จำใจจำจากจำจร

แก้วประเสริฐ


                                 จำใจจำจากจำจร  

    ..๏จำพรากจากมิ่งน้อง                  ฤทัยครวญ
รูปเสน่ห์พักตร์นางนวล                       ยิ่งแท้
สุดป่วนฤดีครวญหวน                         จากแม่   จริงนา
ปรางค์ผ่องหอมอวลแล้                       เร่งเร้าอารมณ์ปอง ฯ
        สุดแสนเป็นห่วงให้                     หวนกลับ
ยากที่จะแลลับ                                   แท่นน้อง
สองกรทาบปทุมกลับ                          ไหวสั่น   เจียวแม่
ใจยิ่งแสนครวญร้อง                            เยี่ยมเคล้าหาเรียม ฯ
        สมปองเลิกแม่เปลื้อง                  เปิดพก   เจ้าเอย
รัญจวนออกบอกยก                             แยกได้
สองฟากแล่งลานตก                            แตกออก   อรแม่
แขนพี่ฝากหนึ่งไว้                               แนบเนื้อนวลสงวน ฯ
        โอบกอดกรกุมเกื้อ                     นวลนาง   
สองแขนใฝ่ยอดปรางค์                        แน่นแท้
นาบเนาเร่ารุกตาราง                          หับที่   ไว้แม่
หวานที่จุนเจือแปล้                              เร่าร้อนการณรงค์ 
        กายทรุดเคียงนั่งข้าง                    บรรจถรณ์   แม่เอย
บรรจงพิศจิตอาวรณ์                             ลอบกล้ำ
จำใจจำจากจร                                     โฉมแม่    ลาไป
สวาทที่บรรจงล้ำ                                   แนบเนื้อเรียมสงวน
        โฉมอนงค์ขอฝากฟ้า                  พระอุมา   
เกรงเทพไท้เทวา                               ลอบกล้ำ
พระธรณีทรงฤทธา                             จงช่วย  ดูแล
พระพายช่วยหากชอกช้ำ                     ฤาแจ้งสรวงสวรรค์ ฯ
        จำใจจากแน่งน้อง                    ลาไกล
สุดห่วงแสนอาลัย                             บ่วงเหย้า
มาดหากพี่คลาดภัย                          จักสู่   หับนาง
พลันลาจุมพิตเคล้า                           สู่เข้าเวชยนต์ ฯ
        กัมปนาทฟาดสู่ฟ้า                    สะเทือนพรหม
มวลหมู่เทพลอยลม                          ทั่วด้าว
พยุหะศัตราวุธพรม                           แสงเปล่ง   รัศมีพราย
สุริเยศห่อนรอนร้าว                           หลบเข้าเมฆินทร์ ๚ะ๛
                   ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙ 
				
comments powered by Disqus
  • นางสาวใบไม้

    7 มีนาคม 2548 12:26 น. - comment id 435369

    
    บทอัศจรรย์พริ้มพราย...
    ทำได้แค่ชื่นชมอย่างยิ่งค่ะ...พี่ท่าน
    ว่างๆจะหาเวลาไปขอเรียนรู้
    .....นะเจ้าคะ....
    ^_____________^
  • ไอติมรสต้มยำ

    7 มีนาคม 2548 12:55 น. - comment id 435390

    กลอนเพราะดีนะคะ
  • sun strom

    7 มีนาคม 2548 14:24 น. - comment id 435458

    สุดยอดเจ้าค่ะ
    อ่านแล้วมึนงงนิดหน่อยอะ
    
    
    แต่เพราะมากค่ะ
    
  • เด็กตรัง

    7 มีนาคม 2548 14:37 น. - comment id 435469

    เก่งจังเลย  ถึงจะไม่เข้าใจความหมายแต่ก้ชอบอะ คำแต่ละคำใช้ให้เหมาะมาก นับถือๆๆๆ
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    7 มีนาคม 2548 15:46 น. - comment id 435509

    จำต้องจากแม่แก้ว...........จอมใจ
    สุดห่วงหวงลึกใน..............อกข้า
    วันคืนผ่านเลยไป..........ไหวหวั่น
    ความห่างทำนางล้า.........สูญสิ้นแรงคอย
    
  • แก้วนีดา

    7 มีนาคม 2548 15:48 น. - comment id 435510

    ค่ะ.......แก้วประเสริฐ์......ขนาดลองเขียนก็ยังเขียนได้งามขนาดนี้แล้ว......นับถือในความสามรถจริงๆๆค่ะ
    
