กวีเก่ากลอนเล่าใหม่

ปากกาดอกไม้(2)

มือใดไกวเปลกล่อมหลับ     เสียงลำนำขับ 
โอ้โอละเห่เปลไกว
[]
เสียงนี้เพื่อเพียงจักให้        ลูกนิทราใน
อ้อมกอดแม่ตลอดกาล
[]
แย้มโอษฐ์ละไมอ่อนหวาน    จักยิ้มนานนาน
เมื่อเห็นเจ้านั้นฝันดี
[]
โอบกอดด้วยรักที่มี           เพียงให้เจ้านี้
เป็นสุขทุกราตรีกาล
[]
ล่วงลับผ่านพ้นวันวาน        ขอแม่เป็นวิมาน
สถิตย์สถานให้เจ้าพึ่งพิง
[]
อ่อนล้าจงเอนกายอิง         แม่คือทุกสิ่ง
สายใยรักยิ่งนิรันดร์  
อนึ่งกาลกลอน      แต่ก่อนแต่เก่า
สิบหกความเร้า     มาเล่าใจความ
ฉบังสิบหก            จะยกความงาม
ประหนึ่งในยาม    ธ ซึ้งอารมณ์
ห่างหายไปนาน มะรุ้จะมีครายจำได้ม้ายประมาณ 2 - 3 เดือนเอง-*-
เห็นกวีใหม่ๆประพันธ์กลอนกันอลังการเหลือเกิน 
แต่สังเกตเห็นว่า
กลอนแปดแพร่ระบาดยิ่งนัก เพราะแต่งง่าย ได้ใจความดี สื่ออารมณ์ได้
จึงอยากแนะนำอีกหนึ่งรุปแบบคำประพันธ์ นั่นก็คือ แต่นแต๊น!!! 
กาพย์ฉบัง 16   กาพย์นี้มีข้อดีตรงที่สามารถบรรยายเชิงพรรณนาได้กินใจ
ใครอยากลองอรรถรสใหม่ๆของคำประพันธ์ ก็ขอแนะนำฉบัง16คับ
(หาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ว่างั้นแหละ อิอิ)
------------------------ปล. ข้าพเจ้าก้เพิ่งแต่งเป็นครั้งแรก ผิดพลาดประการใด
                              หรือ ไม่เพราะอย่างไรก็ ขออภัย ณ ที่นี้ ด้วย -------------------