30 กรกฎาคม 2548 08:31 น.
vaproud
เมื่อสายฝนเอ่ยคำร่ำลาจากขอบฟ้าไป
เช้าวันใหม่ก็เปิดเปลือกตา
กลิ่นอ่อนๆ ของไอดินที่อยู่รอบตัว กำลังเต้นรำ
ตามจังหวะของกลิ่นเช้า
ในฤดูฝนปลายเดือนกรกฎา
น้ำค้างบนใบหญ้า
สะท้อนภาพดวงตาเล็กๆ
ของเด็กผู้หญิงที่ยืนจ้องมองดูอยู่
จวบจนกระทั่งน้ำค้างไหลลงสู่พื้นดิน
หลอมรวมตัวกันเป็นแอ่งน้ำ
ในแอ่งน้ำ...มีเมฆสีขาวกำลังพายเรือผ่านไป
ในแอ่งน้ำ...มีนกน้อยแหวกว่ายอย่างอิสระ
ในแอ่งน้ำ...มีโค้งรุ้งหลากหลายสี
และในแอ่งน้ำยังมี
"รอยยิ้มจางๆ และคำสารภาพรักของดวงตะวัน"
วาพราว
9 กรกฎาคม 2548 16:31 น.
vaproud
ระหว่างขอบฟ้าและผืนน้ำ
ฉันเคยมีคำถามว่า ห่างไกลเพียงไหน
ในบางเวลาที่สายตาเผลอมองไป
ในบางเวลาที่ใจเราห่างกัน
ที่ระหว่างขอบฟ้าและผืนน้ำ
ความอ่อนไหวช่างยาวนาน ทุกยามฝัน
ฉันเห็นขอบฟ้าและผืนน้ำ ไม่เคยไกลจากกัน
ฉันเห็นเส้นบาง บาง จากที่ว่างตรงนั้นโยงใย
รอคอยบางสิ่งที่ไม่อาจเห็นได้จากดวงตา
ฉันเล่าเรื่องราวผ่านดวงดารา ถึงฟ้ากว้างใหญ่
เพื่อสักวันในระหว่างความต่างใจ
เพื่อสักวันหนึ่งสายใย จะเชื่อมเราไว้
...ด้วยกัน...
วาพราว
4 กรกฎาคม 2548 13:05 น.
vaproud
ปรารถนาให้เธอคือ...
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
ส่องสว่างทางฝันให้ฉันก้าว
ดุ่มเดินบนหนทางอันแปลกร้าว
ยามใดเหน็บหนาวทุกคราวหม่น
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
เคียงดาวร้อยพันมาเกี่ยวล้น
วาดราตรีสีคล้ำประดับดล
ให้ดวงตาพร่างชมความสวยงาม
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
เป็นเพื่อนกันและกันคอยไถ่ถาม
เมื่อชีวิตทุกข์สุขทุกโมงยาม
คอยเปล่งแสงท่ามกลางความหมองมัว
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
เป็นของขวัญแด่คนทุกถ้วนทั่ว
ให้รอยยิ้มแย้มดับความน่ากลัว
คราเมฆฝนก่อตัวมาทึมเทา
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
เป็นนักเล่านิทานฝันของคนเหงา
กล่อมเด็กดีหลับใหลใต้ฟ้าเก่า
คอยปัดเป่าฝันร้ายให้หายหนี
ปรารถนาให้เธอคือพระจันทร์
โอบกอดฟ้า ดาว และฉันคนตรงนี้
ให้เธอเป็นหนึ่งพระจันทร์ผู้แสนดี
ขอเท่านี้เท่าที่ฉันปรารถนา
วาพราว
2 กรกฎาคม 2548 07:58 น.
vaproud
ถ้าหากว่าฉัน "มองไม่เห็น"
ฉันคงจะออกไปเต้นรำกับสายฝนอันฉ่ำเย็น
ที่อยู่ภายนอกหน้าต่าง
โดยไม่ต้องหวาดกลัว...
เวลาที่มองเห็นแสงประกายฉายฉาบไปทั่วท้องฟ้า
ถ้าหากว่าฉัน "มองไม่เห็น"
ฉันคงจะได้ไม่ต้องเผชิญกับบางสิ่งที่โหดร้าย
ภาพบางภาพ
ที่ซุกซ่อนและรายล้อมอยู่รอบๆ กาย...
บนโลกที่คลับคล้าย
วงล้อวงใหญ่อันเปลี่ยวร้าง
และถ้าหากว่าฉัน "มองไม่เห็น"
ฉันคงจะไม่ได้สัมผัสกับสิ่งที่ซ่อนเร้น...
ที่อยู่ภายในดวงตา
และคงไม่มีวันจะเห็นภาพสุดท้าย
ยามมือของเธอจะปล่อยจากฉันไปอย่างช้าๆ
ถ้า...
ฉันมองไม่เห็น
วาพราว
หน้าส่วนตัว
1405
