หน้าส่วนตัว
เสียงไม้แห้งกระทบกันใจหวลหา
เหล่านกกาบินกลับรังใจหวลให้
สายลมพัดผ่านแมกไม้ฉันหนาวใจ
สายน้ำไหลจากไปไม่หวลคืน
เหมือนคนรักจากไปไม่คืนเหย้า
ทิ้งลำนำถิ่นฐานที่เคยชื่น
ทิ้งอดีตที่แสนหวานให้ขมขื่น
ทิ้งวันคืนของสองเรา...ไม่เหลียวมอง
1429
3
0