    
  • ภาวิดา

    8 มีนาคม 2548 11:01 น. - comment id 435668

    สำนวนภาษา ลีลาเป็นโคลง สวยมากค่ะ
    
    ไม่รู้ทำไมตอนเรียนโคลงที่มหาวิทยาลัย
    อจ. ชอบบอกให้ ร้อยโคลง นักหนา
    ให้มีสัมผัสระหว่างบท ก็คิดอยู่ว่ามีประโยชน์อะไร
    ทำคิ้วขมวด อจ. คงแอบทราบ เลยอธิบายว่า 
    อย่างเวลา มีงานโบราณ ซึ่งจดไว้เป็นแผ่น
    หรือตามหินศิลา ถ้าเกิดมันกระจัดกระจาย
    เราก็จะเอามาต่อกันได้ ด้วยเนื้อความ และ
    สัมผัสระหว่างบทนี้ล่ะค่ะ ก็เลยถึงบางอ้อ
    
    เล่าสู่กันฟังน่ะค่ะ >
  • อัลมิตรา

    8 มีนาคม 2548 11:31 น. - comment id 435687

    รูปไม่เห็นเกี่ยวกับเนื้อโคลงเลย รูปสูงนะคะ คุณแก้วประเสริฐ .. ถ้าเขียนในเชิงธรรม อาจจะเหมาะกว่า แต่เขียนในเชิงรัก แล้วลงรูปเทพเจ้าใดๆ .. ดูขัดตาชอบกล ค่ะ
    
    ติตรงๆ. แบบนี้ ถ้าโกรธ จะเอาหนังสะติ๊กยิงพุงแตกเลยค่ะ
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:00 น. - comment id 435744

    คุณ  นางสาวใบไม้
    
               ตั้งแต่เล่นโคลงกลอนมาอยากจะเขียนไว้เพราะเคยอ่านครูอาจารย์รุ่นโบราณท่านเขียนไว้ได้แสนไพเราะจับใจมาก ผมเคยทดลองแต่มันโจ่งครึ้มไปไม่ได้ซ่อนเงื่อนเหมือนท่าน  ตั้งใจหลายครั้งแล้วล่ะครับ มาตอนนี้ลองอีกครั้งอ่านทบทวนหลายครั้งก็ได้แค่เท่านี้เอง โอ้ยเล่นเอาปวดหัวเลยล่ะครับ  ขอบใจมากนะครับ
    
                           แก้วประเสริฐ.
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:02 น. - comment id 435746

    คุณ  ไอติมรสต้มยำ
    
              อิอิ เรียกซะผมสะดุ้งโหย่งเลยล่ะจ๊ะ  เขาเรียกว่าโคลงสี่สุภาพ อิอิแต่เนื้อหาไหงซ่อนเร้นจังเลย   ขอบใจมากนะครับ
    
                           แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:05 น. - comment id 435751

    คุณ sun strom
    
            คุณมัทครับผมแค่ลองๆไว้เท่านั้นเองเพราะอยากจะเขียนแบบนี้ไว้นานแล้วล่ะครับ แต่ว่ามันซ่อนความลึกๆๆไว้ครับ ขอบคุณมากครับ
                           แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:09 น. - comment id 435757

    คุณ เด็กตรัง
    
             ผมเองก็มั่วๆไปอย่างงั้นเองแหละครับ เพราะอย่างไรผิดถูกเพื่อนๆก็คงจะช่วยเหลือบอกกล่าวให้เองแหละ  เพื่อนๆใจดีทุกๆคนทั้งน๊านๆครับ  ขอบคุณมากครับ
    
                            แก้วประเสริฐ.
  • ผู้หญิงช่างฝัน

    8 มีนาคม 2548 13:10 น. - comment id 435760

    * * แวะมาชื่นชมผลงานดี ดี ค่ะ * *
    
    (=^_^=)
    
    
  • ราชิกา

    8 มีนาคม 2548 13:27 น. - comment id 435779

    รูปสวยมาก...เป็นเทพองค์หนึ่งที่ราชิกา..ศรัทธา..คุณเขียนโคลงได้ดีนะ..มาให้กำลังใจต่อไปค่ะ...
    
    
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:37 น. - comment id 435784

    คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้
    
               ขอบคุณมากโคลงคุณงามมากครับ
    
                              แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:41 น. - comment id 435785

    คุณ แก้วนิดา
    
               คุณเขียนชื่อผมแบบโบราณ ที่จริงนั้นคำว่าประเสริฐ์ นั้นเป็นชื่อที่คุณพ่อผมตั้งให้แต่นานไปอำเภอเลยเปลี่ยนเป็นประเสริฐไปซะแล้วผมขี้เกียจต่อล้อต่อเถี่ยงเพราะสมัยก่อนนั้นเขามีอำนาจมากมายจนถึงปัจจุบันนี้ครับ  เลยปล่อยเลยตามเลยครับ  ขอบคุณมากครับ
    
                       แก้วประเสริฐ์.
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:46 น. - comment id 435787

