หน้าส่วนตัว
เพียงหนึ่ง ที่เฝ้าคอยนานวัน
อาจนับเดือนผ่านผันสักกี่ร้อย
วาดวางบนทางใจไร้รูปรอย
ปั้นฝันทีละน้อยทีละนิด
ค่อย ค่อย ก้าวต่อก้าว มีล้มพลาด
ทิ้งร่องรอยคมบาดมาสะกิด
เพื่อเรียนรู้ความเป็นไปให้ขบคิด
บางมุมมองถูกผิด ตัดสินใจ
เปรียบตัวดั่งนกน้อยเมื่อแรกบิน
อยากโผผินชมโลกที่กว้างใหญ่
ระหกระเหินเกี่ยวเกาะก้านกิ่งใบ
ด้วยปีกท้าลมไกวถึงฝั่งฟ้า
เพียงหนึ่ง ที่เฝ้าคอยมานานวัน
อาจนับเดือนผ่านผันสักปรารถนา
ยังเชื่อต่อดวงใจในศรัทธา
เพื่อปั้นฝันอันมีค่าทีละน้อย...
วาพราว
915
