เคร่งขรึมเสมอไม่น่าเข้าหา เป็นแต่ดุว่ามาตั้งแต่ไหน พูดจาไม่เพราะกระด้างกว่าใคร ไม่ว่าเมื่อไหร่เลี้ยงน้ำใจกันไม่มี เดี๋ยวนี้บางทีมีงี้เง้า ชอบเอาแต่ใจตัวเองทุกที เห็นหน้าก็บ่นกันจนต้องหนี ไม่ว่ากี่ครั้งกี่ทีไม่เปลี่ยนแปลง รำคาญบ่นตอบก็ไม่ได้ ไม่ชอบใจต้องเงียบไว้ห้ามกำแหง ชี้แจงเหตุผลจะถูกหาว่าตะแบง ก็เลยต้องแกล้งทำหูทวนลมไป อยากรู้จริงคนดื้อรั้นอย่างฉัน อดทนได้ไงกันมันนานเท่าไหร่ คิดกี่ครั้งก็ช่างเหอะไม่เห็นเป็นไร อีกไม่นานเท่าไรท่านก็หมดแรง^__^