คิดถึงใครบางคนบนฟากฟ้า จนใจล้าเหลือเพียงความอ่อนไหว ที่เคยแกร่งเพราะรู้อยู่ในใจ ว่าวันหนึ่งคนไกลต้องกลับมา แต่วันนี้ไม่มีแม้ร่องรอย คนเฝ้าคอยคงอยู่อย่างปวดปร่า จมอยู่กับกระแสของน้ำตา ที่ไหลรินลงมาไม่รู้ตัว เหม่อมองไปไอหมอกยิ่งย้ำเตือน ภาพลางเลือนเหมือนม่านฟ้าสลัว ปลอบตัวเองทนนะอย่าหวั่นกลัว ไม่นานเมฆหมอกมัวจะจางลง ลมพัดใบไม้ไกวใจคนแกว่ง เส้นที่แบ่งเปราะบางกลางฝุ่นผง ความรู้สึกที่เดิมเคยมั่นคง ไม่ยืนยงแต่นี้อีกต่อไป
โคลอน 26 พ.ย. 2550 13:35 น. - ID 109998 
1398
7
0
26 พฤศจิกายน 2550 13:48 น. - comment id 793513
คุณโคลอน... เออ..คือว่า...บ้านศรรกไม่มีหมอกอ่ะ เปลี่ยน เป็นเมื่อควันจางได้ป่าวคะ แค่ก แค่ก สำลัก ควันรถ อิอิ (¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
26 พฤศจิกายน 2550 14:16 น. - comment id 793518
ทำไมปล่อยให้กาลเวลาทำลาย ความรู้สึกหละค่ะ คนเรามีล้ม ย่อมมีลุกค่ะ มีพบ ย่อมมีพราก ทุกอย่างย่อมเป็นของคู่กัน สิ่งสำคัญคือ ใจที่มั่นคงน่ะค่ะ
.
แวะมาจิบกาแฟค่ะ
26 พฤศจิกายน 2550 16:25 น. - comment id 793544
โห...อยู่ไกลซะปานนั้น บนฟากฟ้าเลย ทำไงดีล่ะ
26 พฤศจิกายน 2550 17:09 น. - comment id 793557
หมองหม่นบนม่านแห่งเมฆหมอก ย้ำบอกตอกย้ำคำเพรียกหา หมอกบางลางเลือนเตือนน้ำตา จากลากันทั้งยังอาลัย แม้สายหมอกเลือนคงเหมือนเก่า เสียงโศกเรียกเราได้ยินไหม ร่ำร่ำคำพ้อต่อคนไกล จะถึงเมื่อไรไม่รู้เลย บางทีอาจอยู่ไกลเกินกว่าลมจะพัดไปถึงได้
26 พฤศจิกายน 2550 18:34 น. - comment id 793589
ภาพฝันบนแดนดิน ชวนถวิลถึงคนไกล สายหมอกและสายใจ อ่อนไหวในสายลม...... มาเป็นกำลังใจให้คนคอยครับ
26 พฤศจิกายน 2550 19:29 น. - comment id 793612
อิอิ สวัสดีค่ะไม่ได้มาบ้านกลอนหลายวันค่ะ ป่วยค่ะ...จริงอยากเม้นเป็นกลอนค่ะ แต่ยังไม่ค่อยหายดี..เลยเอาแบบนี้ดีกว่า อยากบอกว่าคิดถึงนะคะ
26 พฤศจิกายน 2550 20:13 น. - comment id 793633
พี่ฝนเศร้าจังเมื่อหมอกจางมองมาที่พิมนะคะ แปลงร่างเปงนางสาวมดแดงแระ เด๋วไปตามคนปลายฟ้ามาให้ อิอิ..อย่าเศร้านานน๊า...เปงกำลังใจให้
26 พฤศจิกายน 2550 22:48 น. - comment id 793718
กาลเวลาพาฝันกลับเป็นหมอง เคยคิดครองเคียงอยู่เป็นคู่ขวัญ นึกว่าแน่แท้รักเป็นนิรันดร์ กลับแปรผันพลันหายตามเวลา
26 พฤศจิกายน 2550 23:00 น. - comment id 793724
โดดใจเต็มๆเลยอ่าค่ะ ชอบจังเลยอ่ะ ฮือๆๆๆ
27 พฤศจิกายน 2550 09:38 น. - comment id 793787
คงได้แต่ รอคอย คนบนฟ้า ไม่คืนมา หยอกเย้า เขาห่างหาย ภาวนา เช้าเย็น ไม่เว้นวาย รักที่หาย คืนมา หาอีกครา
27 พฤศจิกายน 2550 12:01 น. - comment id 793861
ความรักในสายลมหนาว ปวดปร่าเจ็บร้าวทุกก้าวย่าง หวาดหวั่นสั่นไหวดวงใจคว้าง ไร้ร้างแสงขับให้รับรู้
27 พฤศจิกายน 2550 12:08 น. - comment id 793873
คิดถึงเพียงพลิ้วเหรอคะ
27 พฤศจิกายน 2550 15:07 น. - comment id 793996
เมื่อหมกจางเราก็มองเห็นทางค่ะ....คริ คริ แวะมาแซวด้วยความคิดถึงค่ะ....
27 พฤศจิกายน 2550 15:31 น. - comment id 794025
อย่าเศร้านะ มาอยู่เป็นเพื่อนแว้วคร่า
27 พฤศจิกายน 2550 18:11 น. - comment id 794099
เพียงเมฆหมอกมากกับลมก็หายใป ขอเพียงอย่าให้หัวใจแพ้แม้สายลม
27 พฤศจิกายน 2550 19:23 น. - comment id 794163
เขาว่าใจคนเราเปราะบางยิ่งกว่าสายน้ำเสียอีก ซ้ำยังไหลไปไหลมาด้วยซินะ
29 พฤศจิกายน 2550 14:16 น. - comment id 794742
ขอบคุณมากเลยค่ะ ***ศรรกรา*** ***รีไซเคิล เลิฟ*** ***ครูใหญ่*** ***ปราณรวี*** ***แสงเหนือ*** ***มณีจันทร์*** ***พิมญดา*** ***กชมนวรรณ*** ***เพียงแพรว*** ***ยาแก้ปวด*** ***ก้าวที่กล้า*** ***เพียงพลิ้ว*** ***whitelilly*** ***เฌอมาลย์*** ***Darkness_Hero*** ***แก้วประเสริฐ*** ปล. การเดินทางในชีวิต คงมีช่วงเวลาหนึ่งที่เราต้องเจอกับหมอกซึ่งปกคลุมจนเรามองไม่เห็นหนทางข้างหน้า...หยุดพักซักหน่อยแล้วปล่อยให้หมอกจาง....แล้วค่อยเดินทางต่อ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
