เหมือนวันนี้ที่เหน็บหนาวช่างยาวยืด โลกช่างเงียบเยียบชืดและมืดครึ้ม ราวมุมอับที่ทับท่ามความอึมครึม มันแรเงาความเศร้าซึมด้วยทึมเทา ในระนาบที่ภาพฉายได้สะท้อน ภาพความฝันวันเก่าก่อนมันย้อนเร้า บทละคอนตอนเหล่านั้น นั่นหรือเรา!? ช่างเป็นฝันในวันเยาว์ที่เร้าใจ ช่างเป็นฝันในวันคืนอันตื่นเต้น กว่าบทตอนที่ซ่อนเร้นตอนไหนๆ และเป็นเพียงภาพเดียวนี้ที่ส่องไฟ อยู่ใน...ราตรีที่มืดมิด ส่วนภาพอื่นที่รื้นเรืองอยู่เบื้องหน้า คือแผ่นดินแผ่นฟ้าที่มืดสนิท ไร้ทางออกทางใดให้ชีวิต ความกดดัน! มันสถิตย์ไว้ครบรส มองตึก... ในนิยามความรู้สึกที่เก็บกด ฟ้าเส็งเคร็ง คนโสโครก โลกทรยศ ทุกอย่าง ทั้งหมด มันกดทับ มุ่งหน้าสู่ชั้นสูงสุดหาจุดจบ แสวงหาความสงบจากแสงดับ จบได้แล้วบทละคอนที่ซ้อนซับ พร้อมเข้าสู่การต้อนรับของนรก!
ตะวัน 10 ก.พ. 2553 22:25 น. - ID 132947 
906
4
0
11 กุมภาพันธ์ 2553 02:08 น. - comment id 1098152
11 กุมภาพันธ์ 2553 08:11 น. - comment id 1098163
อย่าค่ะพี่...หันหลังกลับมาอีกที..จะมีนู๋ยืนยิ้มให้อยู่นะ....ชอบกลอนที่มันขมขื่นแบบเนี้ยอ่ะค่ะ....
11 กุมภาพันธ์ 2553 11:54 น. - comment id 1098228
บางครั้งอารมณ์ชั่ววูบ ก็ห้ามยาก และคงไม่มีใครเข้าใจได้ดีเท่าตัวเอง ระหว่างชั่ววูบ กับ ชั่วชีวิต ถ้าหยุดคิดชีวิตก็เปลี่ยน
11 กุมภาพันธ์ 2553 16:01 น. - comment id 1098446
11 กุมภาพันธ์ 2553 21:41 น. - comment id 1098553
บาทสุดท้าย สะใจจริงๆ แหล่มๆๆ
12 กุมภาพันธ์ 2553 17:36 น. - comment id 1098919
อ่านบทกลอนแล้วสะเทือนใจจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
