(ฉบับที่ 1) ข้ามไปฉบับที่ 4 เลยก็ได้ครับ ถ้าคุณอ่านฉบับนี้แล้ว ถ้าเพื่อนเหงาในเช้าไม่ได้ทำงาน คลิกมานี่มีเรื่องบ้านอ่านแก้เหงา ฤดูนี้อาจแล้งไปทำใจเอา แต่บ่เศร้าดอกนายสบายใจ ------------------------------------- ปีนี้เราได้ข้าวมากเอาการ และที่บ้านนายใช่ย่อยเป็นร้อยไร่ ข้าวเต็มยุ้ง หุงหรือจี่ข้ามปีไป ก็ยังเหลือเชื่อไหมไม่เดือดร้อน พ่อของนายขายปลาได้ห้าหมื่น นายอย่าทำตาตื่นขอบอกก่อน ปลามันชุกดุกกับหมอพอสะออน แต่ไม่น่าออนซอนเท่าช่อนชุก ขายหนึ่งบ่อเก็บไว้กินอีกหนึ่งบ่อ รับรองพอเหลืออีกซีมีความสุข สวนหมากไม้หมากทันก็ทันยุค คนที่บุกเบิกหรือก็คือนาย วัวของนายถึงรอบขายคงได้โข ตัวโต๊โตชาโลเล่ย์เมื่อเทขาย เกือบห้าหมื่นต่อตัวชัวร์แน่นาย กลุ่มโคขุนขุนโคขายเป็นนายเงิน เพื่อนของนายหลายคนบ่นคิดถึง จำได้ไหมใครคนหนึ่งซึ่งเป๋อเปิ่น เดี๋ยวนี้มีสี่พระหน่อเรียกพ่อเพลิน น่าอิจฉามันเหลือเกินคนมีเมีย เขาปลูกผักหมากไม้อยู่ใกล้เขา บัดนี้เปิ่นของเราเขาเป็นเสี่ย มีโรงงานผลไม้ดองนามซองเทีย มักชวนเราถองเบียร์เป็นประจำ ถามถึงนายว่ายาหยีมีกี่คน เราก็ด้นเดาดะกะอย่างต่ำ ว่าหนึ่งนั้นแน่แท้แกแฮนซัม เป็นไงคำเราถูกใกล้ไหมเล่าเกลอ ส่วนสมศรีคนที่ใจมีให้นาย ตั้งมากมายนายเคยปลื้มลืมแล้วเหรอ เพิ่งแต่งงานกลัวจะแก่แต่ใจเธอ ก็ยังคงอยากพบเจอเพื่อปลอบใจ นายอยู่เมืองบางกอกก็ออกดี กันดูข่าวทางทีวีตอนปีใหม่ เศรษฐกิจขาขึ้นรื่นฤทัย ซื้อแล้วขายหุ้นทำกำไรงาม เมืองโสภาอ่าโอ่ใหญ่โตขึ้น แต่กันมึนตรงถนนรถล้นหลาม ยิ่งฟังข่าวอุบัติเหตุทั่วเขตคาม ยิ่งกลัวยามอยากเดินทางตอนกลางคืน กันเคยขี่รถที่ บ.ข.ส. ฟังคนขับคุยแล้วก็ตกใจตื่น คนเดียวขับจากเมื่อวานยันมะรืน เขาแข็งขืนตาขยับปนหลับใน มิน่าเล่าเมืองเราจึงมีเลข เป็นหลักร้อยในแบบเบรกหาอยู่ไม่ รณรงค์ตรงจุดหรือตรงใจ จะพูดไปก็เข้ากรอบอีหรอบเดียว คือคนเรามักได้มักง่ายด้วย คนอื่นซ-ย คนอื่นเสียเฮียไม่เกี่ยว มันประกอบเข้าด้วยกันพันเป็นเกลียว ปีนี้กันไม่กล้าเที่ยวที่ไหนเลย ก็ไปทุ่งไปนาไปป่าเขา ดูเรือกสวนนาเราแหละเกลอเอ๋ย ดีใจตรงคงไมตรีดีเหมือนเคย เออขอเปรยไว้เล่นเล่นเป็นแนวทาง ปีหน้าจะหยุดเหงาอย่างเขาเพื่อน อยากมีเหย้ามีเรือนเหมือนพวกบ้าง แล้วจะส่งการ์ดมากับเวปกลาง พร้อมแนบไฟล์ใบหน้านางเมื่อวางใจ เอาล่ะนะวันนี้มีแต่ฝอย วันพรุ่งนี้จึงค่อยพบกันใหม่ แต่อย่าคาดหวังเพิ่นจนเกินไป มีหัวใจคิดถึงเพี่ยน จึงเขียนมา
