จดหมายถึงหม่อมพ่อ ย่อกายหมอบนอบน้อมกราบหม่อมพ่อ ลูกคร่ำครวญหวนหาน้ำตาคลอ แรกเคยก่อกรรมไว้ต้องใช้เวร ชายกลางหมิ่นหม่อมพ่อมิพอหู หม่อมพ่ออยู่สมถะเยี่ยงพระเถร ชายกลางผิดคิดคดนอกกฎเกณฑ์ จึงจ้วงจาบชัดเจนอย่างจงใจ พจน์ฯ ก็ดื้อถือหางเข้าข้างเขา โดยมิรู้ผู้เยาว์หรือผู้ใหญ่ ซ้ำชายกลางกร่างกร้านก่อการใด พจน์ฯ ก็ไม่ห้ามเขาเพราะเมามัว จนเกิดความลามลุกขึ้นขุกเข็ญ ต้องแรมไกลไม่เห็นที่ซุกหัว อยู่เมืองนอกยอกจิตครุ่นคิดกลัว ด้วยแผกรั้วบ้านเรา ผิดเหย้าเรือน ชายกลางพร่ำรำพึงคิดถึงบ้าน คิดถึงสิ่งศฤงคารตระการเกลื่อน พลัดพรากไปไกลลับก็นับเดือน โอ้สะทกอกสะเทือนสู้ทานทน แต่....โศกซ้ำกำสรดเกินอดกลั้น แลเหียนหันทางใดก็ไร้หน พจน์ฯ จึงหวนทวนมาเคหาตน มากราบบนตักบิดาได้การุณย์ ขอชายกลางคืนสถานถิ่นบ้านเถิด จักไม่เกิดก่อกลีทวีวุ่น เขารู้แล้ว รู้สร้างเส้นทางบุญ โปรดอย่าขุ่นครหาวาจาความ เขียนจดหมายคล้ายธูป, เทียน, บุปผา รำพันพาทีเผยใช่เอ่ยพล่าม ลูกทุกข์ตรมถมใจเจียนไฟลาม เหลือหักห้ามอาลัยร่ำไห้ฮือ โดยความเคารพอย่างสูงส่ง ลายลักษณ์บ่งสร้อยสายเส้นลายสือ ศิโรราบกราบก้มประนมมือ แล้วลงชื่อ หญิงอ้อ พจมาน
ตราชู 27 ต.ค. 2549 12:09 น. - ID 94437 
1277
4
0
27 ตุลาคม 2549 12:24 น. - comment id 620046
ตกลงชายกลางจะได้กลับมาหรือเปล่าแล้วพจมานละอยู่ไหน คฤหาสน์หลังใดหนอ
27 ตุลาคม 2549 12:27 น. - comment id 620048
อยู่อังกฤษคิดถึงไทยใจจะขาด แผลใจบาดขาดพวกพรรคหักไม่เหลือ ปล่อยอ้างว้างช่างกะไรไม่จุนเจือ เพราะไม่เชื่อว่าหม่อมพ่อจะเอาจริง ชายกลางรำพึง...
27 ตุลาคม 2549 13:04 น. - comment id 620086
หนูพจน์จรจากออกจากวัง มุ่งสู่ยังบ้านบางแคบอกให้รู้ เพื่อนมีเพียบห้าสิบอัฟงามน่าดู ชายกลางอยู่เป็นเพื่อนไหมให้ตามมา
27 ตุลาคม 2549 15:29 น. - comment id 620184
ท่านชายกลาง..วางก้าม..ยามที่อยู่ ลองนึกดู...หลายคดี..ที่นึกได้ มาวันนี้....มางอนง้อ..ก็สายไป.. ขอจงใช้..กรรมเก่า..ทำเอาเอง...
27 ตุลาคม 2549 19:02 น. - comment id 620264
การุณย์ ศฤงคาร แวะมาเป็นหูเป็นตา ขออภัยด้วยนะครับ
27 ตุลาคม 2549 20:43 น. - comment id 620303
เป็นคำกลอนทีไพเราะสะใจดีจังค่ะ
30 ตุลาคม 2549 14:14 น. - comment id 621153
แหม มีแต่คนซ้ำเติมชายกลาง ไม่มีใครเห็นใจเขากับพจน์เลย ฮือ ฮือ ฮือ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
