มืดมนแท้ประชาไทยไร้ความหวัง เหมือนเมฆบังหนทางจะย่างก้าว ฝูงสัตว์ร้ายกู่ก้องร้องเพลงยาว ความเหน็บหนาวเข้าครอบคลุมสุมฤดี ไร้ซึ่งแสงปลายทางให้หวังวาด น่าอนาถสังคมไทยไร้ศักดิ์ศรี กติกาไร้สิ้นไม่ยินดี ถูกย่ำยีด้วยกฎหมู่อดสูใจ ผู้ปกครองมองทางสร้างอำนาจ ที่วิวาทโต้เถียงเป็นเรื่องใหญ่ คือต่อรองหาตำแหน่งแย่งกันไป ใครเป็นใครเป็นก๊กกลุ่มสุมหัวกัน ต่างอวดอ้างเป็นผู้แทนมาโดยชอบ ตามระบอบอธิปไตยให้น่าขัน แค่เป็นหุ่นไร้ศักดิ์ศรีไร้ชีวัน ยังกระสันอยากเป็นใหญ่ในแผ่นดิน บ้านเมืองไทยเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า ล้วนปัญหาสารพัดขัดสนสิ้น หนี้ท่วมหัวข้าวของแพงไม่มีกิน ทั่วธานินแตกสลายวายบรรลัย เหมือนฝูงแร้งรุมทึ้งซากหมาเน่า คิดแต่เอาผลประโยชน์มาเป็นใหญ่ พอกินอิ่มเร็วรี่บินหนีไกล หาถิ่นใหม่ทิ้งซากเก่าเน่าผุพัง.
บพิตร 16 ก.ย. 2551 16:32 น. - ID 118822 
1209
0
0
22 กันยายน 2551 10:34 น. - comment id 898141
ชื่นชมในงานเขียน เป็นกำลังใจให้นะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
