ขอเวลาให้ตัวเองบ้าง ภาคเต็ม

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

ขอเวลาให้ตนเองบ้าง
หนทางที่ผ่านไปให้แต่เขา
จริงอยู่บางเทื่อก็เพื่อเรา
แต่ครั้นนานเข้า-เราคือใคร
หันหน้าหาวัดซักวัน
หรืออาจนานกว่านั้นก็ได้
ฟังธรรมสงบรำงับจับใจ
ปฏิบัติธรรมทำให้ใจดี
ที่วัดมีลานปูฟาง
ร่มไม้ก็ใหญ่กว้างเต็มที่
ปักกลดกลางป่าช้า-อาเข้าที
สหธรรมิกก็มีพอประมาณ
ขบฉันวันละมือคือวัตร
อยู่สงัดเพื่อกระทำกัมมัฏฐาน
นั่งยืนเดินนอนตามกาล
มีสติเชี่ยวชาญได้การเชียว
สัมผัสรสธรรมฉ่ำใจ
สมาธิ-เชื่อไหมเพิ่มแรงเรี่ยว
ให้ลุยงานสานชีวีดีทีเดียว
บ่ถดถอยบนทางเปลี่ยวเดียวดาย
สิ่งเหล่านี้สัมผัสรู้เฉพาะตน
บางคนสงบเย็นง้ายง่าย
ได้เห็นแล้วก็ชื่นชมเพื่อนหญิงชาย
เข้าวัดแล้วสบาย
อยากให้ลอง . 
------------------------------------
      กลับจากวัดผมคงวัตรบางอย่างไว้
วัตรที่ใจบ่สับสนบ่หม่นหมอง
ทำงานใดใส่ใจกรำตามทำนอง
บ่ร่ำร้องว่าหน่าย-เมื่อย-แกมเฉื่อยชา
       ทำงานมันสุขล้นเห็นผลงาน
งานที่ชอบนั้นหอมหวานเป็นนักหนา
ถึงไม่ชอบก็กอปรการชาญวิชชา
สบายดีธรรมดาไม่ล้าเลย
      งานเสร็จได้พักผ่อนหย่อนกายใจ
ยิ่งสงบขึ้นไปใหญ่นี่ใจเอ๋ย
ธรรมคืองานงานคือธรรมฉ่ำจริงเอย
ใครที่เคยศึกษาธรรม
คงฉ่ำเย็น
ใช่ไหมครับ