หน้าส่วนตัว
*นิราศหนึ่งหทัยนัยภวังค์*
..๏หนึ่งฤทัยใฝ่ฝันครั้นแจ่มใส
ด้วยสิ่งหวังบรรเจิดเฉิดไฉไล
ทอเป็นใยระบายลงตรงอักขรา
กระแสน้ำไหลเอื่อยเรื่อยละลิ่ว
ขนาบทิวพฤกษ์ไพรในพฤกษา
พลิ้วระลอกไหลสุดคุ้งจรุงตา
สร้างสิเน่หางามล้ำฉ่ำยามเย็น
เสียงวิหคนกกระปูดร้องปูดปุด
งามพิสุทธิ์สัมพุทธะพบปะเห็น
น้อมกายลงสักการะจิตละเว้น
สิ่งอันเป็นชั่วร้ายอย่ากล้ำกราย
ดนตรีไผ่บรรเลงเพลงธรรมชาติ
ขาวสะอาดผุดผาดแววสาดฉาย
ท่ามกลางพฤกษ์มาลีที่มากมาย
ขจรขจายยามบูชาพุทธบารมี
ลมพัดอ่อนผ่อนคลายใจสดชื่น
แสนระรื่นงามตาพาสุขี
เสียงหวีดหวิวพลิ้วไหวคล้ายนารี
มาเสียดสีซอสายให้รัญจวน
ห้วยนี้หนอใครสร้างช่างงามเหลือ
ล้วนเอื้อเฟื้อลานหินทรายดินล้วน
บ้างสีแดงม่วงคล้ำเขียวดำนวล
อีกทั้งมวลเกาะแก่งแอ่งธารา
น้ำใสสะอาดปราศจากสิ่งโสโครก
แหวกว่ายโบกหางสะบัดของมัจฉา
ไหลละล่องตามคุ้งจรุงสายตา
หมู่ภุมราผีเสื้อเคล้าเร้าอารมณ์
รอบกองหินทรายขาวเงาละเลื่อม
แววกระเพื่อมในธาราพาสุขสม
ล้วนสรรค์สร้างธรรมชาติยามแลชม
แสนภิรมย์ลมพัดผ่านละลานงาม
โอ้ชีวิตจิตภวังค์ครั้งหวนใฝ่
ยิ่งเร้าใจให้วิญญาอะล้าอร่าม
ดุจดั่งเทพเนรมิตผลิตแวววาม
ห้วยงามล้ำทำหัวใจให้เบิกบาน
หากมีผู้รู้ใจอยู่ใกล้ข้าง
คงสล้างมิอ้างว้างกระจ่างสถาน
ลงอาบน้ำร้องเพลงให้สราญ
ทิพย์วิมานหรือจะสู้สองคู่เรา
แต่เวิ้งว้างกลางวนามิหาได้
มีหัวใจใฝ่คำนึงนึกถึงเจ้า
แม่นางฟ้าแสนสวยช่วยเติมเงา
ส่งเสริมเราเบิกบานฝันไฉไล
นั่งเฝ้ามองเกาะแก่งแห่งสายน้ำ
ไอเย็นฉ่ำเงาพฤกษาจะหาไหน
แลทิวทัศน์งดงามอร่ามวิไล
โอ้ไฉนใยใกล้เวลาย่างราตรี
ดวงตะวันผันผายจะหายลับ
ท้องฟ้ากลับแลครึ้มขาดสุริสีห์
ห้วยที่รักพักก่อนต้องจรลี
มิสิ้นชีวีย้อนหวนทวนกลับเอย.๚ะ๛
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
แก้วประเสริฐ 26 ก.ค. 2548 12:47 น. - ID 78976 
1098
28
0
26 กรกฎาคม 2548 13:59 น. - comment id 495880
ตามมาอ่านผลงานเพราะของลุงแก้วจ้าาา
26 กรกฎาคม 2548 14:30 น. - comment id 495907
ว่าจะหาเวลาหลบไปอยู่ที่เงียบๆเช่นนี้สักพักเหมือนกัน แต่ติดตรงหน้าที่การงาน...เฮ้อ..เอาไว้จะหนีเลยดีกว่า..อิอิ..จ้างก็หาบ่เจอ.. **แวะมาทักทายครับผม
26 กรกฎาคม 2548 14:31 น. - comment id 495910
มาชื่นชมธรรมชาติที่แสนงดงามค่ะ.....
