เมื่อเวลามาถึงแล้วพ่อแก้วเอ๋ย ไฉนเลยมัวมาคิดวิตกได้ ผองพวกเราล้วนมีธรรมมานำใจ ให้สดใสสดชื่นทุกเวลา... และแล้วก็เกิดศรัทธามากไปหน่อย ไปหลงคล้อยในวัตถุอยู่พื้นต่ำ เป็นเศษดินเศษแร่มาขยำ ให้เป็นลำเป็นรูปแปลกแปลกตา... เมื่อก่อนนี้เห็นผู้ใหญ่ใฝ่ใจนัก เราไม่ทักเห็นธรรมดาไม่สงสัย แต่ตานี้ตาเราบ้างเป็นอย่างไร จะทำไงชอบก็ชอบมันก็มัน... ทุกทุกอย่างที่เกิดล้วนแฟชั่น เห็นขำขันไม่ออกยอกหนักหนา ว่าแต่เขาเราเองก็นำพา ห้อยออกหราหน้าบานสราญรมย์...
บุญนำ 19 มิ.ย. 2550 09:03 น. - ID 103813 
1216
2
0
19 มิถุนายน 2550 09:20 น. - comment id 711662
สวัสดีค่ะคุณบุญนำ(นำอะไรน๊า..ล้อเล่นอย่าถือนะคะ) ห้อยอะไร ไม่ว่า ถ้าจิตมั่น เชื่อในท่าน ว่าจิต ไม่สับสน เพราะผ่านมา ศรัทธา หรือตามคน ไม่วกวน ยึดถือ นั่นคือธรรม...
19 มิถุนายน 2550 13:23 น. - comment id 711723
เหมือนจะเป็นวัตถุที่นิยม ในสังคมแน่แล้วในสมัย ไม่เหมือนก่อนตอนเก่าเฝ้ามั่นใจ ที่เขาใส่พระนับถือหรือบูชาสวัสดียามบ่ายค่ะ
19 มิถุนายน 2550 14:08 น. - comment id 711767
เดี๋ยวนี้เป็นพุทธพานิชย์ ไปแล้วค่ะ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
