.+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+. กับ ต้นไผ่
กาแฟแก้วเดิมตั้งอยู่ตรงหน้า แต่ไม่รู้ว่าคนที่เคยมีค่าไปอยู่ไหน กี่คืนวันผ่าน ที่ความร้าวรานทำร้ายใจ ฉันเอามือปาดน้ำตาที่เริ่มไหลเช่นทุกที กาแฟเย็นเยียบยังตั้งอยู่ที่เดิม แต่ไม่เคยให้ใครมาเพิ่มเติมในใจดวงนี้ รอคอยอย่างมีความหวัง เพียงเธอจะหันมองกลับมาสักที ได้ยินไหม เสียงหายใจคนทางนี้ที่เฝ้ารอ นั่งเงียบ เอาสติเหยียบความหวั่นไหว พยายามข่มใจแม้ข้างในเกินทดท้อ มุมมุมเดิม กาแฟแก้วเดิมเหมือนทุกวันจนรอยช้ำถักทอ และไม่รู้ทำไมคนๆนี้ยังคงรอ..คนๆเดิม
563
0
0
หน้าส่วนตัว