26 กรกฎาคม 2548 19:40 น. - comment id 496011
สวัสดีค่ะ คุณแก้วฯ มะกรูดขอแอบหลังพุ่มไม้แอบดูคนอาบน้ำใน ลำห้วยแล้วกันนะค่ะ
26 กรกฎาคม 2548 20:31 น. - comment id 496044
ตอนนี้นางฟ้าจอมดื้อ ก็ได้แต่แอบด้อมๆ ตามคุณแก้วไปทัวร์อิสานแล้วล่ะค่ะ... ไม่ได้ไปเยือนอิสานนานหนักหนา... หน้าหนาวนี้สงสัยต้องเบนเข็มไปสักที จุดหมายหลักก็ขอนแก่น...แดนเสียงแคน... คุณแก้วในชุดผ้าข้าวม้าเคียนพุง เท่ห์จัง... ขอบคุณงานงามๆ เช่นเคยค่ะ... สวัสดีค่ะ
26 กรกฎาคม 2548 21:19 น. - comment id 496057
มาเก็บเกี่ยวความรู้สึกจากนิราศที่คุณแก้วประเสริฐเขียน ความงดงามของสถานที่ รวมถึงอิ่มบุญตามไปด้วย ความเรียบง่าย ทำให้ความรู้สึกผ่อนคลาย คิดถึงใครเป็นพิเศษคะ ตอนเขียนนิราศ หากตอบเลี่ยงๆ ระวังจมูกยื่น นะคะ
26 กรกฎาคม 2548 21:06 น. - comment id 496062
เป็นบุญตาขอรับนั่งยลทั้งภาพ ยลทั้งอักขระ ยลทั้งอารมณ์อันละเมียดละไม อย่างตั้งใจ ความรู้สึกบอกเลยว่ากลอนตอนนี้ถ่ายทอดความรู้สึกแบบจริงใจ จนทำให้นึกภาพตามได้ง่าย เสน่ห์ของกลอนทำให้กลิ่นเสียงของน้ำ และ ภาพอื่นมันปรากฏแทรกเข้ามาด้วขขอรับ ^_^ ด้วยใจจริง......ขอลองให้ทุกท่านหลับตานึกตาม จินตนาการตามด้วยน๊า.....
26 กรกฎาคม 2548 22:37 น. - comment id 496096
ตอนนี้ขอยิ้มอย่างเดียวนะค่ะ ง่วงมาก รักษาสุขภาพด้วยค่ะลุงแก้ว
26 กรกฎาคม 2548 23:39 น. - comment id 496125
งามเสมอเลยค่ะ กลอนลุงแก้ว รักษาสุขภาพนะคะ
27 กรกฎาคม 2548 09:59 น. - comment id 496222
27 กรกฎาคม 2548 12:10 น. - comment id 496284
น่าจัดทัวร์ไปกราบพระใหญ่ที่นราธิวาสกันบ้าง อิอิ
27 กรกฎาคม 2548 13:17 น. - comment id 496355
สวัสดีค่ะ..~-~..
