ปวงอากาศธาตุทิพย์วิบวับแสง หมายสำแดงสิ่งใดให้ข้าเห็น ฤาแสแสร้งแกล้งยวนชวนประเด็น ว่าข้ามีข้าเป็นเช่นดารา ชีพมีแต่ใจนั้นไร้รส กำลังมีมิกำหนดปรารถนา หวังหรือคือหวังมรณา สิ้นฤาสิ้นชีวามิจาบัลย์ ดาวน้อยเจ้ารออะไรเล่า จันทร์สกาวเช้าสุรีย์มิผกผัน เพียงประดับราตรีทุกวี่วัน ก็เท่านั้นดาวน้อยด้อยจันทร เท่านั้นหรือดาวดาวจวนเช้าแล้ว อุษาแพร้วเบิกสุรีย์มณีหลอน ดาวเจ้าเอยเคยไหมจะลานอน อุทัยก่อนจันทรลับเจ้ากลับมี นั่นสินะดาราเจ้ากล้าแกร่ง เจ้าสำแดงแรงหวังรัศมี ให้จันทราลาลับขอบราตรี สานสุรีย์เจ้านี้ครองนภา ดาวเจ้าเอยเผยหวังพลังโศก สักกี่แสนวิโยคยังปรารถนา ด้วยคอยหวังสักวันเวลา มวลดาราครองฟ้านภารอง คอยเถิดหนาชะตาข้ากำหนด อนิยตอย่างไรไม่กลัดหนอง ด้วยหมู่ดาววาวนี้ยังลำพอง ต่อราตรีสุรีย์ส่องครรลองอรุณ
กฤตศิลป์ ชินบุตร 17 ก.ย. 2552 15:43 น. - ID 129230 
1390
3
0
17 กันยายน 2552 16:33 น. - comment id 1039728
17 กันยายน 2552 17:45 น. - comment id 1039791
แม้จะหวังพลังแรงแฝงใดเล่า แม้เคยเฝ้าเหงาไปใจสิ้นหวัง แม้อยากขอพอได้ไร้พลัง แม้หมายดังฟังไปใยเงียบงัน
17 กันยายน 2552 19:33 น. - comment id 1039815
ชีวิต...อย่าไร้ซึ่งความหวัง แวะมาอ่านกลอนดีๆค่ะ สบายดีนะคะ
17 กันยายน 2552 20:08 น. - comment id 1039833
ความหวังกับลมหายใจเป็นสิ่งคู่กันเสมอครับ
18 กันยายน 2552 00:10 น. - comment id 1039927
มีคนเคยบอกว่า..วิกฤติก็คือโอกาส..ผมเชื่อครับ
19 กันยายน 2552 20:22 น. - comment id 1040601
ไพเราะค่ะ อย่าพึ่งสิ้นหวังเลย ชีวิตต้องเดินทางอีกยาวไกล แข้มแข็ง นะค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
