พออิ่มแล้วแจวจ้ำไปคณะ คิดระยะคงถึงก่อนตอนฟ้าแจ้ง เดินเข้าภาควิชาหน้ายังแดง แทบหมดแรงไร้กำลังวังชาชาย นาฬิกาบอกเวลาว่าเจ็ดโมง นั่งอยู่โยงจนน้องมาเวลาสาย เดินดูงานวิทยานิพนธ์จนตาลาย น้องระบายผังสีแสบแซบสะใจ ทั้งโครงการออกแบบบ้านจัดสรร บ้างเอามันสวนสนุกแสนสุขใส สวนสาธารณะมหาวิทยาลัย คิดกันใหญ่ใจกล้าฝันมันจริงๆ สิบโมงกว่าโทรหาหลานรหัส ให้ช่วยนัดกันมาอย่าอ้อยอิ่ง ใครมาช้ามื้อเที่ยงอาจถูกทิ้ง พี่จะชิงชิ่งไม่จ่ายสบายตัว ปรากฏว่าคำขู่คงได้ผล มากันจนครบครันเห็นกันทั่ว ถึงร้านปั๊บสั่งปุ๊บแทบยุบครัว เหมือนฝูงวัวอัฟริกาคราอดโซ
เจ้าขาว 4 มี.ค. 2547 03:18 น. - ID 47912 
1273
3
0
4 มีนาคม 2547 03:53 น. - comment id 224643
อะ อ้ะ เห็นภาพดีค่ะ
4 มีนาคม 2547 07:24 น. - comment id 224665
หน้าส่วนตัว
เรน..ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ..
แบบ แนะนำตัวนิดนึง..
..เรน อยู่เชียงใหม่..นะคะ..
บทกวีเขียนได้ไพเราะมากเลยคะ..
..แบบ..เรนรู้ ..เรื่องของกระเป๋าแบน..ได้ดีคะ..
..หลานรหัส..ชอบจัด..พาไปเที่ยว..
ถึง ทางเลี้ยว.. หัวมุม..รุมกันใหญ่..
..ก็ หลานรหัส..แบบดีใจ...
ตั้งโต๊ะใหญ่ ..สั่งไว้ ..พี่ใหญ่จ่าย.. อิอิอิ..
..แว๊ป!
แบบ เรน หัดแต่งนะคะ...
4 มีนาคม 2547 20:11 น. - comment id 225083
หลานรหัสคงดีใจ ที่มีใครใครมาจ่ายตังค์ อารหัสเลยหมดหวัง ต้องจ่ายทุกบาททุกสตางค์หมดทั้งตัว *-*กลอนไพเราะ และน่ารักมากเลยค่ะ ชอบจัง แต่หลานรหัส ผู้หญิงไร้เงาพึ่งเคยได้ยินครั้งแรกวันนี้เองนะค่ะ ปกติเคยได้ยินแต่น้องรหัสค่ะ อิอิ*-*
5 มีนาคม 2547 00:08 น. - comment id 225231
ผมกำลังจะจบป.โทที่กทม.แล้ว น้องที่อยู่มหาลัยจึงเป็นรุ่นหลานซะแล้ว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด