หน้าส่วนตัว
ทิวทุ่งลับกลับเลือนลา
ระลอกคลื่นสั่นพลิ้วริ้วแนวทุ่ง
ประกายรุ้งอาบซ่านเฉิดฉันท์สาย
ละอองโปรยหยาดฝนดูพร่างปราย
เกล็ดแก้วรายหลากสีคล้ายมีแวว
วับวาววามงามเพชรเม็ดแสงผ่อง
สุรีย์ส่องหยดน้ำอร่ามแพรว
บนพฤกษาท้องทุ่งมุ่งสู่แนว
ลมโชยแผ่วสั่นระริกพลิกอารมณ์
หลังฝนสลายคล้ายชีวาคราบรรเจิด
หมู่เมฆเปิดเพริศสล้างกระจ่างสม
ฟ้าสดใสไร้มายาเมื่อเชยชม
สุดภิรมย์แสนระรื่นชื่นฤดี
พลิ้วไสวปลายรวงข้าวเคล้าลมทุ่ง
แสงสีรุ้งพุ่งวาบอาบกระจ่างศรี
ไหวโอนเอนระเนนน้าวเคล้าชีวี
กลิ่นข้าวที่อุ้มท้องผ่องแผ้วโชย
สายสวาทพาดฝันพลันหวนคิด
ด้วยลิขิตคราเยือนเตือนความโหย
น้ำในขันอันสล้างมะลิโปรย
ยะเยือกโรยกลิ่นเร้าเฝ้าอาจินต์
บัดนี้เล่าเคล้ารักเคยแรกพบ
ล้วนสยบเหือดหายมลายสิ้น
เถียงนาร้างช่างไร้ได้พังภินท์
คนเยือนถิ่นให้ระโหยโชยเงาร้าง
สุดอ้างว้างคิดไปให้ละห้อย
โอ้สาวน้อยกลอยใจเปลี่ยวอ้างว้าง
ยืนซึมเศร้าเฝ้ามองนามิวายวาง
ยืนเหม่อค้างพลางรำพึงถึงโฉมตรู
จวบตะวันลาพรากจากแนวถิ่น
ความถวิลจินตนายิ่งคราสู
สายสวาทคลาดรักเคยเอ็นดู
ความหดหู่แทรกจิตยากคิดจร
เสียงกระดึงดังสะท้านพลันเหลียวหา
ชาวท้องนาพากันเดินเป็นทิวสลอน
เอี๊ยดอาดเกวียนเลื่อนลั่นสั่นเป็นตอน
ยิ่งยอกย้อนสะท้อนทรวงล่วงผ่านมา
เคยเคียงคู่มุ่งสู่ยังเรือนเจ้า
ล้างเท้าเข้าเรือนพักเร้าเคล้านาสา
กลิ่นแก้มโหยโชยกลิ่นกายมิระอา
ตักข้าวมาจิ้มแจ๋วเพริศแพร้วอารมณ์
บ่มบอกรักมักยอกเฝ้าออดอ้อน
คำวิงวอนอย่าหน่ายกลายขื่นขม
จวบบัดนี้เถียงนาน้อยยังพลอยตรม
สุดระทมเมื่อหวนคิดติดความจำ
ทรุดกายลงตรงคันนาพาใจเศร้า
น้ำตาเคล้าใบหน้าคราหมองช้ำ
ด้วยเพราะรักเปลี่ยนไปให้ได้ระกำ
เหมือนผีซ้ำย้ำยอกกลอกผันแปร
สิ้นแล้วหนอทางชีวิตที่คิดมั่น
เหลือความฝันไร้นารีมีเพียงกระแส
ของความคิดหมายมุ่งยากจะแล
ที่แน่แท้หล่อนกลับหายไร้ร่องรอย
โอ้อนานาถวาสนาในคราคิด
วิปริตใจจิตใยคิดละห้อย
ความเก่าก่อนรอนเร้าสุดจะคอย
เหมือนเลื่อนลอยคอยสวาทรักเลือนลา
มองทุ่งนาคราหยาดพาดใจจิต
ยิ่งใจคิดพะวงหลงเสน่าหา
คงคลาดแคล้วยอดหญิงมิ่งกานดา
วันเวลาพาให้ร้าวอาดูร
ยืนซึมเศร้าเร้าใจให้หวนจาก
สิ่งที่พรากรักร้างมาหน่ายสูรย์
ความรักเจ้าเคล้ารักที่เกื้อกูล
เหมือนจะสูญสิ้นสลายมลายไป
ตะวันรอนอ้อนรักหักใจคิด
โอ้ชีวิตคิดไปให้หวนไห้
เถียงนาน้อยกลอยรักจักละลาย
ด้วยจิตใจมิหน่ายรักเจ้าเนื้อนวล.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
