หน้าส่วนตัว
สังคมเดินมาไกล
สมัยยิ่งแปลกเปลี่ยน
แรงไทจากแสงเทียน
ถดถอยค่อยหรี่หลัว
แรงขับเคยฉานฉาย
กลับกลายเป็นหวาดกลัว
บ่รู้ชี้อันดีชั่ว
ชาเฉยต่อชนฉล
สืบชีพแบบชามชาม
หวาดคร้ามแก่กลุ่มกล
รอกระฉอกเศษดอกผล
พึ่งผลาอามิสเขา
เป็นแบบแบบเบี้ยวบิด
หลงติดทางมัวเมา
สังคมจมจ่อมเศร้า
ทางออกปิดสนิทแสน
เมื่องานการอันหนัก
ออกแรงผลักไปแกนแกน
เบ้ารั่วอยู่ทั่วแคว้น
หรืออาจหล่อหลอมต่อฝัน
สังคมเมินคุณค่า
บางพิมพ์ล้าต่อคืนวัน
ยิ่งนับยิ่งคับขัน
ใครดูแล อย่าแค่มอง
ฯ
-----------------------------------------------
ปฏิรูปการศึกษา
เวลานี้เหมือนนิทานโกหก
ตลกและชวนสังเวช
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 10 ก.ค. 2548 18:12 น. - ID 78404 
1129
2
0
10 กรกฎาคม 2548 20:52 น. - comment id 490195
สวัสดี ครับ ^_^
10 กรกฎาคม 2548 22:29 น. - comment id 490239
อืมม .. เป็นแผนของคนที่คิดจะปฏิรูป ซึ่งยากแก่การปฏิบัติให้เกิดผลสัมฤทธิ์ ค่ะ
10 กรกฎาคม 2548 23:14 น. - comment id 490250
สะใจครูใหญ่จัง ให้คนฟังทั่วทั้งแดน สร้างภาพกันทั่วแคว้น เด็กไทยนั้นขวัญกระเจิง
11 กรกฎาคม 2548 12:52 น. - comment id 490430
รอยต่อระหว่างสองความคิด... อีกนานเท่าไหร่หนอ...จะเชื่อมกันได้ ตอนนี้ได้แต่ส่ายหัวรอค่ะ .............................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
11 กรกฎาคม 2548 22:56 น. - comment id 490665
โรงเรียนในฝัน (ฝันไปเถอะ) โรงเรียนต้นแบบ (ทำได้ภายใน1เดือนแค่มีเงินมากพอ) สร้างภาพทั้งนั้น น่าสงสารเด็กไทย เขียนไม่ต่อยจะถูก อ่านไม่ค่อยจะคล่อง ครูไม่มีเวลาสอน ต้องทำผลงาน งานเอกสาร งานกระดาษ เวลารายงานต้องบอกว่านักเรียนนักเรียนดีขึ้น เฮ้อ! ก็แค่เขียนเอาทั้งนั้น ครูคนไหนไม่ทำก็เป็นแกะดำของสังคม ครูใหญ่ไม่ชอบ หาว่าเราสอนไม่ดีอีกต่างหาก
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด