มุมโลกหนึ่งฝูงชนตะโกนก้อง เสียงเรียกร้องเสรีที่มุ่งหมาย เสียงปืนก้องเลือดหลั่งกลางผืนทราย ศพกองก่ายต่อสู้ผู้ปกครอง มุมโลกหนึ่งคักคึกฝึกซ้อมรบ ให้เจนจบอาวุธสุดแคล่วคล่อง อวดศักดาให้เห็นเล่นประลอง เสียงโห่ร้องยกพลขนกำลัง มุมโลกหนึ่งโอดโอยด้วยโหยหิว ลมร้อนปลิวเบื้องบนไร้ฝนหลั่ง ขาดอาหารสิ้นแรงหมดกำลัง เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกผู้ทุกข์ทน มุมโลกหนึ่งพายุโถมโหมกระหน่ำ ฟ้ามืดดำลมกรรโชกโบกสายฝน สายน้ำป่าคลุ้มคลั่งดังอึงอน กวาดผู้คนบ้านช่องเป็นร่องธาร มุมโลกหนึ่งปวดเจ็บด้วยเหน็บหนาว หิมะพราวคลุมดินทุกถิ่นฐาน ลมพายุหิมะเข้าระราน ฝังจมบ้านแช่เย็นเป็นแรมเดือน มุมโลกหนึ่งแผ่นดินแตกกระแทกไหว โลกแกว่งไกวโยกสั่นจนลั่นเลื่อน เหลือเศษซากอาคารทั้งบ้านเรือน ที่กล่นเกลื่อนคือศพซบซากโทรม มุมเดียวกันครางครืนด้วยคลื่นยักษ์ ซากปรักหักพังยังถาโถม กวาดทุกสิ่งลอยน้ำอยู่ครามโครม มันจู่โจมนับพันหมื่นกลืนชีวี ณ มุมนี้เพลงโศกบนโลกกว้าง มีสองทางทำโลกให้โศกศัลย์ ทางหนึ่งคือผู้คนทำลายกัน อีกทางนั้นธรรมชาติเกรี้ยวกราดคน.
บพิตร 14 มี.ค. 2554 17:19 น. - ID 139601 
1298
0
0
14 มีนาคม 2554 21:19 น. - comment id 1187887
ล้ำลึกจริงๆนะพี่เรา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