    คุณ ภาวิดา
    
              ครับอาจารย์ท่านว่าไว้ถูกต้องแล้วครับแนวนี้เป็นสิ่งที่ถูกต้องยิ่งนักการเชื่อมสัมผัสระหว่างบทสำคัญมากเพราะจะทำให้จดจำได้ง่ายและสวยงามมากครับเรื่องราวจะต่อเนื่องกันไปตลอด  ผมเองก็คำนึงให้ความสำคัญมากในเรื่องนี้ มิฉนั้นภาพจะไม่ต่อเนื่องกัน  อย่างไรก็ตามผมขอขอบคุณมากนะครับที่เอาสิ่งๆดีๆมากระตุ้นความจำผมอีกครั้งหนึ่งครับ  
    
                            แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:51 น. - comment id 435791

    คุณ  อัลมิตรา
    
             ครับผมหารูปไม่ได้เลยจริงๆภาพที่เก็บไว้เกี่ยวกับเทพเจ้าของลัทธิฮินดู จำต้องเอามาลงไว้หากลงภาพอื่นๆก็จะยิ่งไปกันใหญ่  ขอบคุณมากนะครับ ส่วนเนื้อหาเพียงแค่ขั้นทดลองเท่านั้นเองแหละฝึกเอาไว้ในสิ่งที่ยากต่อไปจะได้ชำนาญครับ ขอบคุณอิมมากมีอะไรช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ ขอเพียงเก่งแค่หนึ่งในสี่ของคุณก็แสนจะพอใจแล้วล่ะครับ
    
                           แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:53 น. - comment id 435795

    คุณ  ผู้หญิงช่างฝัน
    
                อิอิ ขอบคุณมากครับ สร้างพลังใจแก่ผมมากเลย ว่างๆแวะมาใหม่นะครับ
    
                             แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 13:57 น. - comment id 435797

    คุณ  ราชิกา 
    
               นี่เป็นรูปของพระรามปางค์หนึ่งของพระนารายณ์อวตาลมาเกิดครับ ผมเก็บไว้หลายภาพ มีพระศิวะ พระพรหม พระนารายณ์ พระแม่อุมา ครับ จะหารูปมาลงในนี้ประกอบภาพเขียนไม่ได้เลยมั่วๆไปแบบทดลองนะครับ ขอบคุณแฝดเพื่อนรักมากครับ
    
                         แก้วประเสริฐ.
  • somebody

    8 มีนาคม 2548 15:32 น. - comment id 435848

    .............ชื่นชม................ในบทโคลง
    บางที่ก็....อยากจะชื่นชม....เช่นในโคลงบ้าง
    สุดท้าย..ก็ได้แค่ชื่นชม.....หมดโอกาสได้ชมชื่นฯ
    
    เขียนได้ดี.....ได้อารมย์......เห็นภาพชัดอ่ะ..
    
  • มนต์กวี...ลืมแจ้งชื่อจ่ะ

    8 มีนาคม 2548 15:35 น. - comment id 435853

    .............ชื่นชม................ในบทโคลง
    บางที่ก็....อยากจะชื่นชม....เช่นในโคลงบ้าง
    สุดท้าย..ก็ได้แค่ชื่นชม.....หมดโอกาสได้ชมชื่นฯ
    
    เขียนได้ดี.....ได้อารมย์......เห็นภาพชัดอ่ะ..
    
    
  • แอ็ปเปิ้ล

    8 มีนาคม 2548 16:06 น. - comment id 435881

    จะจำจร จากไปไหนหรือคะ อิอิ
    เขียนเก่งจังคะ แต่งได้ไพเราะจัง
    เปิ้ลว่ามันยากมากเลย  แต่งแบบนี้ไม่เป็นด้วยดิคะ
    
    แต่ชื่นชมมาก ๆ คะ ^__^
  • คนเมืองลิง

    8 มีนาคม 2548 20:45 น. - comment id 436070

    มาดูว่าพุงแตกหรือเปล่าคะ อิอิ
  • ร้อยฝัน

    8 มีนาคม 2548 23:33 น. - comment id 436192

    เคยทดลองเขียนโคลง
              แต่รู้ว่ายังด้อยอยู่มาก
    คงต้องรบกวนท่านผู้รู้  ข้าน้อยขอคารวะ
               งดงามมาก
                            คงต้องขอคำแนะนำค่ะ
    ขอบคุณที่มองเห็น...... ในงานเขียนของฝัน
    ที่ชื่อ   ความรัก...... มันแฝงอะไรบางอย่าง....
    อย่างที่คุณเข้าใจ  ...... จริง ๆ
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 23:35 น. - comment id 436195

