@ ตั้งตารอฝนแรกหล่นจากฟ้า มองเมฆาเคลื่อนคล้อยลอยเลื่อนหาย แสงแดดจ้าโลมไล้ไหม้ผิวกาย หล่นกระจายใบไม้แห้งลมแล้งโชย @ ทั้งฝุ่นทรายคละคลุ้งในทุ่งกว้าง ดูเวิ้งว้างไม่เหมือนก่อนอ่อนระโหย หญ้ากรอบแดงต้นไม้ใหญ่ใบร่วงโรย เสียงโอดโอยสัตว์น้อยใหญ่ไร้ร่มเย็น @ ทั้งคูคลองหนองบึงน้ำแห้งขอด ผักทอดยอดเหี่ยวเฉาเจ้าคงเข็ญ ขาดน้ำดื่มน้ำใช้ให้ลำเค็ญ เกินหลบเร้นรุ่มร้อนกายใจระกำ @ ฝนตั้งเค้าครึ้มมาพาเริงรื่น ไม่พ้นคืนคงโปรยปรายสายฝนฉ่ำ สายลมโกรกม้วนมาฟ้ามืดดำ พัดกระหน่ำถาโถมอยู่โครมคราม @ ต้นไม้ใหญ่โค่นล้มระเนระนาด สายฟ้าฟาดเปรี้ยงผ่าน่าเกรงขาม ดั่งอสูรแผดก้องร้องคำราม ฟ้าให้น้ำพายุเห็บเจ็บปวดใจ @ ฝนแรกมาพายุแรงแข่งลูกเห็บ ความหนาวเหน็บบ้านพังครืนเกินยืนไหว รอฝนแรกพอฝนมาหลังคาไป เกิดจากใครลิขิตฟ้าหรือว่าคน.
บพิตร 9 พ.ค. 2550 12:12 น. - ID 102095 
1050
1
0
9 พฤษภาคม 2550 12:18 น. - comment id 693003
9 พฤษภาคม 2550 16:49 น. - comment id 693155
สวัสดีค่ะคุณ บพิตร ทักทายคุณบพิตร และแวะมาเยี่ยมชมงานกลอนคุณ บพิตร ค่ะ
9 พฤษภาคม 2550 23:47 น. - comment id 693356
ไพเราะมากมายคะ ขอร่วมแจมความรู้สึก เกี่ยวกับ "ฝนแรก " นะคะ "ฝนแรก" เหมือนความรัก ในครั้งแรก ช่างผิดแผก แตกต่าง ดวงใจไหว เหมือนฟ้าร้อง ผ่าลง ตรงกลางใจ แต่กลับสุข อมยิ้มใหญ่ ไม่กลัวปอน แหะ!
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
