ตะวันแต้มแตะกรอบตรงขอบฟ้า มืดค่อยเคลื่อนเข้ามาว่าใกล้ค่ำ เคยบ้างไหมกับคิดถึงที่ซ้ำซ้ำ คิดถึงภาพ คิดถึงคำ แล้วใจหวิว เห็นค่อยมืดค่อยมืดลงก็ใจหาย ได้แค่ฝากคำทักทายกับลมปลิว ที่พัดเพื่อมทุ่งหญ้าเป็นริ้วริ้ว เผื่อแผ่วแผ่วไปแตะผิวคนอยู่ไกล คิดถึงกันบ้างไหมคนตรงนั้น คิดถึงคืนคิดถึงวันเคยอยู่ใกล้ คนตรงนี้ยังจมห้วงความห่วงใย อยู่ดีไหม ร้องไห้ไหม ยังอยากรู้ ตะวันแต้มแตะกรอบตรงขอบฟ้า ตาเคยต่อตอบตายังติดอยู่ ทุกทรงจำยังทบทวนยังหวนดู สักน้อยหนึ่งอยากให้รู้..ฉันคิดถึง