แก้วประเสริฐ 20 ม.ค. 2548 02:59 น. - ID 69603 
1396
29
0
20 มกราคม 2548 08:27 น. - comment id 409494
รักครั้งแรกคงฝังใจมากนะคะ เศร้ามากค่ะ
20 มกราคม 2548 10:00 น. - comment id 409542
เอ...รอยไถแปรหรือปล่าวครับนี่... **แวะมาเยี่ยมครับผม
20 มกราคม 2548 12:49 น. - comment id 409623
555 มีเถียงนาน้อย ด้วยเหรอค่ะ .... อิอิ แวะมาทักทายลุงแก้วค่ะ ช่วงนี้ ม่ายด้ายทักทายกันเลยนะคะ ลุงคงยุ่งนะคะ .... มาเปงกะลังใจให้ค่ะ
20 มกราคม 2548 12:57 น. - comment id 409631
ตอบสำเนียงจากเถียงนาน้อย เจ้ากลอยของใจไม่หน่ายหนี้ ยังคงอยู่ตรงที่เดิมเช่นก่อนมี เถียงนานี้ยังคงคอยรอยย้ำเดิม เพราะค่ะ.....อ่านแล้วเศร้ามองเห็นบรรยากาศของท้องทุ่งนาเลยค่ะ....
20 มกราคม 2548 13:49 น. - comment id 409665
-*กระท่องฟางกลางทุ่งเราเคยอยู่ ผูกเปลอู่เอนนอนเมื่อร้อนฝน แม้จะเพียงแค่กระท่อมนาค่าจนจน แต่ก็มีสุขจนล้นในฤดี-*
20 มกราคม 2548 17:05 น. - comment id 409770
ทิวทุ่งลับกลับเลือนลา โห...บรรยายถ้อยคำได้งดงาม และยาวมาก ๆ คะ ^_____^ ความในใจมีเยอะ อิอิ
20 มกราคม 2548 17:23 น. - comment id 409780
แวะมาเยี่ยม แต่...งงค่ะพอได้อ่านแล้ว เถียงนาน้อย คือรัยเหรอค่ะ ภานพรวม ก็แต่งได้ไพเราะดีค่ะ
20 มกราคม 2548 19:35 น. - comment id 409846
ชอบชีวิตธรรมชาติค่ะ...เถียงนาน้อย...เป็นสิ่งที่ชอบมาก...อยากมีชีวิตแบบบ้านไร่..ท้องนา..คงจะสงบ..และมีความสุขมาก...ตอนนี้ก็แค่ฝันอ่ะนะ..มาทักทายค่ะ..ดูแลสุขภาพนะคะ....
20 มกราคม 2548 19:41 น. - comment id 409851
เถียงนาน้อย...คือ...กระท่อมน้อย เหมือนกระท่อมของพระสังข์ทองกับรจนา ไง ตอนที่ถูกขับไล่ออกไปจากวังอ่ะจ่ะ. คิคิคิ ...มาแอบตอบแทนเจ้าของเค๊าก่อน..จะว่าม่ะเนี้ย ^___^
20 มกราคม 2548 20:46 น. - comment id 409917
ผมมีความรัก อยากเปิดเผย เหมือนกันนะ คอยติดตามชมนะครับ เร็ว ๆ นี้
20 มกราคม 2548 22:19 น. - comment id 409979
ตะวันรอนอ้อนรักปักดวงจิต อยากที่คิดมอบให้ใจห่วงหา แม้นวันนี้พรากไปให้ไกลตา แต่อุรามอบให้ใจเหมือนเดิม *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
20 มกราคม 2548 22:54 น. - comment id 410043
กลอนเพราะรูปสวยค่ะพี่แก้วคิดถึงค่ะ ฝันดีนะคะ
20 มกราคม 2548 22:56 น. - comment id 410045
..ใช้คำ..ได้งดงามมากเลยคะ ..
