น้อยใจพ่อท้อที่สู้ชูคนอื่น ผ่านวันคืนดื่นดาษความขื่นขม สู้ปั้นดินเป็นดาวสกาวชม ท้ายทับถมลูกรักไม่ใยดี ผ้าผืนใหม่นั้นงามน่าจับต้อง เมื่อพิศตรองผืนเก่าไม่สดศรี ผ้าผืนใหม่อย่างไรไม่รู้ที ผืนเก่านี้กายีเราค้นเคย ลูกคนอื่นชื่นชมภิรมย์จิต คอยเพ่งพิศแนบสนิทอย่างเปิดเผย ลูกตัวเองสิ่งใดไม่ชมเชย คือละเลยหน้าที่ของบิดา ยกสมบัติทั้งหมดให้คนอื่น ลูกกล่ำกลืนสะอื้นไห้ในวาสนา ลูกคนอื่นพ่อชูไว้บูชา ส่วนลูกยาพ่อฆ่าอย่างเลือดเย็น ลูกน้อยใจคุณพ่อที่เคารพ องคาพยพทั้งหลายล้วนลูกเห็น มีเนื้อเลือดวิญญาณคือคนเป็น แต่กำลังถูกเซ่นบูชามาร
กฤตศิลป์ ชินบุตร 4 มี.ค. 2552 13:38 น. - ID 123814 
1004
1
0
4 มีนาคม 2552 13:43 น. - comment id 958728
หวัดดีคับ...คุณ"กฤตศิลป์" เขียนได้เร้าใจมาก....น่าน้อยใจเหมือนกัน...หวังใจ...ว่าคงไม่ใช่เรื่องจริงนะคับ...
4 มีนาคม 2552 14:03 น. - comment id 958736
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณกฤตศิลป์
มาให้กำลังใจ
เข้าใจความรู้สึกนี้ค่ะ
4 มีนาคม 2552 15:56 น. - comment id 958761
เชื่อว่า พ่อต้องมีเหตุผลค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
