บางวัน... ณ ถนนสายเก่าแห่งนี้ อึงคะนึงไปด้วยเสียงความวุ่นวายของผู้สัญจร ผ่านเข้ามาแล้วจากไป... บ้างเป็นคนใกล้ บ้างเป็นคนไกล บ้างเป็นคนแปลกหน้า และบ้างเป็นคนคุ้นเคย บางวัน... ณ ถนนสายเก่าแห่งนี้ เงียบเหงา เปล่าดาย ไร้เสียงความวุ่นวายเช่นวันวาน ฉันคือ ผู้สัญจรผ่านเข้ามาแล้วจากไป บางครั้ง... ฉันเป็นคนใกล้ และบางครั้งก็เป็นคนไกล เป็นคนแปลกหน้า ในขณะบางเวลาฉันกลับคุ้นเคย ฉันเก็บดอกลั่นทม ขึ้นมาจากพื้นถนน สีขาวที่ร่วงหล่นกราวตามสายลมพรั่งพรู ผลิดอก ดอกใบ แล้วโรยราตามกระแสกาล ดวงใจฉันไม่ต่างกับกาลเวลาที่ยังคงย่ำจร บางครั้งสุข บางคราวทุกข์ ปนเป ผลิความงดงามแล้วร่วงโรย... ฉันคือ ผู้สัญจรที่ผ่านเข้ามาแล้วก้าวผ่านออกไป บางวัน... บางครั้ง... ฉันเก็บดอกลั่นทมสีขาวพราว ณ ที่เดิม พร้อมกับบันทึกเรื่องราวบนสายถนนแห่งนี้อย่างเงียบเหงา
vaproud 10 ก.ย. 2546 11:54 น. - ID 1200 
1384
0
0
10 กันยายน 2546 14:24 น. - comment id 69560
ให้มันเป็นไปทุกคนคงเข้าใจได้ ให้มันเป็นไปทุกวันเราเข้าใจอยู่ ...... นั่งฟังเพลงนี้อยู่พอดีเลยน้องนิ ค่อย ๆ เงยหน้ามองฟ้าแล้วพูดว่า \"นี่แหละชีวิต ชีวิตมนุษย์\" แล้วก้มหน้าเดินยิ้มต่อไป
13 กันยายน 2546 10:54 น. - comment id 69582
ค่อย ๆ เงยหน้ามองฟ้าแล้วพูดว่า \"นี่แหละชีวิต ชีวิตมนุษย์\" แล้วก้มหน้าเดินยิ้มต่อไปพร้อมกับดอกลั่นทมสีขาวในมือ... ขอบคุณมากค่ะพี่หนุ่ย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