บ่อยครั้งที่เหมือนยืนอยู่บนความว่างเปล่า เหมือนโดดเดี่ยวอยู่บนโลกกว้าง มองไปทางใดก็ล้วนแต่ผู้คนที่ไม่รู้จัก หรือเป็นเพียงคนรู้จักแต่มิรู้ใจ.. แผ่นน้ำสะท้อนฟ้า.. เหมือนดั่งสะท้อนเงาคนให้วูบไหว สะท้อนโลกสะท้อนโศกสะท้อนใจ สะท้อนเรื่องหวิวไหวในดวงตา สะท้อนจิตสะท้อนใจกระไรเศร้า สะท้อนเงาแห่งเหงาดั่งเฝ้าหา สะท้อนสุขสะท้อนทุกข์ท่วมอุรา สะท้อนเรื่องผ่านมาน่าเศร้าใจ โอ้ว่าอนิจจาหนามนุษย์ ทั้งสุขเศร้าสวมกอดพร่ำพรอดไว้ ปล่อยว่างลงคงกลัวจะเหงาใจ เหมือนทิ้งไว้โดดเดี่ยวแลเดียวดาย เถอะมนุษย์ผู้โดดเดี่ยว.. อาจเปล่าเปลี่ยวจนทำให้ขวัญหาย ปล่อยวางลงหัวใจคงสบาย มิเดียวดายแม้โดดเดี่ยวสักเสี้ยวเดียว
แม่มดใจร้าย 11 ธ.ค. 2552 21:51 น. - ID 131301 
4205
6
0
11 ธันวาคม 2552 23:34 น. - comment id 1073136
แวะมาอยู่ข้างๆ ค่ะ จะได้ไม่โดดเดี่ยวเดียวดายตามลำพัง
12 ธันวาคม 2552 11:45 น. - comment id 1073202
คุณ แม่มดใจดี เหมือนกับผมเลยครับ ฉันเคยตั้งคำถามตัวเองเสมอๆ ทำไมเล่าฉันจึงมีเพื่อนเหมือนไม่มีเพื่อน เหตุใดเพื่อนที่เรารักมักจะหนีหายไปสิ้น โลกใบนี้จะมีที่ยืนให้ฉันหรือไม่หนอ ความเงียบเหงาโดดเดี่ยวเดียวดายจึงมักมาเยือน คำถามคำตอบให้ห้วงใจฉันนี้ ใครเล่าจะเข้าใจ ฉันจึงมักจะโลดแล่นไปเพียงเดียวดายโดยปราศจากเพื่อน มิใช่ว่าฉันจะไม่รักเพื่อนก็หาไม่ แต่ทว่าเพื่อน ที่เรารักมักจะทำให้ฉันเจ็บปวดรวดร้าวเสมอมา อนิจจาโลกเอ๋ยโลกที่ช่างแสนบริสุทธิ์แต่กับ ฉันใยถึงเป็นเช่นนี้ทำไมทำกับฉันได้ อนิจจา..... รักแม่มดใจดีเสมอๆจ้า
แก้วประเสริฐ.
12 ธันวาคม 2552 13:35 น. - comment id 1073228
บางเสี้ยวอารมณ์ก็รู้สึกเช่นนี้ค่ะพี่สาว แต่ไม่นานก็หาย อย่าเดียวดายเลยนะคะ
12 ธันวาคม 2552 18:36 น. - comment id 1073276
อนิจจาคว้าเงายามเหงาหงอย ใจดวงน้อยลอยไกลไร้จุดหมาย โลกสะท้อนสอนเศร้าเคล้าเดียวดาย ผ่านเรื่องร้ายคลายช้ำน้อมธรรมเดิน
13 ธันวาคม 2552 12:11 น. - comment id 1073530
คนกรุงเตบ คนชนบทก็โดดเดี่ยวท่ามกลางสายลมหนาวง่ะ
14 ธันวาคม 2552 22:11 น. - comment id 1074169
พี่แม่มด หายไปไหนมาคะ คิดถึงค่ะ หายโดดเดี่ยวแล้วนะคะมาเป็นเพื่อนแว้วค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
