กลอนพาไป

ภาวิดา

ลำดับความคิด    ลิขิตคำโคลง             จำรัสจรรโลง      จึ่งลงมือเขียน
จรุงใจจิต	    ผลิตคำเรียง             จะมาวางเคียง    ก็เพียงกระทำ
สดับรับรอง         อยู่สองสามคำ           จรดที่จำ             ลำนำเรื่องราว
ประวิงพริ้งเพริด บรรเจิดร่ายยาว       จรุ่งรุ่งเช้า          ก็ยาวประจำ

สละสลวย           สำรวยถ้อยคำ            สะดุดคำซ้ำ         ที่ย่ำประเลง
คำสอดสะบัด	    ขจัดกันเอง               ก็ครื้นก็เครง       แต่เกรงไม่คม
คำสร้อยสลิด      ประดิษฐ์ระดม           ชรอุ่มชระอม       อารมณ์คะนอง

ฝนฟ้าก็ปลั่ง       สะพรั่งละออง            ตะวันเรืองรอง     ดุจทองทวี
บันดาลขนบ       ระบบที่มี                  สัมผัสวลี              วจีพนา
ระย้าระยับ	    ประดับประดา          ปนอักษรา           ประหนึ่งรพี
แสงสาดสะท้อน  รอนรอนนที             ดาลแสงระวี        ขจีขจาย

จรัสนภา              ประกอบขยาย        ประจงกระจาย     ประกายรจี
ประโลมร้อยรัก    ประจักษ์คดี           ประสบหลบลี้        ธุลีทะเล
ประมาณสลึง        คะนึงคะเน            ประดังประเด       มิสร่างมิซา
มาเรียงมาล้อม    ถนอมชฎา             ประดุจชบา           ถนัดชนวน

ต้องเพียรต้องพิศ ว่าควรมิควร         มะลิระรวน           ก็ครวญมลาย
มะรุมศรันย์         ก็มั่นก็หมาย         ละมุนละม้าย         มิเศร้ามิหมอง
มิสุขสราญ            ก็พาลมิมอง          เจ้าอรชร              ก็สุขสบาย
ที่สรวลที่ศัลย์       ก็พลันกระจาย      ก็ขาดก็หาย          เป็นฟืนไฟกอง