ญ: จันทร์เจ้าเอ๋ย....ใยเจ้าละเลยคำข้า จ: มนุษย์จ๋า.... ช้าก่อนจะได้ไหม จ: มีธุระแห่งกิจลิขิตใด ญ: ข้าเพียรขอรักจากใจ ...มิใช่คำลวง จ: เคยขอข้าวขอแกงแล้วมิใช่หรือ จ: ทั้งวงแหวนสวมมือที่ยังห่วง ญ: แต่ตอนนี้ข้าอยากได้ใจทั้งดวง ญ: ขอดาราทั้งปวงเป็นพยาน จ: อนิจาความอยากของมนุษย์ จ: มากที่สุดยิ่งกว่าฟ้ามหาศาล ญ: ใจมนุษย์เช่นข้าที่ซมซาน ญ: น้ำตาโศกเนินนาน...โปรดข้าที จ: ว่าดวงใจในข้านี้มีเพียงหนึ่ง จ: จะมอบเจ้าเข้าถึงก็เกินที่ ญ: โอ้จันทร์เอ๋ยข้านี้เศร้าเท่าทวี ญ: ใจของข้านั้นหลบลี้จากที่ไป จ: พอจะจำดวงใจได้ไหมเล่า เผื่อว่าเราจันทร์เจ้าจะช่วยได้ แสงของเราเฝ้าส่องท้องดินไกล หากหล่นหายคงเจอได้ในไม่นาน ญ: ดวงใจข้านี้เบาเท่ากับลม จะเอื้อมจับให้สมข้ามิหาญ แสงของเจ้าเฝ้าส่องได้มินาน เพลาผ่านรัตติกาลมิอาจครวญ จ: จริงอยู่ว่าเรานั้นคือจันทร์ส่อง ทองแสงทองฟ้าเวหาหวน ถึงผืนดินถิ่นมนุษย์สุดกระบวน ที่ยังยวนขอคำอยู่ร่ำไป ญ: คืนนี้จันทร์เป็นใจโปรดตอบข้า ใยความรักที่ใฝ่หา เริ่มห่างหาย จันทร์เจ้าเด่นมีดาราเฝ้าเรียงราย มิเหมือนข้าที่เดียวดายไร้คู่เคียง ท้องฟ้าช่างแสนใหญ่กว้าง แต่กลับอ้างว้างสงัดเสียง มีเดือนจันทร์กับข้าลำพังเพียง ร่ำกลอนร่าย ในรัตติกาล.....
vanda_blue 28 มี.ค. 2551 14:14 น. - ID 113795 
1349
0
0
28 มีนาคม 2551 18:12 น. - comment id 835425
จันทร์เจ้าเอ๋ย เชยชิดใกล้ ในยามนี้ ขอพรที ให้มีรัก ที่สมหวัง เคยผันผ่าน รักลาญแหลก จนแตกพัง จึงหยุดยั้ง กำลังใจ ไว้ก้าวเดิน จันทร์เจ้าขา มาให้พร วอนเถิดหนา อย่าร้างรา อย่าทิ้งขว้าง อย่าห่างเหิน ใจดวงนี้ มีที่ว่าง ช่างหมางเมิน เป็นส่วนเกิน ของคนเหงา ณ เจ้าจันทร์
28 มีนาคม 2551 18:15 น. - comment id 835427
.....ให้ร้อยพันครั้งก็คงมิเพียงพอแก่ความไพเราะและโดนใจสงสารจันทร์ยิ่งนัก....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
