เรือนหลังงามหลังนั้นของผู้ใดหนอ เหมือนจะรอให้ใครได้มาอยู่ มองแล้วสะท้อนใจเศร้าหดหู่ ทำไม่รู้หลอกตัวเองเกรงเฉไฉ ทั้งที่รู้ทั้งรู้อยู่เต็มอก ยิ่งสลดเสียขวัญกำลังใจ เหมือนจะสิ้นขีวาในทันใด แทบไม่อยากทำอะไรเป็นชิ้นอัน ต้องเสแสร้งหน้าชื่นบานให้คนเห็น ต้องทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขื้น ต้องเข้มแข็งทั้งที่ใจล้มทั้งยืน ต้องทนฝืนกล้ำกลืนตายทั้งเป็น มองทีไรหัวใจมันเหว่ว้า มีน้ำตามาคลอเกือบจะเห็น รีบร้อนป้องหน้าเพราะน้ำตาเล็ด มันช่างเจ็บทรมานปวดฤดี
1492
1
0
หน้าส่วนตัว
