ร้อยกรองยาว: ความจนอันรื่นรมย์

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

          เริ่ม  25 กุมภาพันธ์ 2548 

ลตว. : พ่อครับวันนี้จะแวะไหม
ก.พ. :  จะบ่แวะได้ไงเล่าไอ้หนู
            หลังเลิกงานอย่างไรต้องไปดู
            ร้านหนังสือนั้นอยู่ตรงมุมเมือง
ปตว. :  เราแวะร้านนั้นบ่อยจนค่อยชิน
ลตว. :  ได้หนมกินแหละคุณน้องเรื่องของเรื่อง
ก.พ. :   เอาเหอะน่าเพื่อปัญญาได้ประเทือง
             มันบ่เปลืองตังค์เราสักเท่าไร
ลตว. :  พ่อชอบอ่านชอบเขียนราวนักเขียน
ก.พ. :    เออ..มันอาจจะเหมียนกับตัวไหม
              ลิ้มยอดหม่อนติดความอ่อนอันเอมใจ
              ก่อนจะสร้างเส้นใยไว้เนียนยาว
ปตว. :   เรื่องของพ่อแปะในเน็ตคงเต็มเน็ต
ก.พ. :     เออก็มากเหมือนไข่เป็ดใต้ยุ้งข้าว
ลตว. :    งานของพ่อที่ว่าดีได้กี่ดาว
ก.พ. :     เออ..ก็มากจนพราวราวรังแค
ปตว. :    ฮ่า ๆ..  มากับพ่อ ป.ฯได้ยิ้ม
ลตว. :    ล.ฯได้อิ่มกับสมอยากได้ฝากแม่
ก.พ. :     เราอิ่มอุ่นคุ้นใจใครดูแล
ปตว. , ลตว : ตอบชัดแท้แม่กับพ่อต่อชีวัน
ก.พ. :      พ่อจะดูหนังสือบทกวี
ปตว. :      ป.ฯจะเลือกการ์ตูนดีที่ชวนขัน
ลตว. :      ล.ฯจะเลือกสมุดภาพสีน้ำมัน
                 แล้วฝึกวาดด้วยกันวันปิดเรียน
ก.พ. :        ใช้เวลาอย่าให้เกินซาวนาที
                 กลับไปนี้ยังมีงานทวนอ่านเขียน
                 รดน้ำผัก  เลี้ยงหมูหมา  ปลาตะเพียน
                  กับถ่ายเปลี่ยนฟางน้ำวัวตัวเท่าช้าง
( มีต่อครับ)