ข้าวปล้อง
แม่จ๋านู๋หนาวและเหงาเหลือเกิน
นู๋ย่ำเดินฝ่าความมืดด้วยความหิว
ได้ยินเสียงสายลมร้องดังวีดวิ้ว
ใบไม้ปลิวพัดผ่านตัวนู๋ไป
นู๋เหนื่อยและเมื่อยเหลือเกินจ๊ะ
นู๋นั่งพักตรงนี้สักเดี๋ยวจะได้ไหม
แต่แม่ต้องสัญญากับนู๋น่ะจะไม่ไป
หรือเดินไกลจนตัวนู๋ตามไม่ทัน
แม่จ๋านู๋กลัวกลางคืนจังเลยจ๊ะ
นู๋กลัวนะที่จะต้องนอนหลับฝัน
นู๋ไม่รู้จะต้องนอนฝันร้ายอีกกี่วัน
ปีศาจมันจ้องทำร้ายนู๋จ๊ะแม่จ๋า
แม่จ๋าแม่นู๋คงเดินต่อไปอีกไม่ไหว
ทางมันไกลเหลือเกินนู๋อ่อนล้า
เสียงของนู๋คงสั่นเครือและแหบพร่า
โอ้ ! แม่จ๋านู๋หมดแรงแล้วจริง จริง
ถ้าวันนึง นู๋ ต้องตายอยู่ตรงนี้
คงเป็นผีตัวเล็ก ๆ ที่ศพถูกทอดทิ้ง
พอนานเข้
999
1
0
หน้าส่วนตัว
