ยอเกียรติพลทหาร๐

บุญเพิ่ม

ยอเกียรติพลทหาร๐
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๐ร้อยกรองวจีรจิตพจน์                มธุรสมิพบพาน
ยอเกียรติคุณพลทหาร                นรชาญฉกรรจ์ไทย
๐ตื่นเช้าก็วิ่งหทยโลด                และกระโดดถลันไป
ครูฝึกก็จ้องระยะมิไกล                จะเตะใครมิอดทน
๐วิดพื้นกระอักขณะจะพัก            คุรุผลักและถีบก้น
คิดแล้วก็เศร้าปะฉะดะจน               มนพลทหารพัง
๐อาหารผักมธุระสิ้น                  จะมิกินก็ท้องหวัง
เสร็จแล้วก็หวีดระดะประดัง           จรหลังจะโดนทัณฑ์
๐จับปืนสนามปุ!ปะ!ปะ!ป้าง!      เฟอะฟะบ้าง ก็ฮาลั่น
น้องใหม่จะยิงกะระยะกัน           ปะทุปืนก็ดันให้
๐ร่างเซถลา ระอุ อุรา                ภยครูมิเห็นใจ
แต่ครูก็คนฤจะมิใส่-                   ธุระในทหารมี
๐ยามไทยระทมอุทกภัย           ชนไห้และขวัญหนี
ได้เหล่าทหารยุวทวี                พลมีประคองชน
๐ช่วยเหลือประชาพิริยะมุ่ง          ขณะถุงก็หนักล้น
ลากเรือและของอนุเคราะห์คน    และก็ตนพยุงไว้
๐เสร็จงานก็เข้าสมุหกอง*       มิคะนองฉลองใด
อยู่เวรประทังและจะมิให้          อริภัยผยองมา
๐แม้พลทหารยศมิเด่น             ผิก็เป็นทหารกล้า
สร้างชื่อและเกียรติรุจิรา           และสถิตหทัยชน! ฯ   
                                             อริญชย์
                                         ๑๙/๑๑/๒๕๕๔