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 16 พ.ค. 2547 01:55 น. - ID 53575 
1276
10
0
16 พฤษภาคม 2547 01:56 น. - comment id 268613
(ฉบับที่ 2) ข้ามไปที่ฉบับที่ 4 เลยก็ได้ครับ ถ้าคุณอ่านฉบับนี้แล้ว ไก่แจ้โก่งคออีเอ้กเอ้ก ไก่โต้งแซงพระเอกหน่อยเถิดน่า ส่วนไก่ชนคนให้เดินไปมา เสาร์อาทิตย์คงจะพาเข้าสังเวียน ทุกวันนี้คนรายรอบต่างชอบไก่ แต่หาใช่เพียงไก่ย่างอย่างยายเหมียน มันกินดีตรงยี่ห้อใช่ล้อเลียน อยากอาเจียนตรงที่มันหยันไก่ดอย ดูเจ้าสัวตัวเขายังเข้าป่า ไปเสาะหาไก่เชื่องไม่เซื่องหงอย เพื่อเอาก่อต่อกันเป็นพันธุ์พลอย แล้วรวยเละอีกล้านร้อยคอยดูเอา ไก่ชนไก่ชนชนไก่ กีฬาไทยไทยท้องถิ่นบ้านเรา สนุกจังเชียร์ดังไม่เบา สนุกจังเชียร์ดังไม่เบา ล้อมวงกันเข้ามาเชียร์ไก่ชน.. ไก่ต่อสู้คนต่อสู้เพื่ออยู่รอด ใครก็บอกมาตลอดตั้งแต่ต้น เลี้ยงไก่ตีมีไก่กินอย่าหมิ่นคน รวยหรือจนก็ต่อใจหมายต่อธาร ธารธรรมนำไปไกลความทุกข์ คนล้วนหวังความสุขมหาศาล มิได้หวังให้ทุกข์ปนจนรำคาญ กระแสนี้มีมานานคอยคาลใจ แต่คงด้วยบุญทำหรือกรรมแต่ง คนจึงแข่งวาสนาได้หาไม่ แต่เอาเถอะเพียงมีกินเลี้ยงกันไป ก็ชื่นใจพอประมาณพอบรรเทา ไก่ของนายยายขายไปหลายหน เชื่อไหมว่าผู้คนอยากซื้อเหมา แต่ยายบอกแบ่งกันกินอย่าโลภเมา อยากได้ไก่อุ้มไก่เอามาแลกกัน ข้าวนาปรังนาปีที่เหลือยุ้ง เหลือจากกินลงพุงก็เอาผัน มาเลี้ยงไก่ขายไก่ได้หลายพัน เออแบบนี้สิมันค่อยดูดี ราคาตกใยยังดันทุรังต่อ แห่ไปขายได้ไม่พอแถมต่อหนี้ ตัดวงจรอุบาทว์ให้ได้ซักที หน่อยเพื่อนผองน้องพี่หนีความจน จนจนจนจนจนจนจนเจ็บ เจ็บเจ็บเจ็บเจ็บจัดเพราะขัดสน เขลาเขลาเขลาเขลาดังเป็นวังวน โง่เจ็บจนจนเจ็บโง่ โอปวดใจ จดหมายกันมันคงมาแบบน่าเบื่อ เหม็นกลิ่นไพร่ได้กลิ่นเหงื่อเมื่ออยู่ใกล้ งั้นนายต้องมองกลางกลางถึงห่างไกล แต่ว่าขอเขียนต่อไปได้ไหมนาย
16 พฤษภาคม 2547 01:57 น. - comment id 268615
(ฉบับที่ 3 ) ข้ามไปฉบับที่ 4 เลยก็ได้ครับ ถ้าคุณอ่านฉบับที่ 3 แล้ว จบ จ.ม. ฉ.บ. นั้นกันโชคดี ติดรถพี่ขึ้นบนเขาเหมาของขาย พี่แกเป็นคนชอบค้ามาเยี่ยมยาย ก่อนจะกลับคืนหนองคายคงหลายวัน ชวนไปดูบนภูหลายหมู่บ้าน ปิ๊งเลยเพื่อนเหมือนวิมานหรือกว่านั่น นายเชื่อไหมใครเคยเห็นเป็นเหมือนกัน คือรู้สึกเหมือนความฝันมันเป็นจริง บนภูเขาเขาปลูกผลไม้ขาย น้ำจากสายข้อต่อลดหยดติ๋งติ๋ง น้ำจากท่อต่อจากเขาเขาพึ่งพิง ธรรมชาติช่างเอื้อยิ่งยิ่งเอื้อเฟื้อ ก็เคยไปบ้างหรอกภูดูดงดอย