17 กันยายน 2547 18:31 น.

คนรัก

๑.
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คนรัก
ลมข้าวทายทักบทเพลงหนาว
อ่อนหวานในอ่อนไหวมาพรูพราว
ท่ามกลางฉากของเช้าแสดง
แดดอุ่นสะท้อนผ่านหน้าต่างฟ้า
ส่องกระทบม่านตาให้ตื่นแสง
ชมไม้ดอกบนลานเมืองสะพรั่งแดง
สอดสลับประดับแต้มทางสัญจร

๒.
เมื่อคืนหลับสบายไหม? คนรัก
ฝนตกหนักหรืออากาศแผ่วร้อน
ที่นี่กว่าจะฝืนข่มตาหลับนอน
ก็ผันผ่านมาครึ่งค่อนของค่ำคืน
นั่งฟังบทเพลงบรรเลงเรื่องราว
นั่งดูข่าวความเป็นไปที่ไหวตื่น
ภาพเหตุการณ์ฉายซ้ำย้ำจะกลืน
เปลี่ยนฉากจากจุดยืนในตัวตน

๓.
เหนื่อยล้าบ้างอย่างไรล่ะคนรัก
ภาระใดสุมรัดให้สับสน
หยาดเหงื่อไหลอาบมาเปื้อนปน
อยากจะซับรอยหม่นจากดวงตา
ภาระที่แตกต่างไประหว่างวัน
บ้างเหนื่อย บ้างฝัน บ้างคิดล้า
คงไม่แปลกต่างใจประสบพา
บางทีอยากหลับตาชั่วนิรันดร์

๔.
คิดถึงค่ะคนรัก
คือ ส่วนหนึ่งคำรัก ของคนฝัน
คือ เส้นด้ายเปล่าว่างสานสัมพันธ์
ผูกปลายนิ้วระหว่างกันระหว่างใจ
คนรัก
ที่ซึ่งตะวันลับเธอเห็นไหม
ความรักของฉันอยู่ไม่ไกล
เธอสัมผัสได้ ฉันรู้

คนรัก
ที่ซึ่งตะวันลับ ฟ้าคงอยู่
ฉันมีรัก ฉันมีรัก ที่ฉันรู้...
............ฯลฯ

วาพราว