28 กันยายน 2548 11:06 น.
sodasasa
ณ ฟากฟ้าครานี้มีเรื่องหวาน
มีวันวานแสนละมุนกรุ่นไอหนาว
มีความหลังแห่งขอบฟ้านภาพราว
มีเรื่องราวอันแสนอุ่นกรุ่นใต้จันทร์
ณ ใต้ฟ้าคืนนั้นฉันยืนอยู่
พร้อมเคียงคู่รู้ใจชายในฝัน
ประครองกอดพลอดรักประจักกัน
ถ้อยรำพันแสนหวานซ่านหัวใจ
ณ ใต้ฟ้าครานั้นฉันแสนสุข
ไม่อยากลุกจากตักอุ่นกรุ่นหวั่นไหว
ขออิงซบอบรักตักละไม
แนบชิดกายชายในฝันนั้นชั่วคืน
แต่เมื่อพลันลืมตามาคราหนึ่ง
ต้องสะพรึงหวั่นไหวด้วยกายฝืน
โอ้อกอุ่นไต้ฟ้าแห่งคราคืน
พบฉันยืนอยู่ผู้เดียวแสนเปลี่ยวกาย
ชายในฝันคนไหนไม่มีแล้ว
แม้เสี่ยงแว่วละมุนหวานซ่านห่างหาย
เพราะใต้ฟ้าครานี้ไม่มีใคร
ไม่มีไอแห่งอกอุ่นไว้หนุนนอน
ตื่นเถอะนะหัวใจไต้ฟ้านี้
พอซะทีเรื่องหัวใจให้ทอดถอน
อย่าเฝ้าฝันหวั่นไหวให้อาทร
อย่าราญรอนละเมอใฝ่ชายคนเดิม
ณ ฟากฟ้าครานี้มีเพียงฉัน
ที่คืนวันอ้างว้างพรางช่วยเสริม
ให้ฉันอยู่กับความจริงสิ่งเพิ่มเติม
ลืมคืนเดิม ณ ฟากฟ้า หว้าเหว่กาย
27 กันยายน 2548 09:36 น.
sodasasa
อาทิตย์ส่องท้องน้ำ ณ ยามเช้า
เกิดพรายพราวระยับระยิบกระพริบแสง
เป็นประกายกระเพื่อมเหลืองแสดแดง
ดั่งกำแพงเพชรพรรณวันน้ำงาม
ยืนสงบ ณ ริมน้ำไม่พร่ำพูด
ขอดื่มดูดความแวววาวคราวน้ำหวาม
ณ ตอนนี้ในสงบพบความงาม
แห่งสายน้ำสายชีวิตสถิตใจ
จากวุ่นวายในการงานพลันสงบ
เฉกเช่นพบความเย็นฉ่ำในน้ำใส
เย็นและเงียบเฉียบนัก ณ พักใจ
คงค่าในความงาม ตามเวลา
ความอึดอัดรัดแน่นแค้นใจหนัก
จะหยุดพักทิ้งไปในน้ำหนา
ให้น้ำพัดพาใจเจ็บไม่เก็บมา
คงเวลาแห่งใจใสในน้ำพอ
อยากเอ่ยบอกสายน้ำไหลด้วยใจนี้
ทุกนาทีสัมผัสจริงยิ่งคำขอ
ได้ยืนอยู่ดูสายน้ำพร่ำเคลียคลอ
เท่านั้นพอขอชื่นใจ ณ สายชล
26 กันยายน 2548 12:31 น.
sodasasa
ณ ฟากฟ้าสีดำแห่งค่ำนี้
ยังคงมีดาวระยิบกระพริบแสง
แสนล้านดวงเกลื่อนฟ้ามาแสดง
ดั่งเพชรแพงประดับฟ้านภาลัย
แต่เมื่อจ้องมองไป ณ ปลายฟ้า
รู้สึกว่ามีแสงอ่อนซ่อนเอาไว้
นั่นคือดาวแสนดีและขี้อาย
แอบเปล่งใจแทนแสงสว่างเพื่อพรางตัว
เหตุใดเล่าเจ้าดาวน้อยคอยซ่อนฟ้า
หรือเพราะว่าจะซ่อนใจในเงาสลัว
ไม่กล้าส่งแสงระยิบกระพริบรัว
เหตุด้วยกลับจันทร์เจ้าขามาแอบมอง
ช่างเปรียบเหมือนดวงตาฉันนั่นแหละนะ
ไม่กล้าจะแสดงรักด้วยจักหมอง
จึงต้องแอบซ่อนรักไว้ด้วยใจปอง
ไม่กล้ามองเมื่อประสบพบหน้าเธอ
ดาวนัยน์ตาคู่นี้ที่อยากรัก
เฝ้าฟูมฟักทะนุถนอมไม่ยอมเผลอ
คอยแอบซ่อนแอบส่งรักให้กับเธอ
แม้ต้องเก้อเมื่อเจอแสงแฝงนัยน์ตา
แต่สุขใจได้ซ่อนรักไว้แบบนี้
เพราะรู้ดีว่าจันทร์เจ้ามีดาวเต็มฟ้า
คอยเปล่งแสงยวนเย้าเจ้าทุกครา
ล้อมอุราแห่งจันทร์ไว้ให้เริงรมย์
ดาวขี้อายใคร่ซ่อนฟ้ามาแบบนี้
ตาดวงดีก็ซ่อนรักหากสุขสม
รอเวลาจันทร์เจ้าเคล้าชื่นชม
เอ่ยฝากลม ดาวอายนัก น่ารักเหลือเกิน
รอวันที่จันทร์เจ้าขาจะเอ่ยปากชมดาวขี้อายดวงนี้สักครั้งว่า นัยน์ตาเจ้า ช่างสวยเหลือเกิน มาเถอะนะ มาอยู่ใกล้ดวงจันทร์อย่างข้า แล้วกล้าที่จะเปล่งแสงสวยๆจากนัยน์ตาเจ้าออกมา เพื่อให้ข้าชื่นชมเจ้าดาวขี้อายดวงนี้ ตลอดไป
อิอิอิ อะไรกันนี่ เราแต่งอะไรออกไปนี่ อิอิอิ ก็ดีนะคะ เป็นอีกอารมณ์หนึ่งซึ่งอยากให้ผู้อ่านได้อ่านบ้างค่ะ
24 กันยายน 2548 13:26 น.