ถามหาลานสาวคอยทางดอยเหนือ ก็เคยเยือนก็เคยอยู่ที่ภูเรือ ภูกระดึงเคยถึงเมื่อนานมาแล้ว ทว่าภูหมู่นั้นมันก็ต่าง จากภูเขาที่เราอ้างกับเพื่อนแก้ว คนไปเยือนเหมือนแปลกหน้ามาแปลกแนว พบกันแล้วแล้วกันไปไม่อาวรณ์ หรือว่าเราฟูมฟายมากมายไป ยึดมั่นในตัวตนจนยากถอน โหยหาแต่ใยเยื่อเอื้ออาทร คิดแล้วถอนใจขำ นบคำพระ ยังจำได้เมื่อปีกลายนายกลับบ้าน ซื้อไวน์แดงออกรสหวานปานสละ มาฝากกันกันติดรสไม่ลดละ ยกไตรรัตน์ไว้ก่อนนะจะจิบนิด ชาวบ้านโนนหัวช้างที่กลางภู เปิดขวดหรูเหมือนไวน์ดังฝรั่งผลิต รินให้จิบหยิบขวดไวน์ให้พินิจ รสนั้นมิตรคุ้นสนิทเพราะติดชิน รินลงแก้วแล้วก้มลงดมแก้ว ยกขึ้นแล้วรินกลั้วชั่วแมวดิ้น ให้รสไวน์ได้ชำแรกลงแทรกลิ้น อย่าด่วนกินดื่มเกลี้ยงเพียงอยากเมา เห็นไวน์ใสเห็นวัยสวยร่ำรวยภูมิ เห็นช่วงตูมถึงช่วงบานผ่านช่วงเขลา จิบเพื่อแจ้งแจ้งใจจิบเลือกหยิบเอา จะเมาเหล้าหรือเมาใจเอาให้พอ สิบหมื่น สิบหมื่น สิบหมื่น ถึงยิ้มระรื่นต้องกลืนลงคอ คุณพ่อครับผมแย่ คุณแม่ครับผมจน สิบหมื่นผมเหลือทน ไม่ขอดิ้นรนจนต้องขายลูกกิน กราบลาแล้วขอแจวลาจร ไม่ขออ้อนวอนง้องอนทั้งสิ้น หากเป็นเขยคงขายผมกิน ต้องดับแดดิ้นเพราะถูกกินถึงตาย หากจะขายแม่ยายยังอยู่ จะให้น่าดูต้องมีแถมพ่อตา .. ( จำได้กระท่อนกระแท่น ชอบมากสมัยยังดูหนังมิตร ชัยบัญชา ) สิบหมื่นสิบหมื่นสิบหมื่น ไวน์ของใครให้เอาคืนไปดีกว่า หากจิบแล้ววุ่นหัวใจไม่รู้ลา เชิญคุณมาจิบไวน์ใสจากไพรพง เก็บผลไม้เอามาล้างอย่างสะอาด ปั่นแล้วกรองเอารสชาติอันสูงส่ง หมักกับยิสต์ผลิตLกฮลง เก็บไว้ตรงที่นิ่งเย็นเป็นปีปี คุณค่ามาแต่กาลเวลาด้วย ถังไม้กล่อมเกลาช่วยทุกวันวี่ รสคงปร่าถ้าด่วนได้ไม่พอดี จิบไวน์เย็นเห็นโลกนี้เป็นอย่างไร ที่เอ่ยมาอย่าน้อยใจไปนะเพื่อน ไวน์สีแดงรสชาติเหมือนสละใหม่ แม้นจะหนีบมาฝากบ้างจากทางไกล ทางนี้ใจเต็มต่อการรอคอย เพียงแค่อยากให้นายนั้นหายเหงา กันจึงเอาเรื่องหมู่บ้านนั้นมาฝอย มีอีกมากหากอยากฟังตั้งตาคอย เบื่อบอกหน่อยกันจะจรไปนอนเปล แขวนเปลนอนให้สบายใต้ต้นนุ่น หลีกโลกวุ่นหินเหี้ยมด้วยเหลี่ยมเล่ห์ จิบเมรัยพอให้เพลินเดินไม่เซ อ่านนิยายสบายเด สบายดี
16 พฤษภาคม 2547 01:59 น. - comment id 268618
หน้าส่วนตัว
จดหมาย ฉบับที่ 4
ไม่ได้mailหากันOh!นานหลาย
อยู่ซำบายกายเย็นเป็นสุขขี
อันห่างเพื่อนเดือนผ่านเหมือนนานปี
onlineมาวันนี้ไมตรีเต็ม
ลากเก้าอี้พับไปไว้กลางทุ่ง
ต่อnotebookบ่ยากยุ่งอย่างสนเข็ม
