@ดอยหลวงสูงเสียดฟ้า เลียบเมฆาน่าเกรงขาม ลดหลั่นเป็นชั้นงาม ยามต้องแสงแห่งอรุณ @รวยรินระริกไหล ธารน้ำใสเคล้าไออุ่น หมอกขาวพราวจำรูญ ห่มพฤกษ์ไพรไร้มลทิน @สรรพสัตว์แสนเริงร่า หลากมาลาล้อภุมริน สรรพเสียงเยี่ยงเพลงพิณ ประโคมป่าพาชื่นใจ @วันนั้นพลันแตกตื่น เสียงครางครืนพื้นสั่นไหว โครมครามยามเคลื่อนไป กระเช้าลอยเหนือดอยงาม @มันเป็นเช่นสัตว์ร้าย ที่เยื้องกรายหมายคุกคาม แผดร้องก้องคำราม ข่มป่าเขาลำเนาไพร @สัตว์ป่าก้มหน้านิ่ง สายน้ำปิงสะอื้นไห้ ลมสงัดไม่พัดไกว ดอยหลวงหลับกับน้ำตา.
บพิตร 11 ต.ค. 2548 13:17 น. - ID 82238 
1646
0
0
12 ตุลาคม 2548 13:06 น. - comment id 526359
สวมบทบาทนางพญาซ่อนราคะ ลมแรงหลบลดละกลัวจะเห็น เพียรบังตาซ่อนหางแปลงร่างเป็น แต่ระเหยกลิ่นเหม็นขจรขจาย รูปไม่งามทรามจิตมีฤทธิ์อวด เวลาชวดชู้ชมมิสมหมาย หวนกลับร่างด่าซ้ำลืมคำอาย นางมารร้ายสักวันคงได้ลงโลง เปลี่ยนผู้ชายเหมือนกระดาษสะดวกใช้ ชอบของใหม่จูงจมูกเป็นโขยง แผลที่ซ่อนกลัวเกิดการเปิดโปง ซ่อนเล่ห์โกงบิดเบือนเกลื่อนมายา ตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องเท็จเสร็จร่ำไห้ ทำหน้าใสใจซื่อสื่อภาษา จนพวกพ้องเสื่อมสิ้นสูญศรัทธา ยังตั้งหน้าอวดท่า...ค่าไม่มี สักวันหนึ่งผลกรรมที่ทำเกิด ความจริงเปิดเห็นชัดความบัดสี จะเห็นหัวเห็นหางนางกาลี สิ่งดีดีไม่เคยทำ...รับกรรมไปท้ายสิ เธอคือใคร ..... ไม่รู้จะบอกให้ เธอคือ .... ไม่บอกดีกว่า อยากรู้ต้องไป http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem79502.html
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
