21 พฤษภาคม 2545 19:56 น.
Zen
เป็นหน้าที่ของเพื่อน...
เป็นจุดเริ่มต้นของความกล้า...
จะเป็นคนที่เธอสามารถได้พึ่งพา...
ถึงเธอกลัวเธอหวั่นไม่เป็นไร
เพราะว่าสองดวงใจยังอยู่ไกล้
จะไม่หนีไปไหนห่างไกลกัน...
เมื่อไหร่ที่เธอไร้ความมั่นใจ
เมื่อคิดว่าไม่อยากเดินหน้าไป
ขอให้เธอนึกถึงมิตรถาพของเราไว้
จะคอยรับจิตวิญญาณไว้ด้วยใจ
ต้องการกำลังใจเมื่อไหร่...
ฉันจะส่งไปให้ทันที
20 พฤษภาคม 2545 19:56 น.
Zen
ดอกไม้นั้นจะงามมากเท่าใด
เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาเยือนพร้อมพวกเรา
เบ่งบานกันเท่ากับดาวยามคำคืน
สามารถเห็นแต่ละดอกในสายตา....
สีสันของดอกไม้กลมกลืน...
และทันใดก็มีบทความหวานๆถูกส่งไป
กลิ่นของนางฟ้าล่องลอยไกล...
ตราบเท่าที่รักยังอยู่เคียงคู่โลก
นุ่มนวลเท่าที่เมฆบนฟ้าจะเป็นได้....
สวยเท่ากับที่ผู้หญิงจะเป็นได้....
และมันจะบานอีกครั้ง...
เมื่อฤดูใบไม้ผลิถูกปลดปล่อยอีกที
20 พฤษภาคม 2545 19:26 น.
Zen
ถ้ารักแล้วก็น่าจะรักเลย...
ไม่หน้าทิ้งกันแล้วทำเฉยๆ
รู้ไหมว่าใจฉันนั้นเจ็บปวด
เหมือนโดนบาดจนเลือดออกไหลเป็นทาง..
อยากให้เธอ...
กลับกลาย...
กลับคืน...
กลับมา..
รักฉันเหมือนเดิม
18 พฤษภาคม 2545 20:48 น.
Zen
Tears came running down my cheeks...
just when before I got to sleep...
my heart it felt like stabbed so deep..
through blood, through hope of love.
You flew away like a white little dove...
just came and go...
but left me with sorrow...
and as each second of time flew by...
the pain, the tears of my heart grows
I cant stand it when Im left all alone
its too sudden, too shocking too fearful to think
You left me with tears, you left me with pain...
you left me a path full of sorrowness and vain.
18 พฤษภาคม 2545 17:53 น.
Zen
Why do the birds keep on singing?
why do stars shine above...?
Dont they know..its the end..of the world...
When all the things are took away by love....
Why are my tears falling like rain...
why is my heart crying in pain...
I just knew
I just realized
that my love is for you..
but now you had stole it away...
หน้าส่วนตัว
670