เพียงออนไลน์ด้วยสายโทรฯกับโมเด็ม
ล็อคอินmember line สบายจัง
สบายดีใช่ไหมสหายเอ๋ย
เราอ้างเอ่ยถึงเพื่อนเราแต่เก่าหลัง
เพราะผูกพันกันจริงไม่ชิงชัง
และคงยังใยเยื่อเอื้ออาทร
วานซืนฝนหล่นพอได้ชุ่มเย็น
บรรเทาเข็ญขื่นได้หลายกว่าก่อน
หญ้าแทงยอดตลอดนาน่าสะออน
พรมเขียวอ่อนผืนนี้ดีต่อวัว
ฝนมาล่าจะตกกล้าก็ไม่ได้
คิดสูบน้ำก็วุ่นวายในหูหัว
มิถุนาถ้าขาดฝนอาจ อนอัว (วุ่น)
คนกับงัวอาจหลงทำท่างำงึม
โจ๊ะพึมพึมสองพึมเป็นหนึ่งโจ๊ะ
อะโทโทะ โจ๊ะอย่างไร ต้องได้ขรึม
ฝนไม่เทลงมาไม่ฮาตรึม
ยิ่งฟ้าครึ้มยิ่งชวนปั่นป่วนทรวง
แมวสามสีอีต้องตื่นตระหนกแน่
คนเขาแห่ขอฝนปานคนป่วง(บ้า)
สาดน้ำแมวแล้วขอฝนโดยบนบวงฯ
แถนยิ่งถ่วงแมวยิ่งถด-สลดแรง
แห่นางแมวแล้วยังบ่เป็นท่า
จุดบั้งไฟบอกแถนจ๋าอย่าดื้อแพ่ง
รีบถอกน้ำ พรมหล้า ฮาดมาแฮง(ฮาด=ราด,ถอก=เท , แฮง=แรง)
อย่าฆ่าแกง โดยเมินเรา คนเนานา
เทลงมา ฝนเทลงมา (เทลง มาฝนเทลงมา-ลูกคู่)
ให่น่ำเต็มนา ให่ปลาเต็มท่ง (ให้น้ำเต็มนาให้ปลาเต็มทุ่ง-ลูกคู่)
ฝนบ่ตก แมวน้อยฮ้องไห่ ( ฝนไม่ตกแมวน้อยร้องไห้-ลูกคู่)
เปียกบักใหญ่ สาดน่ำเทลง (เปียกกันใหญ่ สาดน้ำเทลง-ลูกคู่)
เทลงมา ฝนเทลงมา น่ำบ่เต็มนา บั้งไฟอย่าลง ( เทลงมาฝนเทลงมา น้ำไม่เต็มนาบั้งไฟอย่าลง-ลูกคู่)
กันขอจบจดหมายก้านนี้ก่อน( ก้าน=ฉบับ)
ค่อยต่อตอนวันใหม่ถ้าไม่หลงฯ
ตะเว็นกำลังจะอัสดง
กันก็คงออฟไลน์ไปก่อนเดอ
16 พฤษภาคม 2547 03:43 น. - comment id 268633
(ฉบับที่ 4 ต่อ )
มาแล้ว มาแล้ว กันมาแล้ว
คลิกมาแซวต่อกระซิกอีกล่ะเบ๋อ ( อีกแล้วแหละ)
หายหน้าไปไม่คิดหลอกนายดอกเกลอ
โมเด็มเธอพังไปเพราะไฟลง
ไฟที่มากับฟ้าพาเธอพัง
เปลี่ยนแล้วยังบ่ดีสมประสงค์
คอนเน็คยิ่งนิ่งเฉยกันเลยงง
ก่อนจะปลงได้serviceเลยติดคืน
จ่ายเงินค่าmodemไปสี่ร้อย
ยังenjoyที่comp.ไม่กลายเป็นอื่น
ได้ท่องwebแหววหวานเหมือนวานซืน
ได้เต็มตื้นเติมใจด้วยไฟคำ
อยากชวนนายแวะเวียนไปเขียนอ่าน
ลำนำหวาน-ลำนำขม-คำคมขำ
หรือเผ็ดร้อนสะท้อนยุคอันรำยำ
นายเขียนช่ำชองชาญคงดาลใจ
ปี 27 นายพาทีมแข่งกลอนสด
เฉือนเชิงกันมันหยดจำได้ไหม
กันได้ถ้วยเคลือบทองมาครองไว้
เพราะนายไข้ในรอบชิงทิ้งถ้วยทอง
เว็บไหนบ้างที่กันเทียวไปจารถ้อย
เว็บบทกลอนมีเป็นร้อยให้เทียวท่อง
ใช้Googleหาได้หมดบทร้อยกรอง
อยากให้ลองย้อนห้วงเซียนเขียนอีกครา
เมื่อวสันต์มาเยือนฉันเปื้อนปลัก
ไม่รู้จักความสะอาดขาดศึกษา
ก็เป็นเพียงเผ่าพงศ์คนดงนา
ไม่รู้ฟ้าเมืองแมนดินแดนไกล..