    คุณ มนต์กวี
    
                   หามิได้ครับอย่างไรเราก็เพื่อนกันสิ่งใดย่อมรู้ย่อมสร้างสรรค์ขึ้นมาวันนี้ไม่ได้พรุ่งนี้ต้องย่อมได้  ผมเองก็เหมือนคุณนั่นแหละแต่ต้องพยายามหน่อยนะครับแล้วเราจะรู้ซึ้งถึงคำว่าโคลงกลอนครับ ขอบคูณมากครับ
    
                             แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 23:38 น. - comment id 436199

    คุณ มนต์กวี
    
               ชื่อคุณผมชอบมากเลยอย่างไรก็ตามความพยายามคือสิ่งที่เราต้องค้นหาและขวนขวายกันครับ ผมขอเป็นแรงใจให้คุณครับ คุณเองก๋ใช่เล่ยเสียเมื่อไร่ล่ะครับ ขอบคุณมากนะครับ
    
                             แก้วประเสริฐ.
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 23:41 น. - comment id 436204

    คุณ คนเมืองลิง
    
                ผมว่าแล้วล่ะเห็นรูปแล้วต้องนึกถึงพุงก่อนอื่นใดทั้งสิ้นแหละครับ อิอิ  ทำไงได้ก็เป็นสภาพของเขานี่เองแหละผมเองกลับผอมแห้งไม่มีพุงเสียด้วยล่ะ เห่อๆๆพูดไปแล้วน้อยใจวาสนาจัง   ขอบคุณมากครับ
    
                           แก้วประเสริฐ
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 23:49 น. - comment id 436215

    คุณ ร้อยฝัน
    
                ผมเองก็พึ่งจะหัดเองแหละครับแต่ด้วยความที่มีจิตใจมุมานะในการนี้จึงหัดเอาไว้เผื่อว่าเราจะได้เป็นคนที่ทำให้เขาได้รับรู้ คุณเองก็เหมือนผมนั่นแหละสิ่งใดไม่ทดลองก็ย่อมไม่รู้ว่าสิ่งนั้นยากหรือง่าย เมื่อสัมผัสแล้วจะรู้เองครับ  การเขียนโคลงนี้ผมเขียนได้ไม่ถึงสิบเรื่องเลยและขอเป็นกำลังใจให้คุณเพียรพยายามถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ดีเช่นคนอื่นก็ตามแต่ความภุมิใจเราเท่านั้นที่เป็นกระแสร์แห่งความลุล่วงไปในกาลข้างหน้าครับ  ขอให้คุณจงเพียรพยายามเถอะแล้วคุณจะรู้ว่าอะไรคืออะไรครับ เรื่องนั้นที่คุณกล่าวผมผ่านมาทำให้รู้ซึ้งดีพอสมควรและเป็นบทเรียนอย่างลึกซึ้งมากครับ  ว่างๆแวะมาเยี่ยมผมนะครับเราเพื่อนกันนะครับ ขอบคุณมากครับ
    
                                     แก้วประเสริฐ,
  • แก้วประเสริฐ

    8 มีนาคม 2548 23:58 น. - comment id 436223

    คุณ แอ็บเปิ้ล
    
               ขอโทษที่ตอบท้ายหน่อย เพราะว่าผมอยากจะเน้นสิ่งหนึ่งคือการกระทำไว้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างไม่พ้นความสามารถของคนเราได้ หากมีจิตใจที่มุ่งมั่นต่อสู้ต่ออุปสรรคย่อมทำให้เราผ่านสิ่งเหล่านี้ได้พอสมควร หาใช่เหตุที่ทำให้เราท้อถอย คุณก็มีความสามารถอยู่แล้วเพียงแต่ว่าขาดความเชื่อมั่นในตัว หากละสิ่งเหล่านี้ได้เราก็มีสมอง มีแขนสองมือเช่นเขาทำไมล่ะจะทำไม่ได้แม้ว่าจะไม่ดีเช่นเขาก็ตาม ย่มเกิดความภาคภูมิใจแก่เราครับ  เชื่อมั่นตัวเองเถอะครับทำไปผิดหรือถูกอีกเรื่องหนึ่งครับ  ขอคุณเชื่อผมเถอะแล้วงานคุณจะกระจ่างครับ  ขอบคุณมากครับ
    
                          แก้วประเสริฐ.
  • น้องกิ๊ฟ

    9 มีนาคม 2548 22:16 น. - comment id 436740

    งดวิจารณ์ว่างเว้น  สดับฟังฯ
    
    อิอิ..อ่านอย่างเดียวคืนนี้ ...
    สวัสดีค่ะคุณแก้วประเสริฐ
    
  • แก้วประเสริฐ รหัส 6104

    9 มีนาคม 2548 23:25 น. - comment id 436798

    คุณ น้องกิ๊ฟ
    
               แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วล่ะครับ
    
                          แก้วประเสริฐ.

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน