นิทานของแม่

ภาวิดา

มาแต่กาลเก่าก่อน       ยามก่อนนอนแม่เล่า
นิทานเรื่องเก่าเก่า      ให้เราฟัง
ฟังผ่านมาเรื่อยเรื่อย         เล่าเอื่อยเอื่อยแม่เฝ้า
เสริมจินตนาการของเรา    ให้พรูพรั่ง
เสียงเย็นเย็นเอื่อยเอื่อย    หนังสือเปลื่อยปากเปล่า
ฝันดีไปถึงเช้า                    ไม่หยุดยั้ง
มีเรื่องหมูสามตัว       ต่างก็กลัวต่างหนี
แต่ไม่สามัคคี           บ้านเลยพัง
อีกกระต่ายกับเต่า    แข่งกันเข้าเส้นชัย
เต่าใช้ความตั้งใจ     ใช่พลัง
แม่หนูน้อยหมวกแดง     ทันเคลือบแคลงหมาป่า
กลับมาช่วยคุณย่า           ในตอนหลัง
แม่ซินเดอเรล่า         เจอนางฟ้าใจดี
เสกชุดพาไปที่          พระราชวัง
แม่ยังเล่าไม่จบ         ยังไม่พบเจ้าชาย
พอถึงตอนสุดท้าย      ก็สมหวัง
หนูชอบเรื่องนี้จัง       ขออีกครั้งนะแม่
คราวนี้หลับแท้แท้     ไม่รุงรัง
ฝันว่าเป็นเจ้าหญิง     งามเพริดพริ้งไพจิตร
เจ้าชายมอบจุมพิต     ด้วยกระมัง
จุมพิตกันไปก่อน     ก็จูบหมอนคีบข้าง
หมุนเต้นรำไปพลาง   ยินระฆัง
หนีเจ้าชายมาแล้ว      รองเท้าแก้วตกพื้น
แต่บันใดแสนลื่น        ล้มอย่างจัง
เจ็บไปทั้งตัวตื่น          โลกไหวครืนเอนเอียง
ลูกนอนดิ้นตกเตียง     ทำเสียงดัง
ร้องไห้โฮ.โฮ.โฮ         แม่ปลอบโอ๋ไม่ร้อง
แล้วก็มาประคอง        ขึ้นรวงรัง
แม่ลงเลียบมาอุ้ม       ผ้าห่มคลุมทั้งตัว
มืออบอุ่นลูบหัว          รักแม่จัง