ก็วรรค 4 นี่เล่า ที่เราตัน
ยังนึกขันมันยากเหลือนายเชื่อไหม
7 นาทีที่วกวนอย่างจนใจ
ใครเล่าใครที่ช่วยต่อพอส่งครู
ยังจำแม่น ครูว่าดีถ้าแต่งเอง
ใครหัวเราะครื้นเครง-ใครอดสู
การหนเก่าแม่นนักล่ะเหมือนตะปู
ที่ตอกอยู่บึ้งใจไม่ถอดวาง
แวะไปหน่อยช่วยวิจารณ์งานให้หน่อย
กันมีไวน์รสอร่อยเป็นค่าจ้าง
บางทีเราก็งวยงงเดินหลงทาง
อยากเป็นคนตาสว่างช่วยบ้างนาย
16 พฤษภาคม 2547 09:27 น. - comment id 268659
ก็อ่านเต็มอิ่ม หัวใจลูกโท่ง ก็สนุกสนานเฮฮา น่าอ่านทุกฉบับ ช่วงนี้เป็นเทศกาลบุญบั้งไฟ ตามที่ต่าง ๆ มีให้ไปเที่ยวดูแทบทุกเสาร์อาทิตย์ครับ
16 พฤษภาคม 2547 10:19 น. - comment id 268670
:)
16 พฤษภาคม 2547 11:12 น. - comment id 268685
สวัสดีครับคุณชัยชนะ และคุณ tiki นานๆค่อยได้เขียน จม.ครับ 3 ฉบับแรกดูเหมือนคุณอาภาภัสเขียนตอบในเว็บบอร์ดของthaipoemด้วย
16 พฤษภาคม 2547 12:17 น. - comment id 268698
อ่านจดหมายทุกฉบับประทับจิต ความเป็นมิตรผูกพันกันเหนียวแน่น อวยพรให้คนดีรีบมีแฟน เพื่อนทั่วแดนคงดีใจได้ชื่นชม
16 พฤษภาคม 2547 13:02 น. - comment id 268706
อวยพรดีเหลือเกิน ขอบคุณมากครับผม
16 พฤษภาคม 2547 15:04 น. - comment id 268764
ความเรียงร้อย ถ้อยคำ ลำน่าอ่าน ชวนวิจารณ์ ว่าดี มีสื่อสาร มีเรื่องราว มากมาย จากวันวาน ราวนิทาน เรื่องจริง คุณก่อพงษ์
16 พฤษภาคม 2547 15:12 น. - comment id 268772
จริงปนลวง ลวงปนจริง ปนๆกันไป ครับ
18 พฤษภาคม 2547 00:20 น. - comment id 269840
อยากจะตอบ จดหมาย ทุกฉบับ อ่านแล้วหลับ ตื่นมา ยังไม่จบ พี่พงษ์จ๋า มัยยาว ตั้งห้ายก หากมวยชก ได้อย่างนี้ ขนะเลย มัทมาเยี่ยม พี่แล้ว ด้วยใจหวาน อ่านชิ้นงาน ดื่มด่ำ พร่ำเฉลย นอนไม่หลับ วันนี้ น้องทรามเชย คงนั่งเกย หน้าคอม ถึงเช้าเอย
18 พฤษภาคม 2547 00:22 น. - comment id 269843
เดินทางมาเหนื่อยๆ พักเถิดครับคุณมัท
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
