิชชู่ผู้ง่ายเกิน
ฝากไปถึงเยาวชนอย่าหลงเพลิน
จะยับเยินยู่ยี่ไม่ดีแน่
ดูอย่างทิชชู่ผู้นี้ที่ย่ำแย่
เยาวชนดีแท้ต้องตั้งใจเรียน
ให้ก้าวไปไกลเกิน
ให้เจริญวัยดังไหมผ้า
จะได้สวยงามเป็นหน้าตา
แค่ใช่ว่าขายผ้าเอาหน้ารอด
ปล่อยทิชชู่ผู้อาภัพ
ได้ซึมซับความเหลวแหลก
เป็นความจริงไม่เห็นแปลก
อย่าไปแลกพิมเสนกับเกลือเอย
15 ธันวาคม 2547 14:18 น.
pigstation
เริ่มจากความรักภายในเขยื้อนออกมาไกลตัวเกิน
หวังว่าจะได้รับคืนกลับสนองตอบ
คลื่นนับแสนล้านจางหายไปจากชายฝั่ง นานนับ
วันเวลามีค่าหมายของมันเอง
เราไม่อาจชี้บอกได้
ก้อนหินไม่ได้นิ่งเฉย มันหายใจ มันจำศีล มันมีพลังงานศักย์ของมันเอง
นก,ปลา ต่างเคลื่อนไปในหนทางวิถี ลีลาเฉพาะเรื่องราวแห่งบทเพลงชะตากรรม
ในที่สุดหัวใจถูกขยำวางไว้บนทางเท้า
โดนเขี่ยไปมา อย่างธุลี
ปราณีต่อผู้อื่นมากมายเหลือคณา แล้วตัวเราเล่า
ฉันนั่งอยู่เตรียมบรรจุสิ่งฝันบนคืนวันแท้จริง
จวบจนความจริงแท้ไหลเลื่อนมาประสานความอ่อนไหว
จากความอ่อนหวานผสานความแกร่งกล้า
เรายิ้ม และบอกว่าต่อแต่นี้
ความหวัง กำลังใจ ความหมาย
ต่างมีที่มาที่ไปต่างกัน
ม้าไม่ได้พยศ ตัวตนของตัวเองนั่นแหละไม่กล้าแม้จะปะทะทานความเป็นจริงได้
ฉันฝากละอองน้ำไปบอกเธอว่า ไม่นานเราจะเจอกัน
ยามลมโลมไล้ให้เส้นผมเธอปลิวปราย
ยามรังแคเธอร่วงหล่นบนบ่าระหง
จะมีฉันไปปัดให้ พร้อมแชมพูไนเชอรัล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟpigstation
หน้าส่วนตัว
999
