เ ค ว้ ง ค ว้ า ง ท่ า ม ก ล า ง ค ว า ม อ้ า ง ว้ า ง
เ ห มื อ น ล่ อ ง ล อ ย บ น ฟ้ า ก ว้ า ง อั น ยิ่ ง ใ ห ญ่
เ ห ง า แ ส น เ ห ง า ใ จ เ ศ ร้ า เ ร า ห่ า ง ไ ก ล
เ ธ อ จ า ก ไ ป แ ห่ ง ห น ใ ด ช่ ว ย บ อ ก ที
ยั ง มี ค น ร อ ค อ ย
ด้ ว ย ค ว า ม ห วั ง น้ อ ย น้ อ ย อ ยู่ ต ร ง นี้
เ พี ย ง อ ย า ก ใ ห้ รู้ บ้ า ง น ะ ค น ดี
ค ว า ม ว่ า ง เ ป ล่ า ใ น ต อ น นี้ ช่ า ง เ ดี ย ว ด า ย ทุ ก ที
ที่ ไ ม่ มี เ ธ อ
.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.+.
3 พฤศจิกายน 2545 22:06 น. - comment id 93445
อะไร

25 พฤศจิกายน 2545 10:59 น. - comment id 97724
@...การรอคอย..บ่อยครั้งดังสูญเปล่า อยู่เงียบเงียบกับความเหงา..ความเศร้าหมอง ทุกคืนวัน..รำพันเพ้อ นั่งเหม่อมอง บ่อยครั้งร้อง ร่ำไห้..ไร้น้ำตา. @...บางครั้งเคย คอยรอ อย่างท้อแท้ ชำเลืองแล..รอเก้อ พาลเพ้อหา กลายเป็นความขมขื่น ทรมา ความเหนื่อยล้า เข้ามาเยือน เป็นเพื่อนแทน. @...การรอคอย พลอยพาให้ล้าหลัง เฝ้าแต่หวัง..หวังลอยลอย คอยหวงแหน ดั่งลงทุน ก็หวังกอบ ผลตอบแทน หลงรักแสน จึงแค่นรอ ไม่ขออาย. @...ยิ่งเนิ่นนาน การรอ เริ่มท้อถอย ความหวังลอยคล้อยไกล ไร้จุดหมาย ความรู้สึกโดดเดี่ยวและเดียวดาย ค่อยค่อยกราย ล้อมกรอบเข้าครอบงำ. @...การรอคอย ดั่งลอยคอ กลางบ่อลึก กาลเวลา คือข้าศึก คึกกระหน่ำ ความปวดร้าว หนาวเหน็บ พาเจ็บจำ ความคาดหวัง ยังเน้นย้ำ ให้ช้ำใจ.