ไพเราะ .. ทั้งคำสัมผัส .. และความหมาย ..
เรน .. แวะมา .. ขอบคุณ .. พี่แก้วฯ ..นะคะ ..
20 มกราคม 2548 23:26 น. - comment id 410091
ขอแวะพักที่เถียงนาน้อยได้ไหมคะ รู้สึกเหนื่อยๆจังเลยค่ะ ขอน้ำดื่มหน่อยสิคะเจ้าของเถียงนา ขอบคุณค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ
21 มกราคม 2548 08:57 น. - comment id 410232
คุณ เพียงพลิ้ว
ผมจำได้ครั้งหนึ่งเมื่อยังวัยรุ่นอยู่ไปงานบ้านเพื่อนที่คลองสิบเจ็ด สมัยนั้นต้องนั่งเรือหางยาวไป ตลอดคอองนั้น เต็มไปด้วยบัวสายที่เขาใช้สำหรับทำอาหารและจิ้มน้ำพริกกินกัน ตลอดคลองสวยงามด้วยดอกบัวบาน เป็นธรรมชาติดี เขาทำนากันครับ ตกตอนเย็นผมชอบไปยืนชมทุ่งก่อนพระอาทิตย์ตกดิน เดินเล่นมีเถียงนาอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ ไปนั่งชมข้าวที่กำลังตกรวงพลิ้วไสวคล้ายพรมที่ปูไว้งามอากาศเย็นสบาย มาก ผมรู้จักสาวชาวทุ่งคนหนึ่งสวยมากตอนนั้นนะครับเธอตักน้ำใส่ขันเอามาให้ผมทานเราคุยกัน ด้วยวัยคะนองผมร้องเพลงจำได้ว่า ทุ่งรวงทองเธอชอบมากเราคุยกันเข้าใจกัน และเธอยังชวนผมไปดูหนังกลางแปลงที่วัดไม่ไกลนัก เธอชื่อ อรุณ ผมจะไปแต่เพื่อนบอกว่าอย่าดีกว่าเพราะเกรงมีเรื่องกับเจ้าถิ่น เพราะมีคนมาจีบเธอมาก เมื่อผมไม่ไปและตอนนั้นผมทานเหล้าด้วย เธอไม่ทานแต่คอยนั่งใกล้ๆผมจนคนอื่นเขม่นมากครับแต่ด้วยบารมีเพื่อนเขาเกรงใจ อยู่กันจนดึกถึงจะไปนอน ตอนเช้าเธอตำน้ำพริกปลาทูมาให้ผมทาน ผมติดใจรสน้ำพริกเธอทำได้อร่อยมากจริงๆผมทานข้าวได้แยะ ผมอยู่ได้เพียงสองสามวันก็กลับ แต่คอยฟังข่าวอยู่จากเพื่อน ปรากกฏว่าเธอมีแฟนและแต่งงานไปแล้ว มีครั้งหนึ่งเธอมากรุงเทพฯและผมไปบ้านเพื่อนเจอเขา เราต่างยิ้มให้กันแต่เป็นเพียงอดีตเท่านั้น ผมเองฝังใจจำได้จนถึงบัดนี้ เพราะคุณเพื่อนเพื่อนที่สนิทของผมจึงได้เล่าสู่กันฟังแม้ถึงบัดนี้ก็ยังจำฝังใจเสมอมาครับ ขอบคุณมากที่ทนรับฟังสิ่งที่ผมระบายออกมาจากใจครับ ขอบคุณมาก
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:00 น. - comment id 410233
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้
อาจจะเป็นอย่างคุณว่าก็ได้ครับ อิอิถึงได้ไม่เคยไปไถสักที่อิอิ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:19 น. - comment id 410245
คุณ สาวดำ
หลานรัก ก่อนนี้เกือบจะมีแต่ไม่มีอิอิ คิดถึงซิ คิดถึงเสมอล่ะอ้อระยะนี้ไม่ค่อยว่างเดี๋ยวโน่นเดี๋ยวนี้อะไรมั่วกันไปหมด ค่อยยังชั่วแล้วละจ๊ะ ขอบใจมากนะจ๊ะ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:21 น. - comment id 410248
คุณ แก้วนิดา
