เนิ่นนานนักเท่าวันที่ฉันเกิด นับแต่วันถือกำเนิดดูโลกหล้า กับเดือนปีที่ผ่านไปในเวลา เหมือนไร้ค่าเปลี่ยวเหงาใจร้าวรอน มีเพียงเพื่อนร่วมทางต่างแปลกหน้า ได้พบเห็นพูดจาร่วมล้าอ่อน มาจากหนแห่งใดไม่อาทร แต่ที่รู้คือทุกข์ร้อนร่อนเร่มา พรุ่งนี้ตื่นคงไม่ต่างห่างวันนี้ ชั่วชีวีจะมีใครให้คุณค่า บุญหรือกรรมอันใดใยชักพา โชคชะตาหรือผู้ใดให้ชีวิต เหตุอันใดใยฉันนั้นกำพร้า กำเนิดมาพรหมองค์ใดใครลิขิต พ่อกับแม่มีหรือไม่ได้แค่คิด หรือฉันผิดที่ลืมตามาเป็น "คน"?
บพิตร 18 มิ.ย. 2552 14:00 น. - ID 126884 
1007
7
0
18 มิถุนายน 2552 14:30 น. - comment id 1001737
ไม่มีใครเลือกเกิดได้...แต่เราเลือกที่จะเป็นได้
18 มิถุนายน 2552 14:54 น. - comment id 1001766
ทำไม ไม่ทำอย่างเด็กชฃายเคอิโง๊ะ
18 มิถุนายน 2552 16:21 น. - comment id 1001822
วันนี้อ่านข่าว ที่พ่อยิงลูกชาย แล้วยิงตัวตายตาม พ่อก็โทษว่าลูกดื้อ ติดเพื่อนเกินไป ส่วนลูก ก็คงโทษพ่อในอีกสาเหตุ ความลงตัวจึงไม่มี ความหายนะจึงเกิด ในที่สุดด้วยน้ำมือของพ่อ ที่ไม่รู้จะทำอย่างไรกับลูกชาย แก้ปัญหาไม่ได้ คิดไม่ตก เฮ้อ .. ยังคงค้างคาใจกันต่อไป อ่านข่าวนี้แล้วเศร้าเนอะ คุณได้อ่านมั๊ย
18 มิถุนายน 2552 19:20 น. - comment id 1001907
สวัสดีงามๆยามค่ำเจ้า น้อง บพิตร% ปี้ม่านดอยมาเป็นก๋ำลังใจ๋หื้อน้องเจ้า บ่มีไผผิดไผถูกเนาะเจ้าเกิดมาเป็นมนุษย์นี่สุดประเสริฐแล้วเจ้า เดินทางชีวิตอย่างมีสติก็พบทางสว่างเจ้า สู้ๆๆๆนะ น้องนะ ขออวยพรให้ทางชีวิตสว่างไสวทั้งทางโลกและทางธรรมเจ้า
18 มิถุนายน 2552 19:40 น. - comment id 1001914
ฉันเดินผ่านสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า. .เด็กมากหน้าวิ่งหยอกเย้าเจ้าสุขสันต์ ฉุดกระชากลากไล่ไปด้วยกัน .ห่างไปนั้นหนึ่งเด็กน้อยยืนคอยใคร .คราบน้ำตาเปื้อนแก้มแจมสะอื้น .หลบมายืนเหม่อลอยคอยใครไหม .เหมือนตอกย้ำซ้ำรอยเจ้าน้อยใจ .ชีวิตไร้คนต้องการเนิ่นนานมา แสงสว่างคืออะไรหนูไม่รู้ ชิวิตอยู่อย่างมืดมิดจิตผวา หนูเฝ้ารอเมื่อไรใครเมตตา ช่วยนำพาแสงสว่างอยากได้เจอ .เหมือนดอกไม้งอกงามตามประสา. .เพียงเกิดมาเพราะผู้ใหญ่ได้พลั้งเผลอ. .ทุกค่ำคืนหนูนั้นฝันละเมอ. .ได้แต่เพ้อพ่อแม่จ๋ามารับที. .มีผู้คนต้องการเด็กกำพร้า .เพื่อสรรหาเมื่อพบเราเขาเมินหนี .เพราะต้องการเด็กกำพร้าหน้าตาดี .รอหลายปีอยู่อย่างนี้ไม่มีใคร .หนูอยากตายเพื่อจะได้ขึ้นสวรรค์. .ทางบนนั้นคงสว่างอย่างสดใส. .อยากมองเห็นเหมือนเช่นเด็กทั่วไป. .โลกใบใหม่บนสวรรค์ที่ฉันรอ. ................................................................................................................. .......ผู้คนมักมาหาเด็กๆๆและนำเด็กๆๆไปเป็นของพวกเขา แต่พวกเขามักจะผ่านเลยหนูไป หนูรู้ว่าเขาคงอยากพาหนูไป แต่เมื่อเขาเห็นว่าหนูตาบอด เขาก็เลย ไปหาเด็กคนอื่นๆๆ เสมอ หนูก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง.....
18 มิถุนายน 2552 20:56 น. - comment id 1001949
เจ้ามิผิดแปลกไปอันใดหรอก จะขอบอกจากใจอย่าไหวหวั่น ทุกชีวิตพบพรากล้วนจากกัน พ่อแม่นั้นอยู่ในหัวใจเรา แม้นมิพบท่านได้อย่าไหวจิต ใช้ชีวิตที่กำเนิดเถิดอย่าเศร้า หลายชีวิตดับไปไร้แม้เงา อย่าขลาดเขลา จงสู้อยู่ต่อไป... มิได้ผิดอันใด อย่าใส่ใจในคำคน...... กำลังใจยามค่ำค่ะ...
18 มิถุนายน 2552 23:58 น. - comment id 1001984
19 มิถุนายน 2552 08:59 น. - comment id 1002015
โลกมันกว้างมากมาย แต่เราก็เลือกที่จะทำความดีได้ค่ะ....
19 มิถุนายน 2552 10:43 น. - comment id 1002058
ไม่ผิดหรอกครับ แวะมาอ่านกลอนดี..ๆ ฝากข้อคิด ให้ช่วยกันตอบ มาเปผ้นกำลังใจให้กันและกัน นะครับ
19 มิถุนายน 2552 11:58 น. - comment id 1002087
ไม่มีใครผิดหรอกค่ะ...กุหลาบขาวก็คล้ายๆคุณค่ะ...
19 มิถุนายน 2552 15:21 น. - comment id 1002260
สวัสดีค่ะ... ถ้าจะกล่าวถึงความผิด.... ไม่มีใครรู้ว่าผิดหรือถูก... ถ้าจะกล่าวว่าเป็นกรรม ว่ากันไปตามกรรม...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