27 กรกฎาคม 2548 15:24 น. - comment id 496397
ร่ายนิราศ เห็นภาพความงาม เลยค่ะ ^_^
27 กรกฎาคม 2548 16:21 น. - comment id 496415
อยากกระโจนลงแทรกแหวกธารา ชวนหมู่ปลา..ดาดอด..ตอดขนง จะลอยเลาะริมแก่งล่องแหล่งพง จะเปลื้องปลงอาลัยไหลตามธาร นึกเสียดายกายตนยลเป็นขอน มวลภมรภู่ผึ้งไม่พึ่งหวาน เสียงลมชวยระทวยแทบแอบเผยมาน สบสมานลมรักจักวางวาย พิศวาสเวิ้งกว้างตรงกลางป่า ดั่งพฤกษาพร้อมโน้มก้มถวาย หญ้าสล้างต่างเตียงลงเพียงกาย จิ้งหรีดร่ายเรไรล้วนครวญกล่อมตน - - - - - - - - - - - ชอบอ่านนิราศ (ร้อยกรอง) ครับ.. (..มีบทนารีปราโมทย์ด้วย..) ได้มาเจอก็ยินดียิ่ง.. อิงอารมณ์ร่วมสมสังวาสกับอักษราของคุณแก้วประเสริฐเลยหล่ะครับ... เย็นดีครับ..
27 กรกฎาคม 2548 17:01 น. - comment id 496440
แบบว่า .... กลอนงามกับคนใจงามเป็นของคู่กันเนอะลุงแก้วเนอะ
28 กรกฎาคม 2548 10:08 น. - comment id 496656
คุณ แก้วนีดา จ้าขอบคุณมากจ้า
แก้วประเสริฐ.
28 กรกฎาคม 2548 10:10 น. - comment id 496658
28 กรกฎาคม 2548 10:11 น. - comment id 496660
28 กรกฎาคม 2548 10:12 น. - comment id 496662
28 กรกฎาคม 2548 10:14 น. - comment id 496666
28 กรกฎาคม 2548 10:17 น. - comment id 496667
คุณ สุญญะกาศ ครับการแต่งโคลงหรือกลอนผมมักจะแต่งด้วยจิตใจผมครับ ส่วนเค้าโครงเรื่องก็ค่อยตามๆกันออกมา สิ่งที่ผมคำนึงมากที่สุดคือเรื่องอักษราต้องเป็นคำง่ายๆ ไม่ต้องแปลกันมากมาย จะมีบ้างเพียงเล็กน้อย เพราะผมคำนึงถึงบรมครูคือสุนทรภู่ ถึงแม้จะไม่ วิริศมาหลาก็ตามทีครับ แต่คนอ่านจะเข้าใจและลึกซึ้งกินใจมากกว่า ความสวยงามในรูปลักษณ์ครับ ขอบคุณมากครับ
28 กรกฎาคม 2548 10:21 น. - comment id 496670
28 กรกฎาคม 2548 10:23 น. - comment id 496671
28 กรกฎาคม 2548 10:25 น. - comment id 496672
28 กรกฎาคม 2548 10:26 น. - comment id 496673
28 กรกฎาคม 2548 10:28 น. - comment id 496675
28 กรกฎาคม 2548 10:30 น. - comment id 496676
28 กรกฎาคม 2548 10:32 น. - comment id 496678
28 กรกฎาคม 2548 10:34 น. - comment id 496680
28 กรกฎาคม 2548 10:37 น. - comment id 496682
29 กรกฎาคม 2548 13:27 น. - comment id 497286
ตามมาอ่านงานลุงแก้วย้อนหลัง อย่างไรก็คงไม่ว่านะคะ มัดหมี่น่ะช้ากว่าเพื่อนทุกทีค่ะ กลอนลุงแก้วเนี่ยยาวววววววว ยาวเหมือนขาลุงแก้วเลยค่ะ ยาวอย่างไรก็ยังให้อารมณ์สุนทรีย์ อ่านไปนึกภาพไป เฮ้ออออออออ อิจฉาเจ้าค่ะ รู้งี้ไปอุบลก็ดีหร๊อก เผลอ ๆ อาจะได้เจอลุงแก้วด้วยค่ะ คิดถึงลุงแก้วเช่นกันค่ะ
30 กรกฎาคม 2548 11:12 น. - comment id 497506
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