ผมชอบเขียนเรื่องธรรมชาติเขียนแล้วสบายใจดีครับ แต่ก็อดแจมเรื่องเศร้าไว้เสมอ คิดว่าคงเป็นเอกลักษณ์ของผมไปเสียแล้วล่ะครับ ขอบคุณมากนะครับผมคิดถึงคุณเสมอเห็นส่งมาเรื่องสองเรื่องแล้วไม่เห็นคุณอดใจหายไม่ได้ครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:22 น. - comment id 410249
คุณ ดอกข้าว
เห็นชื่อคุณผมชอบใจจังเลยครับ แล้วเข้ากับการบรรยายของผมเสียด้วย หวังว่าอย่าลืมผมเสียล่ะครับ ขอบคุณมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:25 น. - comment id 410252
คุณ แอ๊ปเปิ้ล
ผมเองชอบเขียนยาวๆครับ ได้บรรยากาศดีเห็นจริงเห็นจัง การเขียนสั้นๆนั้นก็ได้ครับแต่คนอ่านต้องมานั่งคิดเอาเองแปลความหมายเอาเอง เมื่อจะให้อะไรกับใครควรจะให้ครบถ้วน นี่ความคิดผมนะครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:29 น. - comment id 410257
คุณ วลีฝัน
ครับเถียงนาน้อยก็อย่างที่คุณน้ำใสแจ้งไว้แหละครับ เป็นเพิงเล็กๆนิยมปลูกไว้สำหรับใช้พักผ่อนยามเที่ยงสำหรับใช้ทานอาหารกันจะมีเครื่องใช้ครบเช่น ตุ่มน้ำฝน หมอนเล็กๆ พริกน้ำปลา เครื่องใช้จำเป็นบางอย่างครับ เสร็จทำนาตอนกลางวันมาพักผ่อนค่อยไปทำงานต่อครับ กลางคืนก็ใช้สำหรับเป็นที่เฝ้านาด้วยครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:32 น. - comment id 410259
คุณ ราชิกา
แฝดเพื่อนครับผมเองเป็นคนที่รักชนบทมากตั้งแต่เด็กๆแล้วครับ ส่วนใหญ่ปีหนึ่งจะไปเปลี่ยนปอดกับท้องทุ่งเสมอครับ อ้อเปลี่ยนปอดหมายถึงการได้รับอากาศบริสุทธิ์ที่สดชื่น มักจะไปรับตอนเย็นกับตอนเช้าครับ ด้วยกรุงเทพฯมีแต่อากาศที่เต็มไปด้วยมวลพิษทั้งหลาย มาระยะนี้แหละครับไม่ค่อยได้ไป แต่ในส่วนลึกแล้วผมชอบชีวิตชนบทมากครับ ขอบคุณเพื่อนรักมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:35 น. - comment id 410264
คุณ น้ำใส
เพื่อนที่รัก ไม่เป็นไรหรอกครับดีเสียอีกที่ช่วยอธิบายให้ผม เพราะกว่าผมจะย้อนมาตอบเพื่อนๆก็มักจะล่าช้าเสมอต้องผ่านไปวันหนึ่งหรือบางทีสองสามวันถึงจะมาตอบครับ ขอบคุณมากครับในน้ำใจของคุณ น่ารักมากครับ เอาเลยครับอย่างไรช่วยๆกันไปคนละไม้คนละมือดีมากเลยครับ ขอบคุณครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:37 น. - comment id 410267
คุณ แม่จิตร
ครับผมจะคอยติดตามอ่านนะครับ การเก็บในสิ่งที่เรารักไว้ในใจบางครั้งนานๆไปไม่ระบายเสียก็จะทำให้เราคิดมากครับ หากได้ระบายเสียบ้างรู้สึกว่าจะดีขึ้นมากเลยครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:39 น. - comment id 410271
คุณ ผู้หญิงไร้เงา
