ทาง

เสี้ยว

ถนนสายนี้ทอดไปทางไหน
มุ่งหน้าทางใดมีใครพอรู้
เมื่อคิดอยากสู้ก็ลองสู้ดู
สักวันอาจมุ่งเข้าสู่สุดทางถนน
ก้าวย่ำไปตามเส้นทาง
หลายสิ่งหลายอย่างรอให้ขุดค้น
ขอเพียงรับรู้ต้องสู้อดทน
ปลายทางถนนไม่เกินคนคว้า
สองข้างตามทางถนน
มีบทสอนคนมากมายล้ำค่า
ก้าวฝืนกัดฟันกอบฝันฟันฝ่า
หวังแค่เพียงว่าข้างหน้าคงดี
เดินทางนานปีถนนนี้ชักหาย
ละลายวับกลับกลายปลายทางวิ่งหนี
แต่เอาเถอะ สองมือยังมี
เพื่อวันพรุ่งนี้ มือที่มีจะทำทาง
เดินเข้าป่าถางหญ้าถากฝัน
สร้างเส้นทางไม่หวั่นแม้สิ่งใดขวาง
กลัวสิกลัว กลัวไปทุกอย่าง
แต่เมื่อเลือกเส้นทาง ก็ก้าวย่างต่อไป  
ผ่านเช้าผ่านสายมากบ่ายหลายเย็น
ปลายทางเริ่มมาให้เห็น ไม่ไกลเท่าไหร่
ยิ้มระบายใบหน้า มีสุขยิ่งกว่าในใจ
มีแรงกระตุ้นข้างใน ให้ก้าวเดินไปทรนง
แต่นี่ถึงแล้วทางออกจากป่า
วิ่งออกมาเหมือนบ้า ดังว่าลุ่มหลง
หัวใจพองฟู เคยชูมั่นคง
กลับห่อเหี่ยวลง ณ ตรงจุดนี้
ไม่ใช่ที่นี่ที่เคยคิดฝัน
ก็เริ่มบุกบั่นจากที่ตรงนี้
ถนนวนเวียนย้อนกลับอีกที
เสียหลายสิ่งที่มีตรงนี้ที่สุดทาง
เกือบหมดแรงสู้ แรงฝัน แรงใฝ่
แต่ไม่เป็นไร แม้ผิดหวังบ้าง
พรุ่งนี้เริ่มใหม่ แล้วเราจะทำทาง
ถนนสายใหม่นี้เราจะสร้าง มุ่งไปอีกทางคงเจอ