ฉันลืมตาสัมผัสกับความมืดมิด พบแต่ความเงียบสนิทจนเหน็บหนาว สายฝนหล่นพร่ำดั่งน้ำในตาเรา ....เมื่อไรฉันจะลืมเธอ วันวานที่เคยร่วมคำรัก ไออุ่นที่โอบรัดไม่เคยจางหาย อยู่ท่ามกลางแสงดาวอันพร่างพราย ....ไม่มีวันใดที่ไม่มีเธอ หลับตาลงพร้อมความรู้สึก เจ็บจนใจในเสี้ยวลึกมันยิ่งหนาว ทน...ทรมานติดอยู่กับภาพในวันเก่า หัวใจฉันปวดร้าวใครจะดูแล ลืมตาอีกครั้งพร้อมความว่างเปล่า กลิ่นกายเธอยังคลุ้งเคล้าไม่จางหาย ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ที่ที่เคยมีเธออยู่ข้างกาย ให้ฉันเดินต่อไปได้ยังไง....ถ้าไม่มีเธอ ฉันเจ็บ ฉันจำ แต่ฉันยังมีน้ำตา ... เมื่อไรฉันจะลืมเธอ
vanda_blue 1 ต.ค. 2551 11:48 น. - ID 119219 
1594
4
0
1 ตุลาคม 2551 15:00 น. - comment id 901267
1 ตุลาคม 2551 16:04 น. - comment id 901293
สักวันคงลืมได้ค่ะ สู้ๆ
1 ตุลาคม 2551 17:47 น. - comment id 901326
ขอให้เป็นวันพรุ่งนี้ที่ลืมเขาได้
3 ตุลาคม 2551 08:43 น. - comment id 901871
หน้าส่วนตัว
ให้เวลาเป็นยารักษานะคะ เราก็เคยเป็นแบบนี้แหละ แรกๆ ก็จะเจ็บปวดทรมาน ร้องไห้ คิดถึงแต่เรื่องเก่าๆ และคิดว่าจะอยู่ไม่ได้ทนไม่ไหว แต่ว่า ชีวิตคนเรายังมีอะไรอีกเยอะให้ต้องฝ่าฟัน ที่สำคัญที่สุดเราต้องรู้จักรักตัวเองให้เป็น แล้วเราจะคิดได้ค่ะ ว่าอะไรหรือสิ่งไหนดีสำหรับเรา และควรค่าที่จะจดจำ
สู้ๆๆนะคะ
4 ตุลาคม 2551 19:40 น. - comment id 902386
ขอบคุณค่ะ ก้าวที่..กล้า ขอบคุณ กิ่วกิ้ว ขอบคุณ วงศ์ตะวัน และ krajokngao เวลาเหงาๆ ภาพเก่าๆมันก็ชอบกลับมาให้เสียใจทุกทีอ่ะค่ะ ตอนนี้ทำใจได้แล้ว ดีขึ้นแล้วค่า ขอบคุณทุกคนอีกทีนะคะ
5 พฤศจิกายน 2551 10:46 น. - comment id 910639
ยามเหมันต์ เยือนบรรจบ ช่างเย็นจิต คนึงคิด ยามอ้างว้าง ยังอ่อนไหว ครั้งเหมันต์ คราก่อน ใช่อ่อนใจ อบอุ่นกาย คลอไคล้ ข้างเคียงกัน แม้นเหมันต์ ยามนี้ ยังเปล่าเปลี่ยว ยืนคนเดียว อยู่ท่ามกลาง สายลมหนาว ช่างเหมันต์ มันคงเพียง แค่ชั่วคราว หมดลมหนาว ความรวดร้าว คงหายไป...
16 เมษายน 2553 13:42 น. - comment id 1121436
ยามใดที่ กระดานแห่งนี้หยุดเคลื่อนไหว คงเปนเวลาที่ แวนด้าสีน้ำเงิน เปลี่ยนเปนสีสดใส ยามใดที่ แวนด้ากลับคืนสู่ที่แห่งเดิม ยามนั้นจะรู้ ว่า นอกจากแวนด้าแล้ว ยังมี แสงแดด อบอุ่นที่ยังคอยดูการเปลี่ยนแปลง ของแวนด้า เสมอ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
