โอ้คุณครูในมือถือเพียงชอล์ก ปากพร่ำบอกสอนสั่งอย่าฉาดฉาน สอนศิษย์ให้ได้มีวิชาการ มุ่งทำงานเป็นครูผู้อารี มัจจุราชยืนมองจ้องเขม็ง ยกปืนเล็งตรงร่างอย่างภูตผี กระหายเลือดอสูรร้ายไม่ใยดี ครูผู้มีแต่ให้ไร้มลทิน เสียงปืนร้ายแผดร้องก้องสนั่น ร่างครูพลันล้มกองต้องด่าวดิ้น เลือดสีแดงไหลนองกองกลางดิน ตายเฝ้าถิ่นแดนใต้ถิ่นไทยงาม ครูคือครูผู้ให้ใช่นักรบ กลายเป็นศพฝังดินถิ่นสยาม เด็กร่ำไห้เสียงก้องร้องประณาม คนเลวทรามชั่วช้าน่าละอาย ครูทำผิดสิ่งใดใคร่รู้นัก ที่ประจักษ์คือนำทางสร้างความหมาย ให้ความรู้สอนสั่งทั้งหญิงชาย เหล่าผีร้ายมาฆ่าครูหนูทำไม? เห็นแท่งชอล์กกับกระดานที่ว่างเปล่า ฝุ่นชอล์กขาวบางพร่าน้ำตาไหล หยิบแท่งชอล์กเขียนฝากจากหัวใจ ขอได้ไหม? ขอครูหนูคืนมา
บพิตร 1 ก.ย. 2548 09:33 น. - ID 80481 
1078
2
0
1 กันยายน 2548 16:00 น. - comment id 510597
นับว่าเป็นเรื่องที่สะเทือนขวัญ สุด ๆ ที่ต้องเสียครู ยังน่าเป็นห่วง ภาคใต้เหมือนเดิม
1 กันยายน 2548 21:18 น. - comment id 510695
เป็นเรื่องเศร้ามากๆในฐานะครูคนหนึ่ง ที่ต้องอดทนทุกอย่างเพื่อเด็กๆค่ะ
2 กันยายน 2548 12:01 น. - comment id 510895
กระดานดำอาลัยไร้คนเขียน ปล่อยห้องเรียนอ้างว้างอย่างเงียบเหงา วันนี้ครูอยู่หนใดไม่เห็นเงา เสียงเรียกเร้าจากใจศิษย์...คิดถึงครู
2 กันยายน 2548 14:17 น. - comment id 510949
ครูอยู่นี่....ไม่ได้ปายหนาย หรอกกกก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
