----- ในใจฉันไม่เคยได้เรียนรู้ถึงคำว่ารัก
----- เพราะฉันไม่เคยเปิดใจรับ
----- เพราะฉันกลัวการมีความรัก
----- เมื่อวันนึ่งความรักได้เดิมเข้ามาหาฉัน
----- ฉันควรทำเช่นไร กับสิ่งนี้
----- เหมือนฉันจะร้องไห้บ่อยเหลือเกิน
----- แค่เพียงความรู้สึกที่บอกเราว่า "เขาไม่เข้าใจเราเลย"
----- ฉันควรทำเช่นไร กับความเศร้า
----- ที่มันอยู่ชิดใกล้กับความสุขของฉันเหลือเกิน
----- ใครสามารถบอกฉันได้ไหม
----- ทำไมคนเราถึงต้องร้องไห้ให้กับความรัก
----- ทำไมเพียงการกระทำถึงไม่สามารถบ่งบอก
----- ถึงความรักที่ฉันมี
----- ใครสามารถบอกฉันได้บ้าง
----- ทำไมแหมเพียงเวลาได้ยินเสียงเรียกเข้า
----- ฉันก็หวังว่าจะเป็นเธอที่ฉันรักเสมอ
----- เพราะนี้คือความรักเหรอ
----- สับสนเหลือเกิน
----- บอกทางให้ฉันได้ก้าวเดินได้ไหม
----- เพียงเธอพูดออกมาว่าฉันควรทำยังไง
----- ในสิ่งที่ฉันทำมันได้
ฉันรักเธอมากจริงๆ ตอนนี้ก็อยากร้องไห้
ทำไมฉันถึงอ่อนแอแบบนี้
ไม่สมกับเป็นฉันเลย
มีสิ่งใดที่ฉันพอจะทำได้บ้าง
ความรักที่ฉันมีให้คงยังไม่เพียงพอใช่ไหมกับการที่จะอยู่กับเธอ
**ทั้งหมดของฉันอยู่ที่เธอ ได้โปรดเข้าใจในความรู้สึกของฉัน
*** ซักนิดนึ่งของความรู้สึกเธอก็ยังดี
2 กุมภาพันธ์ 2551 19:39 น. - comment id 818570
สวัสดีครับ คุณ Vanda_blue เพียงแค่รักจากใจ ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ที่เหลือก็แค่ปล่อยให้นำทาง แล้วจะพบทางไปเองครับ

27 มีนาคม 2551 05:03 น. - comment id 835121
----- ฉันควรทำเช่นไร กับสิ่งนี้ -------------------------------- ปล่อยมันให้เป็นไป ----- ฉันควรทำเช่นไร กับความเศร้า -------------------------- ทำใจให้ยอมรับ ----- ใครสามารถบอกฉันได้ไหม ------------------------------ ลำดับด้วยตนนั้น ----- ทำไมคนเราถึงต้องร้องไห้ให้กับความรัก ---------------- ความสำคัญอยู่ที่ใจ ----- ทำไมเพียงการกระทำถึงไม่สามารถบ่งบอก ------------- ใครบางคนไม่รับรู้ ----- ใครสามารถบอกฉันได้บ้าง ------------------------------ ถึงบอกอยู่ ก็ไม่เข้าใจ ----- ทำไมแหมเพียงเวลาได้ยินเสียงเรียกเข้า ----------------- รักทำให้ มีหวัง ----- เพราะนี้คือความรักเหรอ --------------------------------- แต่บางครั้ง รักมากเกินไป ----- บอกทางให้ฉันได้ก้าวเดินได้ไหม ------------------------ แล้วแต่ว่าจะเดินทางไหน ----- เพียงเธอพูดออกมาว่าฉันควรทำยังไง ------------------- จงตัดใจ แล้วไปตามทาง...

29 มีนาคม 2551 20:28 น. - comment id 835571
กลอนเข้ากับความรู้สึกของพี่ในตอนนี้น่ะ อ่านแล้วก็เข้าใจคนเขียนเลยว่ารู้สึกยังไง...จะรอผลงานเขียนต่อไป
