กิตติเวทย์
แสงนวลของหิ่งห้อย กลางไพร
หาช่วยคลายจิตใจ สร่างเศร้า
นวลปรางอยู่หนใด ในถิ่น สกลนา
ดึกดื่นจันทร์ส่องเย้า ยิ่งเศร้า เหงาทรวง
ดึกดื่นเช่นนี้ช่างเงียบเหงาเสียนี่กระไร
ดูดวงดาวที่สุกใสเริ่มลาลับจากฟากฟ้า
ดวงเดือนที่เคยจ้าก็หายลับไปกับดาว
ฟากฟ้าคงเหงาหากมันรู้สึกได้
ฟ้าเอย
อย่าเหงาใจข้าจะอยู่เป็นเพื่อนเจ้า
จะร้องเพลงให้เจ้าฟัง ฟังสิ
ฟังสิ
ข้าร้องแล้ว
น้ำตาของเจ้าเป็นสายฝนชะโลมดิน
แต่น้ำตาข้าสิ หาประโยชน์อันใดมิได้เลย
ฟ้าเอย
พรุ่งนี้ดวงดาวจะกลับมาหาเจ้าอีก
เจ้าอย่าโศกเศร้าไปเลย..นะนะนะ
ฟ้า
.ฮือ..ฮือ
ฮือ ฯฯฯ
ฯ