ร่าง ลม

ภาวิดา

๏  เคลื่อนเคลื่อนไหวไหวใบขยับ
ระรื่นคลื่นขับอย่างช้าช้า
วุ่นวิ่งวิ่งไหวอยู่ไปมา
สืบสลับพลับพลามายาพรรณ

๏ ดึงกิ่งดันก้านก้านกระดิก
เหยียบยอดยอดพลิกยะเย้ยหยัน
ย้ายต้นเยื่องย่างตามตะวัน
ยืนแอบแนบกระชั้น ณ กลางกราย

๏ ย่ำกิ่งซ้ำรอยมาห้อยโหน
ระย้าร้อยย้อยโยนระยางสาย
ทิ้งตัวโน้มน้าวราวระบาย
กระโดดก้านกรานก่ายสลายแรง

๏ ลิ่วลิ่วเป็นริ้วเป็นเรือนร่าง
รูปใสอำพรางสว่างแสง
ทะลุยอดทอดยิ้มมาทิ่มแทง
ถนอมสินธุ์สำแดงจำแลงกาย

๏ เวียนวนวนวะว่อนวะหวีดหวิว
กรายกรายกระทบผิวผะแผ่วผาย
สัมผัสนุ่มนวลมาทักทาย
เย็นเย็นผล่อนคลาย ธ กายา

๏ แล่นแล่นพาพัดสัมผัสพลัง
รินหลั่งละล้าโลมโสมอุษา
ทิ้งตัวยั่วย้ายสยายนภา
โบกบัตรสะบัดท้าสายตาเรา

๏  รื่นรมย์ดวงจิตสนิทเนื้อ
รวงริ้วปลิวเครือระเรื่อเร่า
เสียงเสนาะเยาะยิ้มพะพริ้มเพรา
ลวงหลอกหยอกเย้าให้เข้าไป

๏  ฤๅเล่นลวงเล่ห์สเน่หา
ลวงหลอกสายตาอยู่หนไหน
ลิ่วลิ่วปลิวขยับอยู่กับใบ
ลับลับขยับไหลไล่ไม่ทัน

๏ ดังเจ้ามีกายที่ไร้หน้า
โปร่งแสงเจิดจ้าพะพร่าฝัน
ซ่อนอยู่แห่งใดแห่งไหนกัน
ใจฉันคอยเฝ้านะเจ้าลม 
���