นิ่งและลุ่ม ลุ่มแล้วลึก นะพายเจ้า กอดความเหงาไว้ใยไม่ปล่อยเหงา เรื่องใดใดพอจะบอกก็ตอบเรา เพื่อว่าเจ้าจะทุเลาความเศร้าตรม เหมือนกับล่นอยู่กลางบ่อ น่ะฟื้นฟ้า ไร้หนทาง น้ำตาก็หดหาย ยิ่งมากเรื่อง มากความคิดมืดรอบกาย วอนพระพายพัดใจให้คลายที ข้าแต่ท่านผู้มาใหม่ที่ได้ร้อง ขอลมล่องลอยพัดระบัดบี้ เราพระพายจะรู้ได้ไฉนมี ว่าอกตรมป่นปี้แต่เรื่องใด เสมือนหมอรักษาไม่รู้โรค คนป่วยไข้ได้โศกหรือจะหาย ผู้มาขอขอให้พัดกำจัดใด บอกได้ไหมแก่เราเจ้าสายลม เรานั้นทุกข์ โศกตรมมานานนัก เพราะความรักที่มีไม่สุขสม โอ้ลมเอ่ยช่วยพัดความระทม โปรดเจ้าลมหอบทิ้งไปให้หายคราว ครั้งหนึ่งก่อนเจ้าลมเคยพัดรัก มาให้ข้าได้พิงพักจนหายหนาว แต่เหมือนลมเจ้าเอยได้เพียงคราว พอตื่นเช้าเจ้าก็ผ่านจากข้าไป ว่าเมืองโน้นมีรักที่เหือดแห้ง เมืองนี้แล้งรักร้างอ้างว้างไหม เมืองนั้นเปลี่ยวเสี้ยวเหงาเล้าหัวใจ เมืองนี้หายจากรักมาแสนนาน เราจะลองเสี่ยงลมให้พัดเป่า หอบรักเอาจากโน้นลองมาผ่าน แล้วเอารักจากนี้ไปเขียนจาร เผื่อจะหวานทั้งสองเมือง..ท่านว่าไง เมืองแห่งข้าไร้รักมานานเนิ่น ท่านเข้ามาอาจห่างเหิน ไม่เกิดใส หรือบางทีเมืองท่านอาจไม่จริงใจ หรือบางทีข้านี้ไม่คู่สมพอ เพราะข้าเคยถูกรักหักหาญจิต จึงไม่เคยนึกคิดจะสร้างก่อ ความจริงใจที่เคยมีไม่เพียงพอ หรือเมืองเจ้าจะต่อใจสัญญา หากไม่รับคำรักจากเมืองนี้ ลมที่มีรักเจ้าที่เฝ้าหา ผู้ใดเล่าจะเอารักที่พัดมา มีแต่ข้าเมืองนี้ที่หมายปอง รัก จะรับ รับแล้วรัก ไม่อักอ่วน ช้าหรือด่วน ข้าก็หวังเป็นเจ้าของ เมื่อก่อนข้าเคยพัดไปให้หมายปอง เจ้าก็ครองอยู่พักหนึ่งจึงจากไป ข้าหรือเจ้าที่เฝ้าเปลี่ยนพลัดเวียนรัก อยากรู้นักใจชักเริ่มหวั่นไหว พอมีเจ้าเข้ามารักข้าปักใจ แต่ข้ารู้ลมไม่เคยหยุดไหวดั่งใจคน อยากจะเก็บลมเช่นเจ้าให้เฝ้าข้า อยู่ให้ใกล้กายาทุกแห่งหน ลมเจ้าเอยเจ้านั้นช่างแสนซุกซน พอหยุดนิ่งก็ร้อนรน จนต้องไป แต่ครานี้ลมรักจะพักแล้ว อยู่กับแก้วดวงมณีที่สดใส แม้จะหม่นอยู่บ้างช่างประไร ลมจะพัดขัดใจให้รักนาน พักแล้วพักจะหยุดแล้วในหน้าที่ ต่อแต่นี้จะร่วมเจ้าผู้แสนหวาน จะไม่จากไม่ทิ้งไปให้รำคาญ สุดแต่ท่านผู้ร้องขอ พินิจฯครวญ พอแล้วพอสมแล้วที่ใจหวัง จะลองรับซักครั้งไม่เหหวน คำเอื้อนเอ่ยของเจ้าช่างเย้ายวน จนใจข้าปั่นป่วนไม่เหลือดี ขอให้คำสัญญาแด่ข้ารัก ให้เจ้านั้นพิงพักใจข้านี้ ให้ข้าอยู่กับเจ้าเท่าทวี จะรักเจ้าเท่าฟ้ารักปฐพี.....ตลอดกาล
vanda_blue 26 เม.ย. 2551 13:29 น. - ID 114548 
1500
1
0
26 เมษายน 2551 13:43 น. - comment id 843204
พึ่งจะต่อกันสดๆร้อน เอามาให้ได้อ่านคับ
26 เมษายน 2551 14:18 น. - comment id 843220
เศร้าจังนะคนสวย
26 เมษายน 2551 15:31 น. - comment id 843245
สายลมแห่งความหวังพรั่งพรูโบก เพื่อจะโอบทุกข์โศกแคว้นทั้งสอง โปรยดอกรักหักต้นโศกที่ปกครอง ร่วมแส้สร้องร้องก้องอวยพรชัย นับจากนี้ดอกรักจะบานทั่ว ความหวาดกลัวจงหายฟ้าสดใส กิ่งต้นรักพรักพร้อมร่วมแกว่งไกว พริ้วไสวทั่วแคว้นดินแดนทอง
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนนะค่ะ พยายามอย่าหยุดการฝึกฝนนะค่ะ
27 เมษายน 2551 05:52 น. - comment id 843512
งืมม....แต่งได้น่ารักดีค่ะ....สู้ สู้ ต่อไปจ้า
29 เมษายน 2551 13:40 น. - comment id 844542
ขอบคุณคร้า ฟาร์ เวลาเหงาๆ สายลมจะโอบกอดเราให้คลายเสมอค่ะ ขอบคุณคร้า กชมนวรรณ กะ ปราณรวี จะพยายามฝึกฝนไปเรื่อยๆ แล้วจะเอามาอวดใหม่นะคะ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