คนเรามักจะมีอะไรไม่เหมือนกันถึงจะมีก็เพียงคล้ายๆกันเท่านั้น การได้รำลึกหรือระบายสิ่งที่เก็บกดไว้ย่อมให้จิตใจเราผ่องใสขึ้นครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:41 น. - comment id 410273
คุณ เพราะรัก
เพียงน้ำใจของคุณก็ทำให้ผมรักคุณยิ่งขึ้นมากครับ อย่าคิดมากนะครับรักกันฉันท์พี่น้องดีกว่าเข้าใจกันได้ดีครับ ขอบคุณมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:43 น. - comment id 410276
คุณ rain
ขอบคุณมากที่ชมไม่เป็นไรหรอกครับเรารักกันฉันท์พี่น้องมีอะไรก็ต้องช่วยกันและกันใช่ไหมครับ งานของน้องก็แสนจะไพเราะมากครับ เดี๋ยวนี้ยิ่งเก่งกาจสามารถยอดเยี่ยมแล้วครับ อิอิ อาจารย์ดีก็แบบนี้แหละครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 09:47 น. - comment id 410282
คุณ คนเมืองลิง
หากเป็นเถียงนาน้อยในเรื่องที่เขียนได้เลยครับ อิอิ ส่วนเรื่องจริงไม่มี มีแต่บ้านครับ แต่ก็ยินดีต้อนรับเสมอ ปกติเถียงนาน้อยจะมีตุ่มน้ำฝนไว้ แล้วจะมีกล้วยน้ำหว้าแขวนไว้ด้วยครับ เท่าที่ผมเห็นมานะครับ ชาวชนบทมักจะละเอียดละออเสมอครับ เพราะหลังจากทำนากันแล้ว จะใช้เป็นที่พักผ่อนหรือเฝ้านากันครับจะมีสิ่งของใช้จำเป็นๆไว้เสมอครับ หากผมมีเถียงนาน้อยจริงๆรับรองว่าคุณได้พักผ่อนอย่างสบายใจ อากาศสดชื่นได้อย่างยอดเยี่ยมเชียวครับ หากคุณมีเพื่อนเป็นชนบทและได้ไปพักผ่อนด้วยจะทราบถึงเหตุดังกล่าว หายเหนื่อยแน่นอนผมกล้ารับรองครับ ขอบคุณมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2548 22:15 น. - comment id 410740
ทิวสีเขียวกลายไป เป็นสีใหม่สีน้ำตาล วันก่อนสู่วันวาน และวันนี้ที่เดียวดาย ลมร้อนปะทะผิว ใจปลิดปลิวควะคว้างหาย เสียดายเอยเสียดาย สิ้นสวาทขาดสัมพันธ์ แหะ..แหะ..มาแล้วค่ะ ...อย่าเพิ่งหักใจไปเลยนะคะ ในที่สุดก็มาอ่านแล้ว....ธรรมชาติที่สวยงาม กับความรู้สึกที่ลึกล้ำ...
22 มกราคม 2548 11:19 น. - comment id 410933
คุณ น้องกิ๊ฟ
แต่งกลอนความหมายลึกซึ้งมากครับขอบคุณครับ เพียงแค่ละเมอเพ้อฝันสร้างเป็นจินตการขึ้นฝากเอาไว้ครับ ขอบคุณมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
25 มกราคม 2548 10:35 น. - comment id 412697
แนวนี้ก็เขียนได้ไม่เบาเลยนะครับ ฝีมือพัฒนาไปมากเลยนะครับเพื่อนแก้ว
25 มกราคม 2548 13:04 น. - comment id 412799
คุณ ลำน้ำน่าน
ขอบคุณมากครับเพื่อนแก้ว ก็ดูคุณนี่แหละเป็นตัวอย่างแต่ทำอย่างคุณไม่ได้ครับ อิอิ ต้องใช้เวลานานหน่อย คงขาดการอ่านหนังสือไปนะ
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