sodasasa
ณ ยามเช้า
สายลมเจ้าพัดพามาจากไหน
เย็นเหลือเกินเพลินใบไม้ที่แกว่งไกว
ลมลู่ใบแซ่ซ้องก้องยินดี
ณ ยามสาย
สายลมละไมพัดพรูอยู่ตรงนี้
กลีบอัญชันหน้าบ้านบานดูดี
สร้างชีวีมีชีวากว่าใครใคร
ณ ยามเที่ยง
สายลมคู่เคียงยอดไผ่ไหว
จากที่เคยอ่อนล้ามาวันใด
ลมพาพัดปัดเหนื่อยไปให้มีแรง
ณ ยามบ่าย
สายลมเย็นสบายในทุกแห่ง
เริงรื่นชื่นชมแม้ลมแรง
ลมแอบแฝงความสุขไว้ในทุกยาม
ณ ยามเย็น
สายลมเช่นอ่อนไหวให้วาบหวาม
เย็นละมุนกรุ่นสุขทุกความงาม
ชื่นชมตามสายลมพลิ้วระลิ่วใจ
ณ ยามค่ำ
ช่างดื่มด่ำสายลมเย็นเช่นไหวไหว
รักเหลือเกินยอดไม้นี้ที่แกว่งไกว
พัดพราวใจ ให้เย็นยิ่งทุกสิ่งงาม
ณ ยามนี้
อารมณ์ดีชื่นชมในลมหวาม
ขอยืนอยู่ดูไม้ไหวในโมงยาม
ชมความงามอย่างสมใจ ณ สายลม
วันนี้ก่อนมาทำงานเจอลมเย็นๆที่พัดมาจากแม่น้ำหน้าบ้านแล้วไม่อยากจะออกมาทำงานเลยอะคะ
23 กันยายน 2548 12:29 น.
sodasasa
มีความสุขหรือเปล่า...กับการนั่งเหงาเพียงลำพัง
มีความสุขหรือเปล่า...กับการมองเธอลับหลังอย่างนี้
มีความสุขหรือเปล่า...กับการต้องทำตัวเป็นคนดี
มีความสุขหรือเปล่า...กับเรื่องราวงี่เง่าที่เราทำ
มีความสุขล้นเหลือ...เมื่อนึกถึงเธอในวันวาน
มีความสุขล้นเหลือ...เมื่อเธอมองผ่านแล้วขำ
มีความสุขล้นเหลือ...เมื่อเธอไม่มีฉันในความทรงจำ
มีความสุขล้นเหลือ...เมื่อเธอเอ่ยทุกคำเหมือนจะอำลา
มีความสุขแสนสุข...เมื่อทุกครั้งน้ำตาไหล
มีความสุขแสนสุข...เมื่อทุกลมหายใจไร้คุณค่า
มีความสุขแสนสุข...เมื่อทุกค่ำเช้าเคล้าน้ำตา
มีความสุขแสนสุข...เมื่อทุกเวลาฉันดูไร้ค่าสำหรับเธอ
มีความสุขจริงจริง...กับทุกสิ่งที่กำลังเกิด
มีความสุขจริงจริง...กับหน้าเชิดเชิดที่เกิดกับเธอเสมอ
มีความสุขจริงจริง...กับการถูกทิ้งจากความรู้สึกของเธอ
มีความสุขจริงจริง...กับเรื่องราวที่พบเจอ...และเธอเป็นผู้ทำ
อยากบอกว่ามีความสุขมาก...หากเธอถูกพรากจากลา
อยากบอกว่ามีความสุขมาก...หากวันเวลาไม่ย้อนมาซ้ำ
อยากบอกว่ามีความสุขมาก...กับถ้อยคำอำลาจากเธอทุกคำ
อยากบอกว่ามีความสุขซ้ำซ้ำ..กับความทรงจำอันโหดร้าย...ในวันที่ไม่มีเธอ
ขอบมอบบทกลอนบทนี้..ให้กับผู้ที่รู้สึกว่ามีความสุข...อยู่บนความทุกข์ของตัวเอง
หน้าส่วนตัว
1017
