๏ เหม่อมองสิเห็นสุริยะคล้อย รตะย้อยณขอบฟ้า เด่นรัถยาอมตะว่า บ่มิพ้นวเนจร ๏ ตัวเราไฉนกะมละหมอง ผิจะร้องอนุสรณ์ เวียนว่ายนทีรชนิรอน รสะซาบฤทัยตรม ๏ แว่ววายุแผ้วแจ้วพจนะไข มนะไซร้สิขื่นขม พจน์ดาริกาบ่อภิรมย์ ดนุตรมนิรานัย ๏ ลู่ลมนะเจ้าบ่ยะศะล้ำ นิธิคำฤนำใจ เจ็บกายบ่เท่าเพราะอรไท นิระใจสิคู่ทาง ๏ ข้ามคืนจะลบกะมละช้ำ จุติกรรมจรัสพร่าง รุ่งแสงอุษาระตะนะวาง สิตะวันจะวนมา ๚ะ๛
กฤตศิลป์ ชินบุตร 21 ส.ค. 2551 12:35 น. - ID 118176 
1072
5
0
21 สิงหาคม 2551 12:55 น. - comment id 888410
ยังคงความไพเราะนะคะ เหงาจริงป่ะ
21 สิงหาคม 2551 13:21 น. - comment id 888422
แก้วประเสริฐ.
21 สิงหาคม 2551 13:46 น. - comment id 888439
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณ กฤตฯ
ขยันเขียนจังค่ะ
เก่งค่ะ
ดูท่าจะเหงา มากมาย
21 สิงหาคม 2551 19:44 น. - comment id 888563
ไหนๆ เจ้าความเหงา อยู่ที่ไหน ออกมาซะดีๆ อิอิ แวะทักทาย แซวเล่นคะ
21 สิงหาคม 2551 19:54 น. - comment id 888574
มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ จะได้คลายเหงา อิอิ
21 สิงหาคม 2551 20:00 น. - comment id 888580
ฉันท์...ไม่ขอวิจารณ์ ขออ่านอย่างเดียวแล้วกันครับ มข.อบอุ่นอย่างนี้ ทำไมเหงาน้อ
21 สิงหาคม 2551 22:43 น. - comment id 888700
22 สิงหาคม 2551 01:37 น. - comment id 888722
ขี้เหงาจังเลยนะเจ้าคะ แวะมาทักทาย + อ่านกลอน + ให้กำลังใจเจ้าคะ
23 สิงหาคม 2551 08:46 น. - comment id 889007
ดีคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
